Januari

Noot: Klik op de foto's om ze groter te maken!

Dag 3 – Maandag 16 januari – De Middellandse zee komt in zicht.

De derde etappe voert volgens onze planning naar een camping vlakbij de stad Béziers. Omdat het weer voor vandaag het toelaat kiezen we voor een route die voor een belangrijk deel over binnenwegen gaat. Afwisselender en met meer te zien onderweg en bovendien blijven de centen voor de tolweg op zak. Rond acht uur start ik de motor van de camper en verlaten Saint-Germain-les-Belles in een druilend regentje dat al vanaf gistermiddag ons heeft vergezeld. Het eerste stuk, tot even voorbij Brive-la-Garde gaat over de A20 en daarna gaan we verder over de lokale D-wegen. Inmiddels is het droog geworden en de rest van de dag zal dit ook zo blijven. Het gaat slingerend heuveltje-op heuveltje-af, tot we in Cahors aankomen waar het parkeerterrein van een supermarkt een geschikte plek is voor onze ontbijt pauze. Na nog een paar uur kronkelen door het mooie Franse landschap komen we bij de plaats Mazemet en zien de Montagne Noir, een bergrug waar het vorig jaar plotseling hevig begon te sneeuwen. De route gaat er ditmaal voorlangs en zo denken we door een dal naar ons einddoel voor vandaag te kunnen rijden. Dit blijkt ijdele hoop want even later moet een andere bergrug worden overgestoken en die zeker niet onderdoet voor de Montagne Noir. Geen route voor slecht weer dus. Om kwart voor vier komt Camping Les Peupliers in zicht. Het blijkt een eenvoudige camping die vrijwel leeg is en rommelig aan doet. Toch voor ons een goede camping voor op doorreis want op gratis internet na is hier alles voorhanden wat op doorreis nodig is. Het windje is koud maar de temperatuur bedraagt bij aankomst een kleine 10 graden.

Dag 4 – Dinsdag 17 januari – Spanje in.

Na een nacht met sterren aan de hemel is het vanmorgen behoorlijk fris in de camper. Het duurt voor het ventilatorkacheltje wat lang om ons te ontdooien dus schakelen we de gasverwarming bij, die binnen tien minuten korte metten maakt met de kou. Ook vandaag stond de wekker weer op kwart voor zeven. De rit van vandaag is wel 50 km korter dan gisteren, maar er moeten onderweg ook nog inkopen worden gedaan. Eerst met de camper naar de supermarkt en met de boodschappen aan boord een ontbijt met vers gebakken stokbrood; we zijn immers in Frankrijk. Hier in Zuid Frankrijk is het zonnig maar de wind maakt het erg koud. Op straat loopt vrijwel iedereen helemaal ingepakt en met een sjaal voor de mond. Na het ontbijt rijden we verder richting de Spaanse grens. Zodra deze is gepasseerd gaat de rit richting Figueres, Olot, Vic en Manresa. Wat een genot als je op de doorgaande wegen (in dit deel) van Spanje belandt waar de kwaliteit van het asfalt opmerkelijk beter is dan in Frankrijk. Met enkel nog een koffiestop wordt om kwart voor vier de camping in Villanova I la Geltru bereikt, zo’n 30 km ten zuiden van Barcelona. De hele dag zon en ook nu is het nog zonnig, maar op de ons toegewezen plek staan we om dit uur van de dag al in de schaduw. Toch voelt het buiten niet echt koud want het is windstil en dat maakt een flink verschil. Een prima camping waar we vorig jaar op de heenreis ook al een nachtje hebben gestaan.

Dag 5 – Woensdag 18 januari – Rustig aan naar Benicassim.

Vanmorgen slapen we voor het eerst deze vakantie een beetje uit. Om half negen wordt de rust wreed verstoord als de alarmering in de camper aangeeft dat de walspanning is weggevallen. In ochtendjas ga ik naar buiten om poolshoogte te nemen. Ook bij de buren blijkt de netspanning weg. Verderop spreek ik een Nederlander die vertelt dat wegens onderhoud de hele camping tot vanmiddag twee uur zonder spanning zit. Het is gepland en hij had het gisteren toevallig bij de receptie op een briefje gezien. Zo gaat dat in Spanje. Vanaf nu moet alles wat een beetje energie kost op gas. De koelkast en de verwarming worden als eersten op gas gezet. Daarna volgt de koffie en begin ik aan de eieren voor het ontbijt. Rond elf uur verlaten we de camping voor een rit van ongeveer drie en half uur. Benicassim ligt halverwege Tarragona en Valencia en wordt het doel voor vandaag. Oorspronkelijk zouden we wat langer zijn gebleven omdat een bezoek aan Barcelona was gepland. Door het slechte weer dat voor de komende dagen wordt verwacht gaat de stedentrip nu niet door. Vandaag is het weer tijdens de rit nog goed, binnen heerlijk in het zonnetje maar buiten een frisse wind die af en toe aan de camper rukt. In Benicassim zijn verschillende campings die onze ACSI kortingskaart accepteren en na inspectie kiezen we voor Bonterra Park. Helemaal achter op het terrein zijn nog wat plaatsen vrij. De rest is nagenoeg volledig bezet met vooral veel overwinterende Engelsen. Zo lang zijn wij niet van plan te blijven, voorlopig twee nachtjes en dan willen we weer verder naar het zuiden.

Dag 6 – Donderdag 19 januari – Een dagje huisarrest.

Het weerbericht geeft een kille regenachtige dag met flink wat wind en ditmaal heeft men het bij het rechte eind. ’s Morgens lukt het nog net om buiten een eitje te bakken maar daarna zet de regen in. Voor ons een goed excuus om in het restaurant van de camping te gaan eten en, het moet gezegd, dat viel beslist niet tegen. Alleen op de weg terug naar de camper is het even spitsroeden lopen en onze jassen zijn flink nat als we bij de camper arriveren. We zijn nog maar net binnen of het begint ook te onweren, dat ontbrak er nog aan. 

Dag 7 – Vrijdag 20 januari – Nog een dagje opgehokt.

Gisteravond, de afgelopen nacht en vanmorgen vroeg heeft het vrijwel continue stevig geonweerd. Voeg daarbij een regenperiode van 16 uur aan een stuk en je begrijpt dat ik vanmorgen blij was dat het even droog werd. De WC-cassette liep bijna over en ook de watervoorraad moest op peil worden gebracht. Omdat voor vandaag opnieuw een periode met veel regen in het vooruitzicht is gesteld hebben we er voor gekozen om ons verblijf hier nog een dagje te rekken. Onze volgende etappe gaat door bergachtig gebied en daar schijnt gisteren flink wat sneeuw te zijn gevallen. Nog maar net terug van de receptie begon het opnieuw te regenen en nu in de avond regent en hagelt het nog steeds. Het plan is om morgen toch te vertrekken…. tenzij de weergoden ons toch weer anders doen besluiten.

Dag 8 – Zaterdag 21 januari – Richting Almería in weerwil van de depressie.

Het slechte weer van de afgelopen dagen wordt veroorzaakt door een actief lagedrukgebied dat voor de oostkust van Spanje zijn gangetje gaat. Ik weet niet in hoeverre dit een typisch verschijnsel voor dit gebied in deze tijd van het jaar is, maar feit is dat de overwinteraars hier er behoorlijk last van hebben. Voor ons valt het relatief nog mee omdat dit een periode is waarin we op doorreis zijn, al hadden we oorspronkelijk ook Barcelona willen bezoeken. Vandaag is het bij vertrek tenminste droog en dat is ook handig bij het inpakken. Ons doel is camping Las Palmeras in Crevillente in de buurt van Alicante, een ritje van bijna 300 km die grotendeels over de snelweg gaat. Even voorbij Valencia begint het te regenen. Met de route die we volgen vermijden we een drukke kustweg met veel oponthoud doordat de weg door alle toeristenoorden gaat. Bovendien kunnen we een stuk afsnijden en laten we de landpunt bij Denia en ook Benidorm links liggen. De consequentie is wel dat de route door bergachtig gebied gaat en dat merken we door de sneeuw die op sommige stukken in richels langs de weg is geschoven. De reis verloopt voorspoedig en rond drie uur bemachtigen we een nog vrij plekje met ‘schotelantenne uitzicht’ tussen de palmbomen.

Dag 9 – Zondag 22 januari – Met de neus in de boter.

Gisteravond en afgelopen nacht heeft Jan de Wind flink aan de camper gerukt maar vanmorgen is de wind gaan liggen en ook buiten voelt dat direct als een verademing. Vandaag nog een uurtje of drie en een half rijden dus tijd voor langzaam wakker worden, uitgebreid ontbijt en een praatje met de buren. Om half twaalf rijden we de camping af richting de snelweg die tot aan Almeria kan worden gevolgd. Na een kwartiertje sluiten we aan in een file, niet alleen ongewoon op zondag rond het middaguur maar ook de eerste in Spanje sinds heugenis. Nadat deze hobbel is overwonnen verloopt de rit verder vlotjes en is het leuk om langs allerlei plekjes te komen waar we afgelopen jaren zijn geweest. 

Bij Almeria aangekomen is de stad in de laagte vanaf de snelweg te zien. Camping Garrofa, waar de reis naar toe gaat ligt, een paar kilometers ten westen van de stad en aan zee. Daar aangekomen blijkt het te gaan om een plek waar de monding van een droog staande rivier in een kleine baai in zee uitkomt. Een idyllische plek met een oude camping waar inmiddels wel drie viaducten overheen zijn gebouwd. Na lang aandringen met de bel, die als een sirene over de halve camping hoorbaar is, krijgen we van de campingbaas te horen dat de camping vandaag nog overvol is. De deelnemers aan de Espaňa Senegal Rally 2017 verzamelen zich hier sinds een paar dagen voor de overtocht naar Marokko. Een bont gezelschap van motoren, 4-wheel drives en zelfbouw exemplaren met  ondersteunende voertuigen en de daarbij behorende deelnemers en sleutelaars. Wij kunnen er volgens hem nog wel bij maar het wordt vandaag dan wel even behelpen. Uiteindelijk krijgen we een plek aan het strand toegewezen, de mooiste plek van de hele camping: niemand links of rechts van ons en direct uitzicht op zee. Zo is ‘behelpen’ zo slecht nog niet.

Dag 10 – Maandag 23 januari – A room with a view.

Gisteravond hebben we nog geruime tijd gehuld in een plaid voor de camper op het strand doorgebracht en vanmorgen wachten we tot de zon ons wakker maakt. Met de zon op de camper blijkt de temperatuur al snel zomers aan te doen. Een prachtig uitzicht vanuit bed. Buiten de eitjes voor het ontbijt bakken doe je zo ook voor je plezier. Ons is gisteren medegedeeld dat deze plek maar tijdelijk is en zodra de meute vandaag naar de boot vertrekt kunnen we kiezen uit de vrijgekomen plaatsen. Na de uittocht leert een rondje over de camping dat alle plekken die een beetje behoorlijk zijn nog steeds bezet zijn. De rallyrijders hadden vooral de slechtere plaatsen in beslag genomen. Onze strategie is dat Aukje naar de receptie zal gaan om de beheerder over te halen om ons op de huidige plek te gedogen. Ze treft een vrouwelijke variant van de beheerder die onze wens de grond in stampt met de mededeling dat het niet mag en dat de politie hierop scherp controleert. De beheerster probeert ons enkele plekken te slijten die wij weer helemaal niet zien zitten. We kiezen eieren voor ons geld en verkassen naar de minst slechte plek, een klein plekje tussen twee ander kampeerders, dus weinig ‘room’ en geen ‘view’ maar wel vlakbij het strand. Bovendien is hier TV ontvangst, iets dat op vrijwel alle andere plaatsen onmogelijk is. We staan nog maar net of onze Nederlandse buurman Ton komt zich voorstellen. Hij staat hier de hele winter en dat al sinds jaren. Een aardige overjarige hippie die ’s middag het hoogste lied zingt op een buurtfeestje dat zich achter onze camper ontvouwt. Wij houden ons verder vandaag rustig en maken alleen tegen de avond nog een wandelingetje in de omgeving.

Dag 11 – Dinsdag 24 januari – Met de bus naar Almeria.

Prachtig weer vandaag, dus eerst even op het strand bijkomen in het zonnetje. Na de koffie willen we de dag toch nog ‘nuttig’ besteden en kiezen voor een eerste stadsbezoek aan Almeria. Met de bus, die voor de camping stopt, is het een ritje van tien minuten. Bij de haven start onze wandeling voor vandaag, waarbij een route wordt gevolgd die door Aukje thuis al van internet is geplukt. Het meest markante bouwwerk van Ameria is de Alcazaba, een oude vesting op een rots met uitzicht op de baai vanaf waaruit Almeria sinds de stichting van de plaats werd bestuurd. Een prachtig groot complex dat gratis kan worden bezichtigd en waarvoor we uitgebreid de tijd nemen. Aan de voet van de Alcazaba bevindt zich de oude stad met de typische kriskras smalle straatjes, terwijl het nieuwe gedeelte van Almeria met veel groen en goed onderhouden straten juist a-typisch Spaans aandoet. 

Vanaf het Alcazaba lopen we door de oude stad naar de kathedraal, een ander massief bouwwerk wat er van de buitenkant zeker niet als een kerk uit ziet. Dat blijkt ook wel want het is zo gebouwd dat het ook als verdedigingswerk kon dienstdoen om onder meer aanvallen van piraten af te slaan. Het gebouw heeft daarom ook een plat dak waarop geschut kon worden geplaatst. Binnen is daar niets van te zien. De gebruikelijke pracht en praal uit het Rijke Roomse leven doet je terugdenken aan de tijd dat het heersende klasse zich aan extravagantie te buiten ging, terwijl de meute met legen handen (en lege maag) achter bleef. Inmiddels begint te tijd te dringen dus na een stop bij een pizzarestaurant en de supermarkt keren we met volle rugzakken met de bus in donker terug naar de camping.

Dag 12 – Woensdag 25 januari – Een dagje onthaasten.

Vandaag doen we het bewust rustig aan en willen we onthaasten. Prachtig weer en een lekker temperatuurtje helpen hierbij, dus vandaag ben ik eens een keer kort van stof.

Dag 13 – Donderdag 26 januari – Te voet naar Almeria.

Vandaag staat weer een bezoek aan Almeria op ons programma. Het is de bedoeling om de rondwandeling van twee dagen terug af te ronden. De reis erheen gaat ditmaal met de benenwagen in plaats van met de bus. Langs de hoofdweg lopen is geen doen want dan wordt je van de sokken gereden, maar er is gelukkig gedeeltelijk een alternatief. Een oude weg voert slingerend over de heuvels , wat voor ons gelijk een leuke inloopwandeling oplevert. Dat de weg niet meer in gebruik is zie je direct aan het afval dat over een afstand van ca. 2 kilometer langs de weg is gedumpt. Ongelooflijk, de hoeveelheid en verscheidenheid, van bouwafval tot complete huisraad. Het laatste stuk tot aan de stad ontkomen we niet aan het voorbijrazende verkeer en loopt Aukje met haar vingers in de oren door de tunnel. We komen langs de haven en dus gaan we daar even kijken of er nog wat reuring is. Almeria heeft een haven voor plezierjachten maar is ook een belangrijk vertrekpunt voor veerboten naar Noord Afrika. 

Vervolgens pikken we de wandelroute van twee dagen terug weer op die ons langs een serie kerken en onder meer het gemeentehuis voert. De bezienswaardigheden van vandaag vallen wat tegen, vooral ook omdat de meeste gebouwen gesloten blijken. Het hoogtepunt van de middag is dan ook de lekkere maaltijd die we op een gezellig pleintje onder de sinaasappelbomen krijgen voorgezet. Op de terugweg naar de camping scoren we nog wat boodschappen waarna de bus ons weer voor de camping afzet.

Dag 14 – Vrijdag 27 januari – Huisarrest.

Afgelopen nacht arriveerde het regenfront dat heel Portugal en Spanje van nattigheid moet voorzien. Het giet water en deze hoeveelheden zijn voor hier volgens zeggen ongewoon. Buurman Ton, die al twaalf winters hier doorbrengt, heeft dit niet eerder meegemaakt. Hij wijst naar een paar pollen gras die hij hier nog nooit eerder heeft gezien. Wij willen naar onze volgende etappeplaats, het plaatsje Tabernas, vertrekken en dat doen we liefst bij droog weer. Dus wachten we geduldig tot morgen, wanneer het weer wellicht beter is.

Dag 15 – Zaterdag 28 januari – Spaghetti westerns.

Vandaag komt een einde aan ons verblijf aan de kust. Het geluid van de beukende golven op het strand zal node worden gemist maar we zijn ook benieuwd naar wat er verder in Andalusië is te zien. Het weer is opgeklaard en de zon schijnt vanmorgen uitbundig. Met enig manoeuvreren lukt het de camper uit de nauwe plek te bevrijden en daarna vangen we aan met een ritje van maar 35 kilometers naar het noordoosten. De eerstvolgende stop is bij een supermarkt waar voor ongeveer een week boodschappen worden ingeslagen. De komende dagen bivakkeren we op plekken met hoogstens een buurtwinkeltje en dat ongemak willen we vóór zijn. De omgeving van Tabernas, waar we naar toe gaan, staat bekend als een woestijnlandschap waar het zelden regent. Het vormde ook het decor voor de opnamen van talloze zogenoemde spaghetti westerns. Inmiddels heeft men dit fenomeen commercieel willen uitbuiten met een themapark en een western dorp waar shows worden opgevoerd. Volgens verschillende informanten een slap aftreksel dat vooral aan geldklopperij doet denken. Wij kiezen er voor om het filmdecor in het echt te gaan bekijken en Aukje heeft daarvoor een paar wandelingen uitgezocht. We parkeren de camper bij ‘Mini Hollywood’ en volgen daarna onze GPS route.  Al snel dalen we af in een droogstaande rivier en zien met eigen ogen waarom men hier is komen filmen. De rotswanden, die zijn samengesteld uit zacht gesteente, zijn niet bijzonder hoog maar sterk geërodeerd, waardoor allerlei grillige vormen zijn ontstaan. Tel daarbij de spelonken en het half verdorde struikgewas en het kost niet veel moeite om de benodigde cowboys, huifkarren, postkoetsen of bandieten er bij te denken.

Dag 16 – Zondag 29 januari – Nogmaals wandelen en dan verkassen.

In Tabernas en omgeving is geen camping of camperplaats. Er is wel een parkeerplaats bij een restaurant maar dat ligt pal aan de snelweg en dat geeft ons geen gerust gevoel. Vandaar dat we gistermiddag na de wandeling naar Tabernas zijn gereden en in een rustige straat aan de rand van de stad hebben overnacht. Geen verkeerde keus zo is gebleken, want hierdoor konden we vóór donker nog even het centrum van Tabernas verkennen en bleven we ’s nachts verschoond van het lawaai van rumoerige Spanjaarden. De rondwandeling voor vandaag is met ruim vijftien kilometers een stuk langer dan gisteren maar door het beperkte hoogteverschil toch een leuke inloopwandeling. Het weer is vandaag iets minder stralend dan gisteren en ook het landschap oogt wat minder spectaculair. Toch is er voldoende te bewonderen en zijn ook in dit gedeelte van het gebied films gedraaid. 

Tegen half vijf zijn we terug bij de camper en we willen vóór het avondeten nog naar de volgende overnachtingsplek rijden. In Canjayar is een camperplaats en van daaruit start de wandeling die we morgen gaan doen. Een rit van ruim vijftig kilometer door de bergen met bijzonder mooie uitzichten is het gevolg. Het duurt even voordat de camperplaats is gevonden maar dan blijkt het een prima plek waar we aanvankelijk als enige gebruik van maken. Later op de aanvond arriveert nog een Nederlandse buscamper.

De Alpujarras.

De Sierra Nevada is een gebergte in het zuiden van Spanje, ten zuidoosten van de stad Granada. Zoals de naam al aangeeft omvat het een serie drieduizenders die in de winter als een witte hoed boven het landschap uittoornen. Ten zuiden van de Sierra Nevada ligt de Alpujarras, een gebied waarvan de toppen tot ongeveer de helft van die van de Sierra Nevada reiken. Door de invloed van de middellandse zee, de zon en het water uit de bergen is het geschikt voor akkerbouw. Al rond zevenhonderd vestigden zich hier mensen uit Noord Afrika, de Moren, en die gingen ijverig aan de slag om het gebied in cultuur te brengen. Gedurende honderden jaren werden terrassen aangelegd en is een ingenieus bevloeiingssysteem ontwikkeld, de acequias, waarmee het water van de bergen naar de akkers kon worden geleid. Kenmerkend voor de streek zijn de witte dorpjes die tegen de berghellingen zijn gebouwd en door paden en weggetjes met elkaar zijn verbonden. Nadat de Moren vanaf 1500 uit de Alpujarras zijn verdreven, zijn de landbouw en het irrigatiesysteem in verval geraakt. De witte dorpjes zijn nog intact en die gaan wij tijdens deze vakantie bezoeken. We kiezen daarbij voor de dorpjes die aan de zuidzijde liggen. De dorpjes aan de noordzijde liggen een stuk hoger en daarvoor is het in dit jaargetijde (voor ons) nog te koud.

Onze route door de Alpujarras

Dag 17 – Maandag 30 januari – Rondwandeling naar Ohanes.

Op ons programma staat voor vandaag een rondwandeling vanuit Canjayar naar Ohanes, ook al zo’n wit dorpje in de Alpujarras. Met stralend weer vertrekken we, waarna het eerst even zoeken en klauteren is voordat we op het juiste pad komen. Verderop stuiten we op onze Nederlandse buren, die al weer op de terugweg zijn. Ze zijn zonder kaart op pad gegaan en waren na enige tijd het spoor bijster. Zo gaat dat in Spanje, want op de bewegwijzering van paden kun je doorgaans niet vertrouwen. Nog even verderop passeren we een rijk beladen sinaasappelboom. In het kader van een vergelijkend warenonderzoek pluk ik er een paar. Later, tijdens onze koffiepauze, zal blijken dat ze de toets met die van vorig jaar uit Murcia glansrijk kunnen doorstaan. Na een stuk over een asfalt weg is het de bedoeling dat de route verder langs de berghelling een dal in verdwijnt.

Zelfs met GPS erbij is de juiste toegang daartoe lastig te vinden. Niettemin lukt het en weer verder lopen we beurtelings langs een acequia en over de terrassen. Uiteindelijk bereiken we na in totaal zo’n 300 meter te hebben geklommen het dorpje Ohanes. Met weinig ruimte zo tegen de berghelling zijn de straatjes stijl en smal en lopen direct in elkaar over. Van een afstand ziet zo’n dorp er geordend uit maar eenmaal in de kern geraakt blijkt wat een labyrint het eigenlijk is. Toch probeert er hier en daar nog een auto doorheen te komen. Nadat Ohanes van voor tot achter is bekeken vangen we de terugreis naar Canjayar aan, die langs de andere kant van het dal voert. Canjayar is duidelijk groter dan Ohanes en ligt bovendien op een rotspunt in plaats van tegen een helling. Toch hier ook steile straatjes, al zijn die in de regel wel een stukje breder. 

Uiteindelijk komen we weer terug bij de camperplaats waar inmiddels een paar campers zijn bijgekomen. Ik maak van de gelegenheid gebruik om afvalwater en WC-inhoud te lozen en daarna vertrekken we naar de camping bij het plaatsje Almocita, een ritje van ruim zes kilometers. Op twee kilometer van de camping moeten we volgens de TomTom een landweg in. Een beetje wantrouwig, omdat de TomTom wel een korte weg maar niet altijd de beste weg kiest, proberen we hem tot een alternatief te verleiden. Na een rondje door het dorp komen we toch weer op hetzelfde punt uit. De laatste twee kilometer worden in de eerste versnelling en met het omzeilen van verschillende obstakels afgelegd. We zijn blij als we zonder veel kleerscheuren de camping oprijden. Deze blijkt prachtig gelegen en is bijna leeg. Wij mogen een wereldplek uitzoeken met weids uitzicht. Als ook de rest van de faciliteiten in orde blijkt zijn, zijn we de moeizame toerit al weer snel vergeten.

Dag 18 – Dinsdag 31 januari – De huishouding roept.

Ook vandaag weer stralend weer. Na drie wandelingen achtereen is het vandaag tijd om op wandelgebied even gas terug te nemen. Bovendien zijn we twee en halve week van huis en vraagt de kledingvoorraad om ingrijpen. Een uitgelezen dag voor een paar wastrommels vol. Er is hier geen wifi maar gelukkig wel een moderne wasmachine.