Dag 1 - Zaterdag 28 augustus - Naar Pont Sainte Maxence

De rivier de Oise met de 'pont' van Pont Sainte Maxence en een dreigende lucht boven het stadje.

Dag 2 - Zondag 29 augustus - Rondom Parijs en verder zuidwestwaarts

Vandaag opnieuw op tijd uit de veren. Het is de bedoeling dat we Parijs weten te ronden vóórdat de Parijzenaren uit de veren komen. We gaan met een boog, grotendeels via de A86 snelweg, om de stadskern heen. Onze TomTom gaat liever door de binnenstad wat korter en sneller is. Maar ja, daar trekt Macron zijn neus voor op en dus wordt onze camper met zijn milieu-klasse 3 uit de binnenstad geweerd. In ieder geval slaagt onze opzet, want rond half tien zijn we Parijs al voorbij en tuffen we verder via de A10 richting Orleans. Vandaar naar Blois en Tours en met onderweg nog een stop voor de koffie. Daar ontdekken we dat ons gas op is. Nog nooit gebeurd in de afgelopen jaren, maar gemakzucht heeft gemaakt dat ik de flesinhoud voor vertrek niet heb gecontroleerd.

Snel weer door, zodat we al vroeg op de camping arriveren waar alsnog koffie kan worden gezet. Camping Du lac de St. Cyr, een stukje vóór Poitiers, ligt aan een meertje en blijkt een prima keuze. Tegen tegen de avond maken we nog een leuke wandeling rond het meer. Omdat ons gas op is haal ik ook vandaag de middagmaaltijd uit het restaurant en blijven de kookpannen ook vandaag in de kast

Tijdens de wandeling rond het meertje

Deze meneer doet voor ons het hek van de camping open. Hoe vind je mijn schoenen?

Dag 3 - Maandag 30 augustus - Spanje bereikt

Vandaag gaan we ons gasprobleem oplossen. Het was het eigenlijk de bedoeling om aan het einde van onze derde reisdag een camping net vóór de Spaanse grens op te zoeken. Maar in plaats daarvan zijn we net over de grens in Spanje aanbeland. Wij hebben twee gasflessen aan boord, een groene Nederlandse en een oranje Spaanse. Van de Spaanse wisten we al dat hij leeg was, maar nu bleek de Nederlandse fles, die we normaal als reserve gebruiken, ook leeg en die wil men in de vreemde niet vullen. De Spaanse fles kun je overal omruilen, dat wil zeggen... in Spanje. Vandaar dat we tot in Spanje zijn doorgereden en bij het eerste de beste Repsol tankstation een volle fles hebben gescoord. De laatste die men in voorraad had, maar ja zonder geluk vaart niemand wel. 

Omdat we toch al in Spanje zijn hebben we vervolgens in de buurt een goede overnachtingsplek opgezocht. En dat is een camperplaats bij het uitkijkpunt op de berg Jaizkibel geworden. Een prachtplek met uitzicht over de oceaan en aan landzijde tot ver in Frankrijk. Nu nog even wachten op de mooie zonsondergang die is beloofd.

Dag 4 - Dinsdag 31 augustus - Door naar Avin, ons uitgangspunt voor deze vakantie

Dag 5 en 6 - Dinsdag 31 augustus - en woensdag 1 september - Onthaasten met regen erbij.

Vooraf was het de bedoeling om, zodra we op onze uitgangscamping bij Avin zijn aangekomen, een paar dagen 'gas terug te nemen' en te onthaasten. Na vier dagen met totaal ruim 1600 kilometers achter de wielen, een strategie die we wel vaker volgen. Over het weer onderweg en bij aankomst hier op de camping hadden we niet te klagen. Maar dinsdagmorgen blijkt het weer ongeslagen en sindsdien is het zwaarbewolkt met hele perioden met regen. Niet dat we ons vervelen, maar koffiedrinken en eten doen we toch het liefst buiten en met een zonnetje erbij. De temperatuur is met zo'n 23 graden overigens wel goed.

Dag 7 - Vrijdag 3 september - Het weer knapt op.

Vanmorgen hingen de wolken laag en vielen er nog een paar druppels. Maar in de loop van de morgen knapte het weer op en in de middag kwam zelfs de zon er bij. Voor de komende dagen wordt een verdere weersverbetering verwacht, maar daarna is het weer onzeker. Een en ander houdt in dat we vandaag onze laatste dag op deze overigens goede camping (nou ja behalve het internet, maar daar kan de camping niets aan doen) doorbrengen en morgen naar een volgende stek zullen verkassen. Gistermiddag hebben we tussen de buien door al een inloopwandelingetje van ongeveer vier kilometer naar twee vlakbij gelegen dorpjes gemaakt. En ook vanmiddag zijn de wandelschoenen uit de kast gehaald om een klimtochtje in de omgeving te maken. Kinderspel bij wat ons de komende dagen te wachten staat, maar ja, we moeten er toch weer even aan wennen. Hier op de camping wordt je geacht overal een mondkapje te dragen en de meeste mensen houden zich daar ook aan. Nu vrijdagavond is het fiësta voor de Spanjaarden en zie je jong en oud richting de bar van de camping gaan waarbij de mondkapjes al op half elf hangen. Wij vragen ons af hoe men zich binnen aan de corona regels zullen houden.

De wolkenlucht is nog niet helemaal verdreven

Dag 8 - Zaterdag 4 september - Naar Poncebos.... en weer terug.

Op twintig kilometer rijden vanaf camping Picos de Europa ligt het gehucht Poncebos, met vandaaruit verschillende wandelmogelijkheden. Nu het weer ok is, wordt het dus zaak om daarheen te verkassen en met het echte wandelwerk aan te vangen. Vanmorgen wordt alles ingepakt en via een mooie route eerst naar het dorp Las Arenas en vandaar de laatste zes kilometer over een kronkelige bergweg naar Poncebos. Halverwege deze weg zien we waar het mogelijk is auto's geparkeerd en lopen mensen langs de weg richting Poncebos. Ook de grote pareerplaats op twee kilometer vóór Poncebos is al helemaal vol en daarna wordt het alleen maar drukker. Verkeersregelaars maken ons tenslotte duidelijk dat de enige optie omkeren is. Het is mooi weer, het is weekend en in Spanje zijn nog niet alle vakanties voorbij. Maar vele honderden mensen op pad hadden we ook weer niet verwacht. Niet alleen is parkeren een dingetje (zou nu op zes kilometer van Poncebos moeten gebeuren) maar ook het wandelen verandert met zoveel liefhebbers in polonaise lopen. We besluiten naar de camping terug te rijden en het na het weekend nog maar eens te proberen. Een streep door de rekening, maar op de camping weten we ons vandaag ook prima te vermaken.

Dag 9 - Zondag 5  september - Rondwandeling vanaf de camping

Nu we het weekend overblijven op camping Picos de Europa, lokt ons een rondwandeling in de omgeving wel aan. Het is vandaag, net als gisteren, stralend weer en dus prima om te wandelen. Via Wikiloc heb ik een rondwandeling in de omgeving ontdekt en die is vanmorgen in onze GPS geladen. Met ruim acht kilometer niet al te lang en even voor het middaguur gaan we op stap. Het eerste stuk kennen we al en gaat steil omhoog en daarna volgt een prachtig gedeelte over boeren paadjes dwars door het veld en langs hellingen waar volgens ons bijna geen wandelaars komen. Schitterende vergezichten en een paar uitdagingen om over hindernissen te komen maakt dat de wandeling 'spekkie naar ons bekkie' is. Het laatste gedeelte gaat weer steil omlaag en daar houden vooral mij voeten minder van zodat ze niet helemaal onbeschadigd zijn wanneer we tegen vijven weer terug zijn bij de camper. 

Na een  snelle hap met pannenkoeken besluiten we om vanavond nog vanaf de camping te vertrekken naar een parkeerplaats in de buurt van Poncebos. De poort van de camping gaat morgen pas om acht uur open en dus vrezen we achter het net te vissen als we morgen te laat bij Poncebos arriveren. Vlak vóór donker wordt de camper op een grote parkeerplaats met slechts een handvol andere camperaars neergezet. Geen bebouwing en tussen hoge rotswanden, geen verlichting, geen internet en ook géén toiletgebouw. Dat laatste betekent dat mensen die hier overdag parkeren in hoge nood hun behoefte doen waarvan wij hier de lucht kunnen opsnuiven.

Dag 10 - Maandag 6  september - Met de Funiculair omhoog en wandelend omlaag.

Wij kiezen ervoor om via deze weg omhoog te gaan en na een bezoek aan Bulnes te voet de afdaling te maken. Na een nacht vol sterren loopt vanmorgen de wekker af en even later parkeren we de camper op een nog vrijwel lege parkeerplaats nabij de funiculair. Eerst tijd voor het ontbijt, waarna om half elf de rit omhoog aanvangt. Bulnes telt maar een handvol inwoners en tegenwoordig bijna even veel horeca ondernemers. 

Toch is het verrassend leuk om even in dit nog authentiek ogende bergdorp rond te dwalen voordat we de afdaling te voet over het ezelspad aanvaarden. Deze gaat door een kloof langs een riviertje de met prachtig uitzicht op de rotswanden maar via een lastig beloopbaar pad om af te dalen. Na twee uurtjes afdalen (met pauze) zijn we terug bij de camper. 

Nu nog een rit van zestig kilometer naar onze volgende overnachtingsplek, camping La Viorna bij Potes. Een prachtige rit over een bergweg en door de kilometerslange Hermida kloof volgt. Na nog een stop voor de boodschappen zoeken we tegen vijven een plekje op de camping. Nog steeds prachtig weer en met zo'n dertig graden zelfs aan de warme kant voor ons.

Dag 11 en dag 12 - Dinsdag 7 en woensdag 8 september - Bijkomen op de camping.

De komende dagen zijn gereserveerd voor een verblijf op deze camping. Het is warm en bovendien willen we eerst weer even op verhaal komen en dat kan hier prima. Mijn voeten hebben de afgelopen dagen (waarschijnlijk door mijn nieuwe wandelschoenen) flink wat te verduren gehad dus kunnen die ook wel wat rust gebruiken. Aukje gaat daarom op woensdagmiddag alleen op pad, want zij heeft een wandeling in de omgeving op het oog. Vlakbij de camping begint een wandelpad dat eerst naar een klooster een paar kilometer verderop voert. Vandaar gaat de route naar een Mirador (uitkijkpunt) en tenslotte komt ze via een omweg weer bij de camping uit. Een leuke route zonder al te veel klimmen en afdalen, dus zelfs bij deze temperatuur goed te doen.

Dag 13 en dag 14 - Donderdag 9 en vrijdag 10 september - Wat rondlummelen en Potes bekijken.

Vandaag, donderdag, is het bewolkt en in de loop van de dag wordt er regen verwacht. Geen weer dus om de bergen in te trekken en dat is hetgeen we eigenlijk willen doen. Fuente Dé is een ski-oord op twintig kilometer afstand van hier en daar is een lift die ons op ca. 1900 meter hoogte brengt. Maar ja, dan moet het wel goed weer zijn en dat is het vandaag nu even niet. Geen nood, want we vermaken ons wel en Aukje maakt van de gelegenheid gebruik om alvast voor de komende tijd wat plannetjes uit te werken.

Op vrijdagmorgen blijkt dat het de afgelopen nacht flink heeft geregend. Natuurlijk hebben we dat gehoord, maar vanmorgen zijn de resultaten ervan ook zichtbaar. Aan beide zijden probeert een buur met zijn camper weg te rijden. De een lukt het nadat hij een kwartier aan het oefenen is geweest en met behulp van een aantal hulpvaardige duwers. De andere buur, een Belg, moet de takelwagen van de camping erbij halen voordat hij met veel moeite weer op het asfalt staat. Omdat wij ook op een plek staan waarbij we flink omhoog over zachte grond moeten zie ik mijn geest al dwalen. We besluiten te wachten tot de grond weer wat droger is en gokken erop dat het ons morgenochtend op eigen kracht zal lukken. In de loop van de dag klaart het weer verder op en in de namiddag gaat Aukje te voet op onderzoek uit om het stadje Potes te verkennen, waarvan hieronder haar verslag.

Vandaag een wandeling naar Potes, met een zonnetje en koele bries. Langs de grote weg, maar er naast is een heel goed wandelpad gemaakt.  De camping ligt hoger, dus al gauw krijg ik het zicht op het stadje in de laagte en even daarna loop ik er binnen.  

Meestal valt dan op dat er gekookt en gebakken wordt. Soms door ranzige geuren, maar deze keer is het van heerlijk gebakken vis. Een straatje verder ligt er volgens mijn kaartje een cementerio (kerkhof). Natuurlijk even kijken. Een jaar geen cementerio gezien, een jaar niet geleefd zullen we maar zeggen. Ook deze keer is het een traditionele begraafplaats zonder fotogenieke monumentjes. Maar omlijst met prachtige bergen rondom is het geen slechte plek om eventueel voor langere tijd te vertoeven als het echt moet. Weer een paar straten verderop staat de deur van een oude kerk open. Mooie klanken dwarrelen naar buiten. Binnen in de koelte luister ik een poosje. Er wordt les gegeven op het orgel en  zo te horen moet er nog flink worden geoefend.  Maar af en toe gaat het ineens veel beter en streelt het de oren……tot weer een dissonant.  Maar ja, een gegeven paard…

Er is weer voldoende goud wat er blinkt in de kerk en na een rondgang langs al dat moois ga ik afgekoeld weer verder. In het centrum is weer van alles te koop.  Souvenirswinkeltjes links en rechts. Ik ben voor hen een waardeloze klant en heb alleen uit de supermarkt wat eieren en een broodje nodig.

Dan ben ik ongeveer wel aan het einde van dit langgerekte dorp gekomen en besluit langs de rivier terug te gaan. Ook daar loopt een mooi pad langs en hier en daar flaneren wat mensen en in de ondiepe rivier speelt een hondje. Bij de laatste brug, daar waar ik weer omhoog moet, staan wat hangouderen met mondkapjes te hangen en eenden brood te voeren. Potes is een mooi middeleeuws stadje, maar ik heb het gezien en Martien wacht met smart (en reuze trek) op me. Dus nog een klein klimmetje naar de camping.  

Dag 15 en dag 16 - Zaterdag 11 en zondag 12 september - Zaterdag wasdag en zondag even de benen strekken.

Inmiddels zijn we al weer twee weken op pad en begint onze berg wasgoed flink wat ruimte in de nemen. Een goede gelegenheid om de was hier in het dorp Potes te doen, want volgens Google is er een wasserette in het dorp. De wasmachines van de camping leveren vaak maar half werk af zo is onze ervaring. Daarnaast willen we van de gelegenheid gebruikmaken om een ander plekje op de camping op te zoeken, zodat een voorval als onze beide buren gisteren overkwam ons bespaart blijft. Het lukt inderdaad om zonder problemen weg te rijden. Nadat de was (één trommel van 15kg en twee van 12kg) weer in de kast ligt keren we terug naar de camping waar een prima plekje op ons wacht. De rest van de dag koesteren we ons in het zonnetje.

Zondag opnieuw prachtig weer. Maar, net als gisteren, toch geen optie om de bergen in te gaan. Ook dit weekend is het te druk met Spanjaarden die er voor zorgen dat we vanwege de beperkte parkeer en liftcapaciteit niet terecht kunnen. Voor ons het sein voor nog een leuk ommetje in de omgeving en daarna kijk ik via de telefoon hoe Max Verstappen en Hamilton elkaar in de wielen rijden. Van koken komt vandaag (vanwege de warmte) niets terecht, maar gelukkig biedt het campingrestaurant uitkomst.

Leuk ommetje met uitzicht op de bergen.

Dag 17 - Maandag 13 september - Toch de lucht in.

Het weekend is voorbij, inclusief de uittocht van vooral veel Spanjaarden vanaf de camping. Voor ons het sein om het wandelen weer op te pakken. En dat moet vandaag ook wel, want hoewel bewolkt, voor de dagen erna wordt een periode met regen verwacht. Er staan twee opties op ons programma: een wandeling op hoogte vanaf Fuente Dé en een rondwandeling nabij Espinama. Voordat het zover is moet eerst nog de supermarkt worden opgezocht omdat we na een weekje op deze camping zo ongeveer door de voorraad heen zijn. Na de inkopen en een half uurtje rijden parkeren we bij het begin van de wandeling in Espinama. Eerst maar even koffie voordat de wandelschoenen worden aangetrokken. Maar nu blijkt dat de lucht inmiddels helemaal is opengetrokken en dat betekent een dat het wandeling op hoogte ook een optie is geworden. Nog weer verder omhoog dus en rond half twee parkeren we de camper onder de kabelbaan van Fuente Dé op ruim 1000 meter hoogte. De lift heeft maar een beperkte capaciteit en omdat het vandaag niet al te druk is worden we rond drie kwartier later op ruim 1700 meter hoogte afgezet Gelukkig is het vandaag niet druk, zodat de lift ons rond kwart over twee boven af zet. De wandeling kan beginnen. Vooraf heb ik twee wandelingen in de GPS geladen: een rondwandeling op hoogte en eentje waarbij we via een grote lus omlaag lopen tot bij de voet van de kabelbaan. Vanwege de beschikbare tijd kiezen we voor de eerste. Wat volgt is een prachtige tocht die voor een deel langs een track gaat, maar op de terugweg dwars toe steekt en langs bergmeertjes voert. Tevreden nemen we tegen vijven de lift weer omlaag, waarna we met de camper verder afdalen tot bij onze camping die op ongeveer 400 meter hoogte ligt.

Dag 18 en dag 19 - Dinsdag 14 en woensdag 15  september - Nogmaals verkassen.

Het plekje waar we vanaf afgelopen zaterdag stonden is vrijwel vlak en zonder wegrijproblemen dus. Maar wel een plek naast het toiletgebouw en vlakbij de afvalcontainers. Bovendien stonden er om ons heen nogal wat bus-camperaars, die er soms een waar schuifdeurconcert van maakten. Na een praatje met Hollandse mensen aan de andere kant van de camping, wist ik dat zij vandaag zouden vertrekken. En zij hadden wel het mooiste plekje van de camping, met vrij uitzicht op de bergen van de Picos de Europa. Vandaar dat wij snel de plek hebben 'gereserveerd' en na terugkomst van de wandeling bij Fuente Dé daar zijn neergestreken. Een wereldplek zo blijkt, waar we het voorlopige wel een tijdje kunnen uithouden. Wel verder lopen voor de douche en het voor wegbrengen van afval(water), maar ja... je kunt niet álles hebben.

Optrekkende waterdamp na de regen van afgelopen nacht.

Dag 20  - Donderdag 16 september - Wandelen vanuit Espinama.

Eigenlijk zouden we gisteren de wandelschoenen weer aantrekken. Het weerbericht van El Tiempo gaf voor de gehele namiddag regen aan, hoewel we met het zonnetje op het camper dak wakker werden. Met het weerbericht in het achterhoofd besluiten we het eerst maar eens rustig af te kijken. Wat blijkt: de hele dag stralend weer en pas later in de avond een paar spetters regen. We voelen ons een beetje in het ooitje genomen, maar anderzijds is het toch wel genieten geblazen vanaf ons wereldplekje met veel privacy én uitzicht op de Picos.

Ook vandaag regen volgens El Tiempo en inderdaad is het 's morgen al bewolkt. Wijs geworden besluiten we toch om op pad te gaan en na een ritje van twintig kilometer bergop parkeren we de camper in Espinama aan het begin van de wandelroute. Inmiddels is de lucht helemaal opengetrokken en wat volgt is een prachtige wandeling, die op de heenweg langs de rivier de Deva voert. In het gehucht Las Lices steken we de rivier en de hoofdweg over waarna de route ons verder over een bult van een paar honderd meter hoogte terug naar de camper voert. Geen druppel regen maar toch nat (van het zweet) kijken we terug op een prachtige wandeldag.

Dag 21  - Vrijdag 17  - Naar de kust

Na elf nachten (voor ons een record) op één en dezelfde camping is het hoog tijd om verder te trekken. We laten onze privéplek met met uitzicht weemoed achter en gaan richting de noordkust van Spanje. Ons doel is een camping nabij het vissersplaatsje San Vincente de la Barquera, een rit van ongeveer 55 kilometer. Op weg erheen wordt is het eerst weer even 'optoppen' bij de supermarkt in Potes. Daarna volgt een rit door de spectaculaire 20 km lange Hermida kloof. In het plaatsje Hermida wordt de camper stilgezet voor een korte rondwandeling door het plaatsje en de kloof. Daarna is het nog drie kwartier rijden voordat de kust in zicht komt. De plek die we hebben uitgekozen blijkt een hotspot voor surfliefhebbers. Vóórdat we de ingang van de camping bereiken moeten we door een haag van geparkeerde campers die de straten in de omgeving in beslag genomen hebben. Gelukkig blijkt de boomrijke camping niet helemaal volgeboekt en kunnen we zelf nog een leuk plekje in de zon uitzoeken waar zowaar ook de schotelantenne nog vrij zicht heeft. Helemaal goed dus en een prima plek voor het weekend.

De baai van San Vincente

Dag 22 - Zaterdag 18 september - San Vincente verkennen.

Gisteren was het overdag stralend mooi weer en toen we hier in San Vincente arriveerden hebben we gelijk de schaduw opgezocht. In de loop van de avond begon het niet alleen stevig te regenen maar ontwikkelde zich ook een knetterend onweer. Maar vanmorgen is dat alles weer achter de rug en hoewel er meer wind is gekomen, mogen we over het weer hier vandaag niet klagen. Op zaterdag is er nogal wat bedrijvigheid in het stadje San Vincente, dus een goede aanleiding om vandaag het stadje te gaan verkennen. Onze camping ligt aan de overzijde van de baai, maar gelukkig heeft men in de middeleeuwen al een stevige brug met 32 bogen dwars over de baai gebouwd waar we nu dankbaar gebruik van maken. San Vincente bestaat uit twee delen: het oude ommuurde stadje met kasteel en oude kerk, en een nieuw gedeelte met de vissershaven, waarvoor je nog een tweede (veel kortere) brug over moet. De oude stad was een steunpunt voor de toenmalige Spaanse koningen en de vissershaven was een toevluchtsoord voor de schippers die in de baai beschutting vonden. Vandaar ook de naam San Vincente de la Barquera (van de schipper).

De havenmonding met stevige bescherming tegen de hoge golven van de oceaan

Dag 23 - Zondag 19 september - Rondwandeling langs Playa de Meron en Playa Oyambre.

Afgelopen nacht heeft het geregend en vanmorgen is het nog bewolkt. Maar tegen de tijd dat wij op pad gaan, zo rond elf uur, komt de zon alweer tevoorschijn en die zal de rest van de dag zijn best blijven doen. Prima wandelweer dus. Op ons programma staat een rondwandeling langs een tweetal stranden. Een goede gelegenheid ook om te zien wat de surfers met hun strakke pakjes er van af brengen. Het tijdstip van vertrek is niet toevallig gekozen omdat het rond die tijd laagwater is. Met vloed dienen we een zwempak mee te nemen, zo is ons gewaarschuwd. Vanaf de camping ben je in een wip op Playa de Merón, een kilometers lange beach met prachtig goudgeel zand en stevige rollers bij de branding. Het is een drukte van belang met een omroeper erbij die volop aanwijzingen over het strand doet galmen. Een leuk gezicht die jongelui met surfboard onder hun arm en anderen die al peddelend door de branding trachten te komen. Maar het surfen zelf komt bij vrijwel iedereen niet zo goed uit de verf en ik heb dan ook geen nieuwe Robby Naish kunnen ontdekken. Aan het einde van het strand van Playa de Merón klimmen we tegen een helling op zodat we een prachtig uitzicht op het strand hebben en tevens een prima koffieplek. Daarna gaan we verder 'de bult' over en dalen daarna langs boerderijen en door een bos omlaag tot nabij Playa Oyambre. Vóórdat we het zandstrand bereiken moet eerst nog een strook met grote keien worden overgestoken. Playa Oyambre heeft ook een mooi zandstrand maar is minder geschikt voor surfen. Vanaf Playa Oyambre steken we opnieuw het schiereiland over en lopen de laatste kilometers terug naar de camping. 

Bij vloed is de doorgang afgesneden

Uitzicht vanaf onze koffieplek

Na het strand door het boeren land

Ook langs Playa Oyambre paraderen de surfers

Dag 24 - Maandag 20 september - Langs de kust naar Comillas.

Vandaag en de komende week trekken we oostwaarts langs de kust. De eerstvolgende etappeplaats is het plaatsje Comillas op maar twaalf kilometer rijden van San Vincente. Het weer zit vandaag niet mee. Voorspelde het weerbericht de afgelopen week steeds slechter weer dan het uiteindelijk werd, ditmaal lijkt men de glazen bol goed te hebben opgepoetst. We staan nog maar juist op de camping van Comillas als het stevig gaat regenen en later op de dag herhaalt zich dit. Ook voor de volgende dagen wordt weinig goeds voorspeld, maar.. we doen het er maar mee. Comillas is bekend vanwege een bouwwerk van de beroemde architect Antonio Gaudi. En van een oud kerkhof. Zodra de eerste regenperiode voorbij is gaat Aukje in haar uppie richting het kerkhof. Aukje is nu eenmaal gecharmeerd van oude kerkhoven, gelukkig niet om er zelf te liggen. Hieronder volgt een collage van hetgeen zij er zoal aantrof.

Dag 25 - Dinsdag 21 september - Comillas bekijken.

Afgelopen nacht en vanmorgen was het weer raak voor wat betreft de regen. De campingeigenaar hier heeft zich niet uitgeput om de staanplaatsen een beetje te verharden en dat merk je met regen direct. Wijs geworden door eerdere ervaringen heb ik onze camper bij aankomst direct op een zodanige plek gezet dat er een goede kans is om weer weg te kunnen rijden. Anderen gingen voor een mooi zompig grasveld vlakbij de plaats waar de woeste golven tegen de kust klotsen. Met gevolg dat de campingbaas vanmorgen meerdere campers achter zijn auto moest knopen om ze weer op een berijdbaar pad te krijgen. Tegen drie uur wordt het zowaar droog, voor ons het sein om op pad te gaan. Wij willen niet alleen het stadje bekijken, maar vooral ook het El Capricho de Gaudi. Comillas blijk een welvarend stadje of eigenlijk een dorp met de uitstraling van een kleine stad. 

In het verleden hebben verschillende mensen met flink wat kapitaal waaronder Antonio López y López, de eerste Marquis de Comillas hier gevestigd en indertijd was er zelfs een universiteit gevestigd. Het gevolg is een verzameling luxe huizen en een karakteristiek centrum. 

Toen Máximo Díaz de Quijano (die zijn fortuin in Amerika had verdiend) naar zijn geboortestreek terugkeerde, wilde hij er een luxe huis bouwen. Verschillende architecten dongen mee, maar de toen nog jonge Antonio Gaudi verkreeg de opdracht. Gaudi, later bekend en beroemd om zijn ontwerp van de Sagrada Famila en Parque Guell in Barcelona, kon zich helemaal uitleven. Het gevolg was een buitenissig en rijk versierd gebouw met volop kleuren en een op Perzië geïnspireerde toren. Opvallend is dat dit vooral voor de buitenkant van het huis geldt. Binnen is het met verfijnd houtwerk uitgevoerd, maar veel minder uitbundig. De opdrachtgever stierf een jaar vóór de oplevering en ook de naam El Capricho (bevlieging of gril) is pas later toegekend.