Dag 48 – Donderdag 1 maart – Tweemaal verhuizen op één dag.

Zoals gisteren gemeld, willen we vandaag doorreizen naar Alcalá de los Gazules en daar het einde van de periode met slecht weer afwachten. Want het regent niet alleen, sinds woensdagmorgen waait het ook flink. Van de wind merken we hier gelukkig niet zo veel omdat de hoge bomen rondom ons hun spreekwoordelijke werk doen. Afgelopen nacht bleef het een periode droog, maar vanmorgen vroeg zet de regen alweer in en, dat ontbrak er nog aan, er zit ditmaal ook onweer bij. Natuurlijk kunnen we ook op deze camping blijven, maar we schatten in dat de volgende camping meer comfort biedt en bovendien kunnen we er dan direct op uit als er zich even een droge periode aandient. Om half elf zijn we zover en wordt de motor gestart. Maar na een drietal meters achteruit is het uit met de pret, want we blijken vastgeraakt in de zachte toplaag op onze camperplek. Matten en sneeuwkettingen schieten te kort en in gedachte zie ik al een takelwagen arriveren, maar gelukkig houdt Aukje het hoofd koel. En niet onterecht zo blijkt, want een paar tellen later dient de campingeigenaar zich aan en stelt voor om ons er met zijn 4-wheel drive uit te trekken. Na nog wat geharrewar rond sleepkabels en vastzetpunten worden we, geholpen door een inmiddels tot drie man aangegroeide hulpploeg, op vaste ondergrond gebracht. En nog is het niet voorbij, want de campingeigenaar weet uit ervaring dat we met dit weer de steile helling even buiten de camping niet opkomen. Nogmaals, maar nu aan de voorzijde, wordt een sleepkabel aangebracht en sukkelen we met soms doorslippende voorwielen de helling op. De behulpzame en vriendelijke Spanjaarden willen beslist van geen enkele financiële vergoeding weten. Eind goed.. al goed, althans voorlopig.

Het ritje over dertig kilometers naar Alcalá de los Gazules verloopt vlot en ‘en passant’ vullen we ook nog even de boodschappen aan zodat we er weer een weekje tegen kunnen. De camping ligt op ruim vijf kilometer buiten het stadje en in de 'middle of nowhere'. Bij de camping aangekomen blijken we ook hier de enige gasten. Plek genoeg derhalve en even later hebben we het sanitair gecheckt en staat de camper geparkeerd. Nadat we onze spulletjes en ook de camper weer schoon hebben, gaan we het door ons gekochte internetkaartje proberen. Wat we ook doen, zelfs met hulp van de receptie blijkt het spul niet aan de gang te krijgen. De receptioniste geeft onze computers de schuld en weet het verder ook niet. Tot overmaat van ramp blijken we ook buiten het bereik van de GSM masten zodat internet via de GSM ook niet lukt. We maken de balans op: Geen internet, een winderige plek waardoor de TV vaak uitvalt, op kilometers afstand van de bewoonde wereld op een verder vrij kale lege camping en dat met naar verwachting nog dagen slecht weer. Vanaf het middaguur is het wel weer droog en dat geeft de doorslag om met onmiddellijke ingang te vertrekken naar de camping in Conil de la Frontera, waar we goede herinneringen aan hebben. Na een ritje van zestig kilometers arriveren we daar rond zeven uur. Ons oude plekje blijkt vrij maar inmiddels ook modderig, maar even verderop is er een goed en beschut alternatief. Terwijl de regen ’s avonds weer inzet, koesteren we ons met het comfort van de camping en gaan daarna tevreden de nacht in.

Dag 49 – Vrijdag 2 maart – Wat de statistieken over het weer uitwijzen.

Vandaag regent het de hele dag en bovendien waait het flink. Om wat omhanden te hebben heb ik de statistieken over het weer er maar eens bij gezocht, al weet ook ik wel dat het weer zich hier niet veel van zal aantrekken. Geef mij maar alle dagen zon! zong Imca Marina indertijd. Nu ben ik het daar wel mee eens, maar ook volgens de weer statistieken blijkt die wens niet overal en altijd in Spanje te worden ingewilligd. Op de site van Klimaatinfo.nl kun je van vrijwel alle plekken de gegevens over zon, temperatuur en regen opzoeken. Voor enkele plekken van Spanje en Portugal heb ik een selectie gemaakt en als referentie de gegevens van Aalsmeer in Nederland er bij gezet. 

Wat valt mij hierbij zoal op?

In de omgeving van Cadiz, waar we momenteel verblijven, valt er met uitzondering van de zomermaanden niet minder regen dan in Aalsmeer. Wel is het aantal dagen waarop het regent aanzienlijk minder. Dus van miezeren houden ze hier niet en dat hebben we wel gemerkt. Maar zoals het de afgelopen dagen is geweest, is ook voor dit deel van Spanje uitzonderlijk en hangt wellicht samen met de weer situatie in vrijwel geheel West Europa. In de gehele linkerhelft van het Iberisch schiereiland is het gedurende de wintermaanden vrij nat, getuige de grafieken voor Oviedo, Porto en Albufeira. Nee, voor droog weer kun je beter aan de oostzijde zijn, zoals in Benidorm of beter nog in de buurt van Almeria. Toch houden wij de moed erin, want het gezegde luidt immers: Na regen komt zonneschijn! En dat zal toch ook wel voor Spanje gelden?

Dag 50 – Zaterdag 3 maart – De wasmachine uitproberen.

Vanmorgen was het droog, maar in de loop van de middag komt er weer een schip met zure appelen aanzetten. Maar geen nood, we benutten vandaag onder meer voor het doen van de was en met dit weer ben ik van mijn taak ontheven om een lijntje te spannen. Twee wasmachines vol verdwijnen in de droger en nu alleen nog even afwachten hoe droog het daar weer uit komt. Wat overigens ook opvalt is dat het de afgelopen dagen met de temperatuur buiten wel goed zit. Moesten we vorige week ’s morgens en ’s avonds nog bijverwarmen, vanmorgen wees de thermometer in de camper al weer ruim twintig graden aan.

Dag 51 & dag 52 – Zondag 4 & maandag 5 maart – Nog even beter weer afwachten.

Inmiddels is storm Emma uitgeraasd, maar nu heeft zich ver op de oceaan ter hoogte van Noordwest Spanje een depressie genesteld die met regelmaat gebieden met regen onze kant op zwiept. Zowel gisteren als vandaag krijgen we daardoor perioden met veel regen en wind. Gelukkig is het overdag telkens een paar uur droog, zelfs met zon erbij. Door de aangename temperatuur, zowel ’s nachts als overdag, kunnen we daardoor wel buiten zitten en onze dingetjes doen zoals af en toe de benen strekken. Ons wandelprogramma loopt vertraging op maar we hebben genoeg omhanden om ons niet te vervelen.

Dag 53 - Dinsdag 6 maart - Nog een laatste dagje in Conil de la Frontera.

Langzaamaan knapt het weer op. Nog wel af en toe regen en dat zal de komende dagen ook wel blijven, maar de wind is er uit. Voor ons reden om vooruit te kijken en toch weer plannen te maken voor een vertrek. Morgen weer naar Acalá de los Gazules waar we een weekje geleden met de staart tussen de benen vertrokken zijn. Voor ons vandaag nog een kans om er op uit te trekken en we gaan ditmaal op eigen gelegenheid zodat we beiden ons eigen tempo kunnen aanhouden. Voor Aukje ook een mooie kans om nog wat foto's te maken.

Dag 54 – Woensdag 7 maart – Terug naar Alcalá met een wandeling op weg erheen.

Vanmorgen staat de zon al vroeg op de camper, maar binnen is het maar 14 graden. Dat laatste euvel bestrijden we met de kachel, en van de zon willen we vandaag gebruik maken. Ditmaal rijden we via een andere route terug naar Alcalá de los Gazules, omdat we op weg erheen een wandeling langs het stuwmeer van Barbate willen maken. Door de gebruikelijke acties vóór vertrek en het doen van boodschappen is het toch al weer twee uur voordat we daadwerkelijk met de wandelschoenen er op uit trekken. Het eerste stuk gaat langs een regulier track, maar na anderhalve kilometer heeft de bedenker van de wandeling zijn fantasie de vrije loop gegeven. 

We volgen de oever van het stuwmeer, maar deze ligt vol met obstakels van verschillende aard en van een pad is niets (meer) te bekennen. Dit geeft ons naast wat schrammen van de talrijke distels ook een echt padvindersgevoel. Het heeft de afgelopen week voor ons gevoel al meer dan genoeg geregend, maar toch kan het stuwmeer nog best wel wat water gebruiken. Door de regen is de bodem hier en daar flink zompig en dit zou nog niet zo erg zijn als de ondergrond niet kleiachtig zou zijn. Terug bij de camper is het via het centrum van het ons inmiddels bekende stadje Alcalá, nog maar een klein halfuurtje tot aan de camping. Vandaag zijn we niet meer de enige gasten, maar toch kunnen we weer op ‘ons’ plekje gaan staan. Vlakbij ons staat de camper van een Nederlands stel dat nog maar net uit de modder van hun plekje verderop is bevrijd. Een punt van herkenning en gelijk een aanknopingspunt voor een gesprekje. Zij zijn vanwege de wind uit Marokko naar hier gevlucht en dus van de wind in de drup geraakt. Voor zover wij nog niet bekend waren met regen, worden we ’s avonds daar nog even aan herinnerd. Het giet pijpenstelen en dat uren achtereen. Wij zitten knus binnen en horen naast de regen, alleen de kikkers onverstoord doorgaan.

Dag 55 – Donderdag 8 maart – Een stukje van de molenroute.

Ook vanmorgen is het nog zwaar bewolkt met af en toe regen. Het Nederlandse weerbericht, we hebben hier immers geen internet, heeft voor dit deel van Spanje in de loop van de dag een weersverbetering voorspeld. Vol goede moed wachten we dus tot in de middag, maar zien van verbetering nog niet veel aan de lucht. 

Toch maar op stap, met voor de zekerheid een regenjack en paraplu. Het eerste stuk loopt ook vandaag gemakkelijk en langs een verhard pad. Zodra we bij de restanten van de eerste molen komen, wordt het duidelijk dat het hier om oude watermolens gaat. Een aanwijzingsbord toont een molen in werking, maar van de resten ervan is niets meer te bespeuren. Wel van het water en opnieuw gevoed door de regen van de afgelopen tijd, is het niet moeilijk om voor te stellen hoe het water van de nu sterk gezwollen stroom er serieus werk van maakte. Voor ons niet zo handig, want ook vandaag zakken onze schoenen herhaaldelijk diep weg. Daarna moeten we de beek oversteken en die geeft daar niet zomaar toestemming voor. Omdat we verwachten dat het verderop niet gemakkelijker zal worden, besluiten we om op onze schreden terug te keren. Hierbij aangemoedigd door nu en dan losbarstende regenbuitjes. 

Dag 56 – Vrijdag 9 maart – De bakens verzetten.

Ook voor de komende dagen wordt nog regen verwacht, al zal het volgende week volgens de weerprofeten droger worden. Wij hebben de afgelopen dagen gemerkt dat de grond vrijwel overal verzadigd van het water is geraakt en het is geen pretje om over een zompig pad te wandelen. Volgens onze planning zouden we de komende weken vooral in het Parque Natural de los Alcornocales verblijven om er te wandelen. Daar is het momenteel niet alleen nat, maar naar verwachting duurt het daarna nog geruime tijd voordat de paden weer beloopbaar zijn en de beekjes tot hun gebruikelijke proporties zijn geslonken. Vandaar dat Aukje een alternatief uit haar hoge hoed heeft getoverd. Nu had zij dit thuis al voorbereid, dus zo’n tovertruc was het ook weer niet. Het gevolg is dat we het naar verwachting moeilijk te belopen gedeelte in dit ruige natuurpark overslaan en tot een volgend jaar bewaren. We rijden vandaag naar de kust, nabij Cádiz en kunnen daar op vlak terrein fietsen en wandelen. Bovendien zijn de steden Cádiz en Jerez de la Frontera zeker een bezoek waard. In ruim een uur tijd rijden we naar onze bestemming, camping Las Dunas in El Puerto de Santa Maria en ja, ook daar regent het alweer bij aankomst. We worden naar een plekje gedirigeerd waar nog meer ‘lotgenoten’ staan en die lijken nog niet in een zachte ondergrond weggezakt. 

Dag 57 – Zaterdag 10 maart – Tussen de buien door een wandeling naar de haven.

Ook vannacht en vanmorgen was het weer raak wat betreft de regen, maar in de loop van de ochtend komt de zon te voorschijn en drinken we buiten koffie in het hier felle zonnetje. Voor vandaag staat een wandeling naar de haven van El Puerto de Santa Maria op ons programma en na de koffie gaan we op stap. Tot aan de poort van de camping, want daar worden we door een bui weer teruggejaagd tot in de camper. Na het middageten proberen we het opnieuw. We lopen langs het brede strand voor de camping richting een grote jachthaven die Puerto Sherry wordt genoemd en waar een kleine duizend zeegaande schepen liggen afgemeerd. Vroeger leefde men hier vooral van de visvangst maar tegenwoordig heeft men meer oog voor het grote geld. Vermogende Spanjaarden hebben in deze omgeving, waar het ’s zomers koeler is dan in het binnenland, een tweede huis met eventueel een jacht erbij. Dat niet elk project goed verloopt tonen enkele half afgebouwde complexen die na een faillissement wachten tot de tand des tijds voor afbraak zorgt. Na al het geweld door de natuur van de afgelopen dagen, we zijn na Emma inmiddels toe aan storm Felix, is de zee nog erg ruw en met verbazing zien we de windsurfers bezig terwijl hoge golven tegen de zeewering beuken. Weer terug op de camping zijn we juist op tijd binnen, want even later stortregent het weer met ditmaal ook onweer erbij.

Dag 58 – Zondag 11 maart – Even rustig aan.

Vandaag, zondag, houden we een dagje pas op de plaats. Aanvankelijk waren we wel van plan om het stadje hier te gaan bekijken maar de weergoden hebben ons overgehaald om te kiezen voor de zondagsrust.

Dag 59 – Maandag 12 maart – Cádiz bekijken.

Voor vandaag wordt een droge dag voorspeld, voor ons een uitgelezen kans om naar Cádiz te gaan. Gisteren was er veel wind, maar vandaag is het rustig en dus willen we met de boot, die op een kwartiertje lopen vanaf de camping vertrekt en ons over de 7 kilometers brede baai brengt. Bij de boot aangekomen blijkt dat deze vandaag wegens te ruwe zee niet vaart en dat de vervangende bus pas over een uurtje komt opdagen. Gelukkig is een Engels stel in dezelfde situatie beland en gezamenlijk nemen we de taxi die ons in twintig minuten in het centrum van Cádiz afzet. Vanaf het mooie plein voor het gemeentehuis volgen we de wandelroute die ik in onze GPS heb geladen.

Deze brengt ons via het indrukwekkende monument voor de Cortes (de stichting van de staat in 1812) naar de promenade langs het zeefront. Met het voor ons toch nog onverwachte zonnige weer is het een genot om langs de boulevard te lopen met een prachtig uitzicht op de baai en op zee. Cádiz is een zusterstad van Havanna in Cuba en wordt ook vaak ‘klein Havanna’ genoemd. Een plaquette langs de boulevard verwijst hier ook naar. 

Verderop komen we door het Genoves park met de in bijzondere vormen geschoren coniferen, voor ons een plek om de meegenomen koffie te drinken. Daarna bereiken we het Castillo de Santa Catalina, een vesting gebouwd om de stad te beschermen naar aanleiding van de Engels-Hollandse inval uit 1596. Bij die inval werd niet alleen de Spaanse vloot vernietigd en de stad geplunderd en in brand gestoken, maar werden ook belangrijke personen in gijzeling genomen en in Engeland gevangen gezet in afwachting van het betalen van losgeld. Onze wandeling vervolgend moeten we het Castillo San Sebastian rechts laten liggen omdat de oeververbinding er naar toe het heeft begeven. 

Hierna lopen we door de stad, die voor Spaanse begrippen opvallend goed onderhouden is, tot aan de monumentale kathedraal van waaruit we vanaf de toren een goed overzicht op de stad hebben. Helaas blijkt het Museum Cadiz vandaag gesloten zodat we onze rondwandeling afsluiten bij het station vanwaar de trein ons in een half uurtje terug brengt naar El Puerto de Santa Maria.

Dag 60 – Dinsdag 13 maart februari – Naar het centrum van Santa Maria.

Vandaag wordt nog wel een buitje verwacht maar dat weerhoudt ons er niet van om te voet het centrum van El Puerto de Santa Maria te gaan onderzoeken. Ons eerste doel is het kasteel San Marcos dat er nog goed onderhouden uitziet maar op de meeste dagen, zo ook vandaag, voor het publiek gesloten blijft. Op een hoek ervan staat een buste van Juan de la Cosa, een voormalige inwoner van de stad die in 1500 een eerste kaart van de pas ontdekte ‘nieuwe wereld’ heeft gemaakt. Columbus vertrok voor zijn tweede reis naar Amerika uit de haven van Cádiz. Voor de eerste tocht startte hij niet al te ver van hier, vanuit de haven van Palos bij Huelva. In de muur is ook een afbeelding van de kaart opgenomen die hier bij de viering van de 500ste verjaardag van de ontdekking is geplaatst. Vervolgens lopen we door het autoluwe centrum langs een in verval geraakte monumentale kerk. 

Dag 62 – Donderdag 15 maart – Fietsen naar Parque Natural Los Toruňos.

Als afsluiting voor ons verblijf hier in El Puerto de Santa Maria willen we een fietstocht in de omgeving maken. Ons doel is het natuurpark Los Toruňos dat als een schiereiland in de baai van Cádiz ligt. Op de weg erheen maken we een kleine omweg om het gebied waar zoutwinning plaatsvindt, de Salinas, te bekijken. Ook afgelopen nacht heeft het stevig geregend, maar gelukkig is het vanmorgen bewolkt maar droog. Vanuit het centrum volgen we een smal strookje langs de spoorbrug en komen zo direct in het gebied waar de zoutwinning plaatsvindt. Het is de bedoeling om met de fiets rond de grote zoutwinplas te rijden, maar dat plan geven we direct op zodra ik een paar meter van de verharde route ben. Vettige slib heeft zich tussen de spatborden en onder mijn schoenen genesteld en dat wordt met elke stap erger. Niet doen dus en op mijn schreden teruggekeerd kost het flink wat moeite om de ergste prut tussen de spatborden en de remmen weg te halen. We rijden nu over een grindpad langs een stukje van het gebied en krijgen dus toch nog wat te zien voor op de foto. Even verderop slaan we af richting het natuurpark en kruisen daarbij de spoorlijn. Het viaduct komt als geroepen, want er dient zich een regenbui aan en het viaduct dient daarbij als schuilplaats. Zodra de bui over is trekt de lucht open en het blijft het de rest van de dag zonnig. Bij de ingang van het park wacht ons een nieuwe verrassing: De monumentale toegangspoort is met hangsloten afgesloten. Behalve een bord met: Bedankt voor uw bezoek is er geen verdere aanwijzing. Gelukkig weet een voorbijgangster te melden dat een stuk verderop het bezoekerscentrum is dat tevens de toegang tot het park verschaft. Zo gaat dat in Spanje. We worden beloond met een leuke rit van ongeveer tien kilometers door het prachtige natuurpark. Op de terugweg is het nog even flink op de pedalen staan want de wind is inmiddels aangetrokken. Maar we komen voldaan terug bij de camper. Ook nu schijnt de zon nog, dus we nuttigen onze beloning buiten in het zonnetje.