Inleiding.

Dit jaar is voor ons een beetje anders verlopen dan de afgelopen jaren. Begin maart kwamen we terug uit Spanje en zijn we het voorjaar en de zomer bezig geweest om onze gezondheid weer op de rit te krijgen. Met onder meer tot gevolg dat we aldoor thuis zijn geweest en onze camper naast ons huis stond geparkeerd. Nu de nieuwe knie van Aukje weer een beetje gangbaar is en de uroloog mij volgend jaar pas wil terugzien, kunnen we toch nog een aantal weken op pad. We willen tot half oktober een reis door het oosten van Frankrijk maken, waarbij we nog wel beperkt zijn v.w.b. zwaarte en duur van de wandelingen. Ditmaal dus geen bergwandelingen of uitputtende stadsrondwandelingen, maar kleine tochtjes in de omgeving van de camping.

Dag 1 – Zaterdag 7 september - Op naar Limburg

Op weg naar Frankrijk maken we een klein ommetje voor het bezoeken van vrienden die in Limburg wonen. Ons eerste doel is een oud collega en zijn vrouw, die in Venlo wonen. De rit er naartoe verloopt voorspoedig, hoewel het voor een zaterdagmorgen onderweg al flink druk is. In de namiddag rijden we een kleine veertig kilometers verder naar het zuiden tot vlakbij het historische plaatsje Thorn. Daar woont een oud dorpsgenoot. Na een rondleiding door zijn nieuwe bedrijf en gezellig bijpraten kunnen we met de camper overnachten op zijn bedrijfsterrein. In de avond maken we nog een rondwandeling in de omgeving.

Een rondje door het boerenland; De kool en de asperges staan er goed bij

Jammer... St. Anna achter de tralies... Dan vind ik de afbeelding rechts toch wat sympathieker!

Dag 2 – Zondag 8 september – Door tot even over de Franse grens.

Vanmorgen kunnen we nog even gezellig bijpraten met onze ‘camping baas’ Fardin, voordat we even na twaalven vertrekken. Nu we toch in de buurt zijn maken we een tussenstop in Thorn. Op dit tijdstip is het nog niet al te druk en voor campers heeft men ook aan een speciale parkeergelegenheid gedacht. Centraal in het dorp met de wit geschilderde huisjes staat de abdijkerk en dus gaan we daar ook een kijkje nemen. Vooraf krijgen we een mooie film over de geschiedenis van Thorn te zien en vooral het prachtige interieur van de kerk stelt ons niet teleur. 

Na nog een rondwandeling door de historische kern is het toch al weer half drie wanneer we richting Frankrijk vertrekken. Een telefoontje naar de campinghoudster leert mij dat haar bureau om zeven uur sluit, dus mogen we verder niet treuzelen. Na een korte pauze voor een thuis voorbereide warme hap bereiken we even voor zevenen de camping vlak buiten het plaatsje Buzancy, ongeveer vijftig kilometers over de Franse grens. We krijgen een plekje met verharde ondergrond toegewezen en dat lijkt ons niet verkeerd vanwege de periodes met regen die ons de komende dagen te wachten staan.

Het witte stadje Thorn

Thorn, in Limburg vlakbij de grens met Belgie, kent een geschiedenis die teruggaat tot het jaar 992. Toen stichtte graaf Ansfried van Teisterband, samen met zijn vrouw Hilsondis, een klooster volgens de regels van Benedictus. Ansfrieds dochter werd de eerste abdis. Vanaf de twaalfde eeuw groeide het klooster uit tot een wereldlijk stift, een kloostergemeenschap waarin de orderegels vrijzinnig werden geïnterpreteerd. In het damesstift konden alleen ongehuwde vrouwen van hoge adel intreden. Veel woningen van deze Stiftdames zijn bewaard gebleven, zoals het uit 1648 afkomstige Huis met de drie kogels. In de achttiende eeuw werd het vorstendom Thorn zo een pleisterplaats voor de hoogadellijke dochters van de Europese rijksvorsten en graven. Ze werden er klaargestoomd voor een huwelijk met een man van stand. Het stift, met een eigen rechtspraak en munt, was verbonden met een soortgelijke instelling in het Duitse Essen en stond onder bescherming van de Duitse Keizer. In 1007 verkreeg Thorn markt- en tolrecht. In de 13e eeuw werden stadsrechten verleend. Het stadje werd gedeeltelijk omwald. Binnen de omwalling lag een ommuurd gedeelte, de immuniteit, die toebehoorde aan de abdij. Verder was er een burgerlijk centrum en in het noorden werd landbouw bedreven. In 1645 vond een stadsbrand plaats waarbij veel huizen verloren gingen.

In de Franse tijd kreeg Thorn het zwaar te verduren. Niet alleen vonden plunderingen plaats, maar de Fransen voerden ook een belasting in die gebaseerd was op het aantal ramen. De inmiddels verarmde bevolking metselde vele ramen dicht waarna de huizen witgekalkt werden om de armoedige aanblik te verhullen. Zo kreeg Thorn zijn witte uiterlijk.

Het stift werd opgeheven in 1797, waarna de parochiekerk werd gesloopt. De Abdijkerk van Thorn werd in gebruik genomen als parochiekerk. De bekende architect Pierre Cuypers uit Roermond restaureerde de kerk. Hij liet onder andere de oostelijke kapellen slopen en verhoogde de toren. Naar mijn mening harmonieert het in de Cuypers steil gemaakte bovenste deel van de toren in het geheel niet met de onderbouw en gelukkig heeft hij, op aandringen van zijn leermeester, het interieur van de kerk met rust gelaten. Tegenwoordig is het karakteristieke Thorn een toeristisch trekpleister en vooral een bezoek aan de abdijkerk zeker de moeite waard.

Dag 3 t/m 5 – Maandag 9 t/m woensdag 11 september – De buien afwachten.

Vandaag en de komende dagen wordt in een groot deel van west Europa buiig weer verwacht. Ook al zouden we een paar honderd kilometers naar het zuiden rijden, dan nog zouden we aan de regen niet kunnen ontkomen. Geduldig afwachten dus en het beste er maar van maken. Op maandag vermaken we ons in de camper met leeswerk en kunnen we even bijkomen van de toch wel hectische week die we achter de rug hebben. Dinsdag ziet het weer er al beter uit en blijft het overdag in ieder geval droog. Voor ons het sein om een rondwandeling in de omgeving te maken. Het wordt een boswandeling, maar na een paar honderd meter blijkt het pad door de regen van de afgelopen dagen onbegaanbaar geworden. 

We stellen de plannen bij en gaan niet door het bos, maar over de weg naar het nabijgelegen dorpje Buzancy. Zoals vele Franse dorpjes bestaat Buzancy uit een verzameling vooral oude huizen op een knooppunt van wegen. De kerk is open, binnen oogt het somber en ruikt het wat muf. We nemen uit plaatselijke Proxi super een paar boodschappen mee en maken zo onze wandeling van ongeveer vijf kilometers compleet. 

Aan helden in Frankrijk geen gebrek

‘s Woensdags ziet het weer er aanvankelijk veelbelovend uit, maar in de middag begint het tijdens het koken toch weer te spetteren. Gelukkig kan de luifel uit zodat het koken toch doorgang kan vinden. Donderdag willen we een stukje naar het zuiden verkassen en de weersverwachting geeft voor de dagen erna een aanzienlijke weersverbetering aan.

Dag 6 – Donderdag 12 september – Verder zuidwaarts.

Na vier nachten op deze uitstekende camping houden we het hier voor gezien. Vandaag rijden we zo’n 180 kilometers zuidwaarts naar de camping van Soulaines-Dhuys ten oosten van Troyes. Volgens de Tomtom een rit van ongeveer twee en half uur, maar onderweg willen we inkopen doen in Fagnieres, nabij Chalons en Champagne. Samen met de koffiepauze en een snack bij McDonalds maakt dit een dag vullende bezigheid, zodat we pas rond vijf uur op de plaats van bestemming arriveren. Een leuke rit over binnenwegen en door tientallenkleine plaatsjes. 

Over het weer hebben we niet te klagen, zeker in vergelijking met hetgeen men in Nederland heeft moeten ondergaan. Gisteravond een flinke bui, maar vandaag is het droog met zelfs het zonnetje erbij. Dat maakt dat we na aankomst op de camping nog een uurtje van de zon kunnen genieten.

Dag 7 en 8 – Vrijdag 13 en zaterdag 14 september – De omgeving verkennen.

Volgens onze informatie moet het kleine dorp Soulaines de moeite van het bekijken waard zijn. Vandaag, vrijdag, gaan we gewapend met een folder van het toeristenbureau op pad om te kijken wat daar van waar is. We volgen de aangegeven route en komen behalve langs de kerk, langs verschillende vakwerkhuizen uit de vijftiende tot de zeventiende eeuw. En ditmaal zien ze er goed onderhouden uit. Het geheel wordt opgefleurd door bloembakken en de beek de ‘la Laines’ die dwars door het dorp stroomt maakt het een leuk geheel. Kortom een leuke rondwandeling en ditmaal door een dorp dat er voor Franse begrippen zeer goed onderhouden uitziet.

Zaterdag gaan we opnieuw op pad. Volgens de campinghouder kunnen we door het boerenland een rondwandeling maken, maar deze staat niet goed op de kaart aangegeven. We lopen door het dorp naar het zuiden en volgen een landweg die verderop in een karrenspoor overgaat. Gelukkig is het de laatste dagen droog geweest want de ondergrond is van vette klei en zou met regen onbegaanbaar zijn. Aan het einde van het track moeten we een stuk dwars door het boerenland om verderop bij een bruggetje over de beek uit te komen. Vanaf daar volgen we een pad dat ons op een asfaltweg brengt. Na in totaal ruim zes kilometers zijn we weer terug op de camping. Tevreden stellen we vast dat Aukjes nieuwe knie het, met deze voor haar record afstand, prima gehouden heeft. Even afwachten of ze er morgen nog zo over denkt.

Dag 9 – Zondag 15 september – Opnieuw een stukje naar het zuiden.

Vandaag gaan we weer verkassen en opnieuw staat ons een rit van ongeveer 180 km te wachten. Via binnenwegen en over het Franse platteland. Dat betekent een gemiddelde van 60 kilometer per uur en met een tweetal stops erbij zijn we daar een goed deel van de dag zoet mee. Maar wel een mooie rit door een glooiend landschap met fris groen om ons heen. Op zondag lijkt Frankrijk wel uitgestorven en zelfs in de grotere plaatsen zien we vrijwel niemand op straat. Vanmorgen was het nog fris en vooral erg vochtig, wat het nog kouder doet aanvoelen. Maar overdag wordt het zonnig, zodat we ook na aankomst nog in het zonnetje kunnen zitten. Camping l’Etang du Goulot, nabij het plaatsje Lormes, biedt ons volop privacy en ook de regen douche is van uitstekende kwaliteit. Kortom, het lijkt ons hier wel wat.

Dag 10 t/m 12 – Maandag 16 t/m woensdag 18 september – Van alles wat

Maandagmorgen was het bij het wakker worden zonnig, maar in de loop van de dag trekt de lucht dicht. De temperatuur blijft op 18 steken en met en flink windje erbij voelt het fris aan. Voor Aukje het sein om het beddengoed te verwisselen en allerlei ander huishoudelijke werkzaamheden op te pakken. Gezien de weersverwachting voor vandaag besluiten we om lekker binnen te blijven en ons op het leeswerk te storten. Dinsdag is het weer al iets beter en in de namiddag maken we een wandeling rond het meer nabij de camping. De route gaat door een gevarieerd terrein, met bos en ook nog over een beek. Het laatste stuk volgen we de oever van het meer. Kortom, een leuk traject van vier kilometers en naar het zich laat aanzien ook prima voor Aukjes knie.

Vandaag, woensdag, gaan we te voet het plaatsje Lormes verkennen. Volgens de route die we van de campingeigenaar hebben gekregen ook weer een rondwandeling van ongeveer vier kilometer, maar door wat omzwervingen komt er nog een kilometertje bij. Lormes ligt tussen de heuvels en op een kruispunt van wegen. Het dorp kent flinke hoogsteverschillen met de kerk op het hoogste punt. Het dorp vervulde vroeger een centrumfunctie en had flink wat winkels. Net als andere Franse dorpen is er sprake van leegloop, zodat je in de vroeger levendige winkelstraat al veel leegstand ziet. De wandeling is niettemin zeer gevarieerd en zeker de moeite waard. Bovendien was het vandaag ideaal wandelweer, niet te warm en met een heerlijk zonnetje erbij.

Dag 13 - Donderdag 19 september – Complet.

Met weemoed nemen we afscheid van de perfecte regendouche op de camping van Lormes. Op ons programma voor vandaag staat een rit van ongeveer negentig kilometers naar Bourgon-Lancy. Ook nu weer over binnenwegen, dus een rit van anderhalf uur. Na een half uur houden we een koffiepauze op het parkeerterrein van een supermarkt. Zo slaan we twee vliegen in één klap. Daarna rijden we het nog resterende eind ook ditmaal door een prachtig landschap, totdat we ons bij de camping in Bourbon-Lancy melden. Daar wacht ons een koude douche: de camping in tot zondag Complet (vol). Er worden drie opties aangereikt: de camperplaats in het centrum, een camping op veertig kilometers in de richting waar we vandaan kwamen, of een camping zo’n dertig kilometers verderop. We kiezen voor het laatste en een half uurtje later melden we ons bij camping La Chevrette in het plaatsje Digoin. De meeste plekken die beschikbaar zijn bevallen ons niet: geen gras, geen zon en geen schotelontvangst. Totdat we een plekje aan de rand van de camping spotten. Daar hebben we alles wat we zochten, met als extra een heleboel kleine muggen erbij. En die hebben het bovendien op Aukje voorzien. Nou ja, je kunt niet álles hebben.

Dag 14 – Vrijdag 20 september – Een rondwandeling naar Digoin.

Volgens onze info is Digoin vooral bekend om zijn keramiek en om het viaduct over de Loire. De Fransen hebben twee eeuwen terug het Canal du Centre gegraven dat de rivier de Loire met de Saône verbindt. Bij Digoin kruist het Canal du Centre de Loire via een viaduct op ongelijk niveau met direct daarachter een sluis. We hebben een route uitgezocht die ons via een struinpad door de natuur met vooral veel Japanse Duizendknoop bij het viaduct brengt. Toevallig wordt er juist een rondvaartboot in de sluis geschut. Vanaf het viaduct gaat we niet rechtstreeks naar het centrum, maar via een fikse omweg naar de McDonalds. Vanwege de muggen ziet Aukje het niet zitten om op de camping buiten te koken en te eten, dus kiezen we voor deze noodgreep. Op de weg terug gaat de route door het centrum van Digoin en verder langs de Loire tot aan de camping. Een leuke wandeling van ca. 8 kilometers en tevens een recordafstand voor Aukjes nieuwe knie.

Dag 15 – Zaterdag 21 september – Wassen en verkassen.

Na veertien dagen zijn we door onze schone kleren heen. Tijd om te wassen dus. En daarvoor gaat Aukje tijdens de vakanties het liefst naar een wasserette, want de machines op de camping zijn vaak ondermaats voor wat betreft capaciteit en waskwaliteit. Een andere goede reden om deze camping achter ons te laten zijn de muggen die het op Aukje hebben voorzien. We combineren het een en ander en zoeken eerst een wasserette op om daarna door te rijden naar een volgende camping. Bij het winkelcentrum van Digoin moet een wasserette zijn en zodra we die hebben gevonden rijden we met de camper tot vlakbij de machines. Tijdens het wassen en drogen houden we gelijk onze koffiepauze, maar met 3 volle trommels (1x 20kg en 2x 9kg) aan wasgoed is de koffie allang op voordat de was droog en wel uit de machines komt. Om drie uur vangen we aan met de rit naar camping Beau Rivage in Vichy, waar we om kwart voor vijf arriveren. Vooraf heb ik een plek kunnen reserveren en blijkt dat niet overbodig, want vanwege een triathlon in Vichy, staat de camping mutje vol.

Dag 16 – Zondag 22 september – Pyjamadag.

Voor vandaag is regen voorspeld en al aan het begin van de ochtend begint het te spetteren. De regen houdt de hele dag aan zodat wij het er vandaag van nemen en lekker in de camper blijven. Voor morgen wordt beter weer verwacht.

Vichy

Al rond het jaar honderd hadden de Romeinen de warmwaterbronnen van Vichy ontdekt en in de eeuwen daarna ontwikkelde de plaats zich tot een kuuroord. Vooral nadat een spoorverbinding was gerealiseerd groeide de stad uit tot een luxe kuuroord met meer dan vierhonderd hotels. Maar het meest bekend werd Vichy door de gelijknamige Franse regering die hier tijdens de tweede wereldoorlog was gevestigd. Aanvankelijk wilde men de regering in Clermont Ferrand vestigen, maar voor Vichy werd gekozen vanwege de beschikbare accommodatie en het moderne telefoonnet dat net was aangelegd. Bovendien lag Vichy vlakbij de demarcatielijn met het door de Duitsers bezette noorden. Maréchal Philippe Pétain, voor de Fransen een held uit de eerste wereldoorlog, gaf leiding aan een regime dat collaboreerde met de Duitsers en vanuit Vichy bestuurde hij op dictatoriale wijze het niet bezette gedeelte van Frankrijk. Pétain werd hiervoor na de oorlog formeel ter dood veroordeeld maar, mede vanwege zijn hoge leeftijd, is deze straf omgezet in een gevangenisstraf.

Dag 17 – Maandag 23 september – Vichy bekijken.

Onze camping ligt in het plaatsje Bellerive sur Allier met Vichy aan de overzijde van de rivier. Via de boulevard langs de rivier is het ongeveer twee kilometers tot aan de burg over de Allier, waarbij je over de brug direct in het centrum van Vichy bent. In Vichy lopen we eerst door het Parc Napoleon naar het VVV. De naam dankt het park aan Napoleon I die hier een zevental grote villa’s heeft laten bouwen. De grootste voor hemzelf en de overigen voor zijn entourage. Bij het VVV aangekomen blijkt dat we tien minuten te laat zijn. De Fransen houden van een lange middagpauze en nemen geen genoegen met een paar meegebrachte boterhammen. Men heeft gelukkig de standaard met folders buiten gezet, zodat we ons zelf kunnen bedienen en op eigen kracht verder kunnen gaan. Pal tegenover het VVV ligt het Parc des Sources, eveneens in opdracht van Napoleon gerealiseerd. Vichy maakt indruk met grote monumentale gebouwen, maar nu wij er zijn worden volop renovatie werkzaamheden uitgevoerd en is het een lawaai vanjewelste. Wij vluchten voor de herrie het gebouw van de warmwaterbronnen in. Hier kun je over een rand naar de bron gluren waar water van 43,5 graden uitkomt. Ook mag je water tappen in een flesje en zo de heilzame drank mee naar huis nemen. Wij vervolgen onze wandeling en komen onder meer langs het imposante stadhuis, een kerk en verschillende andere parken. Opvallend is het levendige straatbeeld met talloze eetgelegenheden die ook op maandagmiddag al volop klandizie hebben. In het hoogseizoen zal het helemaal gezellig druk zijn, maar nu overheerst op een flink aantal plekken de overlast van de werkzaamheden. Wij vinden het inmiddels wel goed zo en wandelen terug in de richting van onze camping.

Oudere en nieuwe architectuur

Dag 18 - Dinsdag 24 september – Door naar de Ardeche.

Gisteren konden we bij bewolkt maar droog weer Vichy bekijken. Later in de middag begon het te spetteren en ook vanmorgen stond ik buiten in de miezerregen de eitjes voor het ontbijt te bakken. De verwachting voor een groot deel van west Europa is, dat het weer de komende dagen wisselvallig zal zijn, met ook flink wat regen zo nu en dan. We besluiten om niet hier in de regen te blijven wachten, maar vandaag een stuk naar het zuiden te rijden en wel naar de Ardeche. Niet dat het daar op korte termijn zonnig zal zijn, maar de kans daarop is de komende dagen wel wat groter. We verlaten de camping rond elf uur en er staat ons een flinke rit te wachten. De ongeveer tweehonderd en vijftig kilometers voor vandaag gaat over binnenwegen en daar rekent onze TomTom een netto reistijd van vier en half uur voor. Na ongeveer tachtig kilometers volgt rond half een de gebruikelijke koffiepauze en die houden we bij een Intermarché zodat gelijk de boodschappenvoorraad kan worden aangevuld. 

Bij vertrek na de koffie is het droog geworden, en ook de rest van de rit is het bewolkt maar wel droog. Het een een prachtige omgeving waar we door rijden en vooral het laatste stuk in de buurt van de rivier de Ardeche, is met klimmen en dalen en vooral bochten draaien leuk om te doen. Rond vijf uur melden we ons bij camping Le Pastural in het dorpje Ucel vlakbij Aubenas. Een eenvoudig camping die rust uitstraalt en waar we een half uurtje later op een leuk plekje terecht zijn gekomen.

Dag 19 – Woensdag 25 september – Een rondwandeling in de omgeving.

Tot nu toe hebben we vooral over vlakke paden gewandeld, maar hier in de omgeving is er volop gelegenheid om te testen hoe Aukjes knie het houdt als er pittig geklommen en gedaald moet worden. Vandaag zou het bewolkt zijn maar droog blijven, dus deze kans willen we benutten. De route gaat eerst steil omlaag naar het riviertje Le Sandron, over een primitief stenen bruggetje en vervolgens weer steil omhoog. We worden daarbij begeleid door een hond die ons volgt. 

Boven gekomen gaat de route naar de ruine van Chateau d’Ucel. Van het chateau is niet veel meer over, maar wel van het dorpje ‘Vielle Ucel’, dat daaromheen is gebouwd. Verschillende huizen worden nog bewoond  door kunstenaars of doen dienst als Chambre d'hôte. Na alles te hebben bekeken vervolgens we onze wandeltocht en komen zo weer terug bij de camping.

Dag 20 – Donderdag 26 september – Binnenblijven.

Voor vandaag worden geregeld buien verwacht en ‘s morgens maken de weergoden daar al werk van. Met tussenpozen is het zo nu en dan even droog, maar onvoldoende om er op uit te trekken. Binnenblijven in de camper is ons devies voor vandaag.

Dag 21 – Vrijdag 27 september – Ucel verkennen.

Na de regen van gisteren wordt voor de komende dagen beter weer voorspeld. Vanmorgen staat het zonnetje er al bijtijds bij en in de middag willen we de benen strekken door het dorpje Ucel te verkennen. Het gaat hierbij om Grand Ucel, want het oude ‘Vielle Ucel’ hebben we eergisteren al uitgeplozen. Het draait uit op een rondwandeling van ongeveer anderhalve kilometer, want het woord ‘grand’ moeten we wel met een korrel zout nemen. Er zijn een beperkt aantal huizen rondom een kerk en er is  natuurlijk een begraafplaats, waar inmiddels de meeste meeste mensen van Ucel terecht zijn gekomen.

'Grand Ucel'.... niet veel meer dan een kerk en een kerkhof. Op de achtergrond het chateau d'Ucel

Dag 22 – Zaterdag 28 september – Naar de Hermitage.

Nu Aukjes knie het tijdens de klimoefening van eergisteren goed gehouden heeft, willen we er vandaag nog een schepje bovenop doen. Weer omhoog en omlaag dus en vandaag met als doel de hermitage die verderop op een helling moet zijn gebouwd. We steken opnieuw de beek Le Sandron over en slaan verderop nu linksaf een track in dat verder omhoog gaat. Een mooie wandeling volgt, waarbij we door een bosrijke omgeving lopen. Bij de hermitage aangekomen zien we dat graaf Raymond d’Ucel geen half werk heeft afgeleverd. Hij zou de kapel in de dertiende eeuw hebben gebouwd op het graf van zijn vrouw Blance, die bij een aanval op het kasteel van Ucel om het leven was gekomen. Rondom de kapel zien we tekenen van bewoning, zoals een kleine moestuin en hout voor de open haard. En vanuit de kapel menen we ook geluid te horen vanuit een ruimte achter de kapel. We laten de eventuele kluizenaar(ster) verder met rust en vervolgen onze wandeling. Die route gaat daarbij verder omhoog totdat we op een track uitkomen. Hier buigen we rechtsaf en via nog wat doorsteekjes, waarbij het af en toe wat klauteren is, komen we terug bij de camping. Volgens onze telefoon een wandeling van 4,75 kilometers met daarbij 160 meters stijgen en dalen.

Dag 23 – Zondag 29 september – Zondagsrust op de camping.

Morgen willen we naar een volgende camping verhuizen en mede daarom doen we het vandaag rustig aan. Laat uit bed en ‘s middags lekker van het zonnetje genieten. Oh ja, Aukjes knie heeft het gisteren uitstekend gehouden. Dat biedt weer perspectief voor een volgende wandeling.

Dag 24 – Maandag 30 september – Vertrek naar de volgende camping.

Na zes nachten op de overigens prima camping van Ucel (goede douche en uitstekende gratis WIFI)hebben we het hier wel gezien. Tijd om een volgend stekje te zoeken. Volgens onze Campercontact gegevens is op ongeveer dertig kilometers afstand een goede camping die bovendien nog geopend is. En dat is in dit jaargetijde lang niet vanzelfsprekend, want het merendeel van de campings houdt het ergens in september voor gezien. Op weg naar camping Arleblanc nabij Rosières, stoppen we bij de Leclerc Hypermarkt in Saint-Etienne-de-Fontbelllon. Daar kunnen we zowel boodschappen doen als onze koffiepauze houden. Daarna rijden we door naar de camping. We mogen een plek uitzoeken op een groot grasveld, waar nauwelijks sprake is van privacy. Daar weet Aukje wel wat op. Ze kiest voor een plek helemaal aan de rand van het veld. Wel een eind lopen naar het sanitair en er is ook een erg lang snoer naar de stroomaansluiting nodig, maar met vrij uitzicht en dat is ook wat waard.

Aan het einde van de druiven oogsttijd

Komkommertijd

In Frankrijk (en ook in Spanje) doen we onze boodschappen bij voorkeur bij een grote supermarkt en in de regel als op weg zijn naar een volgende camping. Deze supermarkten liggen doorgaans aan de rand van een plaats en beschikken over een grote parkeerplaats, wat erg handig is als je met een camper bent. In Frankrijk heb je vier grote ketens: Carrefour, InterMarché, Super-U en Leclerc. En hun filialen zijn een stuk groter dan we in Nederland gewend zijn. Sommigen, de hypermarchés, zijn zo groot dat een gemiddelde AH er wel twintig keer in past. Je kunt er van alles kopen, van wasmachines en kleding tot tuinspullen en ja, ook de dagelijkse boodschappen. Wij waren vandaag in de supermoderne Leclerc Hyper van Saint-Etienne-de-Fontbellon. Na de koffie met stokbrood gingen we met twee winkelwagentjes op pad. Nu is de keuze reuze, maar dat maakt het er niet gemakkelijker op. Om te beginnen heb je een goed deel van je dagelijkse lichaamsbeweging al te pakken voordat je karretje is gevuld. Heb je bij een vorige vestiging een lekkere wijn gevonden, dan is het (vanwege de enorme keuze) vrijwel onmogelijk om nog een zelfde exemplaar te bemachtigen. Maar de grootste uitdaging bleek de groente en fruit afdeling. Anders dan bij ons moesten we bij deze Leclerc onze groente en fruit op de afdeling afwegen en dat is niet erg handig. Daar heeft men wat op gevonden. Achter een tweetal weegschalen stond een mevrouw de producten voor de klanten af te wegen, waarbij zich een hele stoet mensen met papieren zakjes in de hand hadden gemeld. Was je eenmaal aan de beurt, dan ging het razendsnel en maakte de vrouw achter de weegschaal in een fractie van een seconde een keuze of het product wel of niet moest worden afgewogen. Sommige zaken gingen per stuk tegen een vast prijs en andere op gewicht. Zo bepaalde zij dat een komkommer direct door naar de kassa kon. Daar bleek later dat de caissière er anders over dacht en dat we dus terug moesten naar de groenteafdeling. Omdat we dat, vanwege de wachtrij aldaar, niet zagen zitten vertrokken we zonder komkommer naar de camper. We konden overigens wel met een pinpas betalen, hoewel veel Fransen nog steeds met een betaalcheque afrekenen… die bij ons al in 2002 is afgeschaft.

Dag 25 – Dinsdag 1 oktober – Struinen op de camping

Onze camping is uitgestrekt en ligt pal aan het riviertje La Baume, dat een eind verderop in de rivier de Ardeche uitkomt. De oever van de rivier is bezaaid met grote rotsblokken waartussen het water zich een weg baant. Voor Aukje een leuke gelegenheid om het campingterrein af te struinen en enkele leuke foto’s lang de waterkant te maken. En de rest van de dag? Nou vandaag doen we verder niet veel anders dan ons buiten de camper in de aangename temperatuur te koesteren.

Dag 26 – Woensdag 2 oktober - Rondwandeling vanaf de camping
Na een paar dagen van rustig aan doen is het vandaag weer eens tijd voor een wandeling waarbij Aukjes knie wat meer wordt belast. Via de app Komoot hebben we gekozen voor een rondwandeling van ongeveer zes kilometers lengte met een hoogteverschil van 150 meters. Al kort na het begin gaat een pad van steengruis stevig omhoog. Rustig aan doen dus en al na korte tijd krijgen we een prachtig uitzicht over de omgeving. Daarna volgen we een breed track, dat niet alleen gemakkelijk loopt maar ook snel opschiet. Tegen het einde is dat voorbij en volgt een pittige afdaling over flinke keien, waarbij haar knie behoorlijk op de proef wordt gesteld. Na ruim twee uur wandelen zijn we weer terug op de camping. Al met als is de wandeling prima verlopen, maar nog wel even wachten of er geen terugslag komt.

Dag 27 - Donderdag 3 oktober - Even gas terugnemen.
Na de inspanning van gisteren nemen we vandaag wat gas terug. Voor Aukje betekent dit een wandeling langs de oever van de rivier La Baume, terwijl ik me met wat huishoudelijk werk in en rond de camper bezig houdt. Oh, ja Aukjes knie was vanmorgen wel wat stijver, maar heeft de wandeling van gisteren verder goed doorstaan.

Dag 28 – Vrijdag 4 oktober – Naar een volgende camping.

Na vier nachten op deze overigens zeer goede camping (mooie plaats op gras, goed sanitair en perfecte wifi) begint de behoefte om te reizen toch weer te kriebelen. Tijd voor een nieuwe omgeving. Hiervoor hebben we een camping vlakbij het plaatsje Lagorce op het oog, een camping waar we twaalf jaar geleden ook zijn geweest. Toen waren we daar vlak voordat de camping ging sluiten. En een telefoontje met de Nederlandse campingeigenaar Sander leert dat dit ditmaal ook weer het geval is, ondanks dat onze ACSI app aangeeft dat de camping nog een week geopend zou blijven. We kunnen er daarom maar voor twee nachtjes terecht. Vandaag combineren we de korte rit van ongeveer dertig kilometers met een bezoek aan een Laverie Automatique om de kleding te wassen. Ditmaal een trommel van 9 kg en een van 20kg. Zodra de was in de machine zit en onze pinpas zijn werk heeft gedaan, weigert de machine van 9kg aan de slag te gaan. Dat betekent dat we toch ook de wasmachine van de camping zullen moeten gebruiken. Als pleister op de wonde is de betaling voor de weigerachtige machine later weer teruggestort. Nadat de was is gedaan en vervolgens de boodschappen zijn ingeladen, rijden we via Vallon Pont d’Arc naar de camping bij Lagorce. In Vallon Pont d’Arc mogen we niet door het centrum en dus heeft onze TomTom nog een manoeuvreer test in petto wanneer hij ons door een smalle straat met aan beide zijden hoge muren stuurt, gevolgd door een smalle landweg waar we gelukkig geen tegenliggers ontmoetten.

Dag 29 – Zaterdag 5 oktober – Toch niet Lagorce bekijken.

Afgelopen week is het prachtig weer geweest en ook vandaag schijnt de zon weer uitbundig. Op ons programma staat een rondwandeling naar het oude plaatsje Lagorce. Vanaf de camping is er een route door het veld, zodat we niet langs de hoofdweg hoeven. Maar omdat we Aukjes knie niet verder willen belasten kiezen we ervoor om het resterende deel van de was te doen en de rest van de middag in het zonnetje naast de camper door te brengen

Dag 30 - Zondag 6 oktober – Het roer gaat om.
Het was onze bedoeling om de komende dagen in de buurt van de Ardeche door te brengen en dan tegen het einde van de week huiswaarts te rijden. Maar de weersverwachting voor de komende dagen heeft ons anders doen besluiten. Tot en met donderdag wordt dagelijks een flinke portie regen verwacht en zo nu en dan ook met flink wat wind erbij. We voelen er niet zo veel voor om op een camping binnen te gaan zitten kniesoren en dan als het weer opknapt de rit naar huis te moeten doen. Vandaar dat we besloten hebben om vandaag alvast een stuk noordwaarts te rijden en de rest van het traject de volgende dagen af te leggen. Gisteravond heb ik voor een schone toiletcassette gezorgd en de water aan en afvoer geregeld, zodat ik vanmorgen alleen nog de stroomkabel hoef op te ruimen. En inderdaad, vannacht hoorden we het al tikken op het camper dak. Rond elf uur uur verlaten we de camping en rijden in de regen richting Montelimar waar we diesel tanken en koffie drinken voordat we de tolweg opgaan. Stilaan wordt het gelukkig droog en met nog een koffiepauze bereiken we om half zes onze overnachtingsplek voor vandaag. Het is een camperplaats in het stadje Nuits-Saint-Georges, tussen Beaune en Dijon. Omdat het al laat is komen we niet meer aan eten koken toe, maar gelukkig is er een snackbar op loopafstand, waar we ons aan kebab te goed doen.

Dag 31 -Maandag 7 oktober – Tweede etappe huiswaarts.
Het is natuurlijk prachtig dat de gemeente Nuits-Saint-Georges voor gratis camperfaciliteiten zorgt, maar de locatie ervan had wel wat beter gemogen. Al vanmorgen vroeg kwam het verkeer op gang en bleek dat we aan een doorgaande route stonden en in Frankrijk betekent dit dat er ook grote vrachtwagens voorbij denderen. Van slapen kwam daarna niet veel meer. We begrijpen nu waarom de Fransen in hun dorpen de luiken altijd stijf dicht hebben. Men woont waarschijnlijk vanwege de herrie aan de achterkant van het huis. Afgelopen nacht heeft het een flinke tijd geregend, maar wanneer ik vanmorgen naar de bakker loop voor een baguette is het droog. Dat wil zeggen: op het moment van vertrek, want onderweg begon het alweer te regenen zodat is behoorlijk nat terug bij de camper aankom. Rond elf uur zijn we vertrek gereed en het doel van vandaag is de camperplaats bij de jachthaven van Pont-a-Mousson, een locatie waar we vaker komen omdat er zowel douche als stroom voorhanden is. De rit verloopt in regenachtig weer voorspoedig tot ongeveer halverwege wanneer we op een soort wolkbreuk worden getrakteerd. Het zicht is hierbij dermate slecht dat we de eerste de beste parkeerplaats benutten om de bui verder af te wachten. Daarna kunnen we weer verder en melden ons rond half vier bij de camperplaats, waar al een hete trits campers staan. De beheerder komt ons zwaaiend met armgebaren tegemoet, waarmee het ons duidelijk is de we er niet weer bij kunnen. Snel in de Park4night app gezocht en er blijkt een kilometer verder een geschikte parkeerplek te zijn. Die weet de TomTom weer niet te vinden, maar we komen uit op een parkeerplek voor bussen of ander groot materieel. Er staat al een Duitse camper dus wij zetten die van ons er achter. Even later blijkt dat er ook een schoolbus, een touringcar en twee bedrijfsbusjes zich melden, zodat de parkeerplek aardig vol raakt. Wij doen alsof onze neus bloedt en gelukkig laat men ons verder met rust. We zien wel hoe het vannacht gaat.

Dag 32 – Dinsdag 8 oktober – Het laatste stuk naar huis.
Onze overnachtingsplek is eigenlijk een plaats waar grote en hoge voertuigen kunnen parkeren, want het naastgelegen parkeerterrein is voorzien van hoogtebalken. Toen wij aankwamen stond er een schoolbus en een oplegger en natuurlijk onze Duitse buurman camperaar. In de loop van de avond kwamen er een paar werkbusjes bij die midden in een king size parkeervak werden neergezet. Voor de nadien arriverende touringcar was geen geschikte plaats meer over. Hoe gaat men dit oplossen dachten wij. Nou eenvoudig, de touringcarchauffeur zette zijn bus gewoon een stukje verderop schuin over het parkeerterrein. In de loop van de avond verdwenen de werkbusjes en vanmorgen rond zeven uur ‘s morgens was de hele parkeerplaats leeg, op die twee campers na. Afgelopen nacht heeft het met tussenpozen weer ontzettend hard geregend, maar vanmorgen is het toevallig droog. We waren vroeg uit de veren, maar op het moment van vertrek gaf de klok toch al weer negen uur aan. We rijden via Metz en Thionville naar de grens met Luxemburg en verwachten flink wat oponthoud. Er wordt bij de grens aan de weg gewerkt en rond zeven uur gaf Google al een file van een half uur aan. Gelukkig blijkt die nagenoeg opgelost en kunnen we verder, op een tankstop na, zonder vertraging door Luxemburg tuffen. We kiezen de route via Clairvaux, St. Vith en Verviers, die ons een vorige keer goed is bevallen. Ook ditmaal hebben we geen spijt van onze keuze en de rest van de rit verloopt voorspoedig, zodat we om half vijf in de middag weer thuis arriveren.

Wat vonden we er achteraf van?

Ons plan was een vakantie van ruim vijf weken die zich van Noord Frankrijk tot in de Ardeche zou uitstrekken. Met daarbij wat wandelingen van beperkte lengte en moeilijkheidsgraad om Aukjes nieuwe knie niet al te zeer te belasten. Terugkijkend kunnen we concluderen dat we een geslaagde vakantie hebben gehad. Aukjes nieuwe knie heeft het goed gehouden. Het weer was de eerste week wat wisselvallig, maar daarna en vooral in de Ardeche hebben we over weer niet kunnen klagen. De laatste week verliep anders dan gepland. Het was de bedoeling om nog een viertal dagen in de Ardeche door te brengen en daarna in drie dagen terug naar huis te rijden. Maar omdat voor de eerste dagen van deze laatste week alleen maar regen en storm werd verwacht, hebben we vier dagen eerder de thuisreis aangevangen. Ondanks veel regen onderweg is deze goed verlopen.