Oost Frankrijk 2022

Tijdens het hoogseizoen blijven we vanwege de drukte bij voorkeur thuis, maar nu de meeste vakantievierders weer aan het werk gaan, trekken wij er weer op uit. Vooral Aukje wil zo nu en dan graag de bergen in. Al is het alleen maar omdat je daar nagenoeg geen last hebt van muggen. En voor een rit in de bergen is de maand september zo gek nog niet. Als het goed is ligt er nog geen sneeuw op de wegen en ook de campings sluiten in de regel pas vanaf oktober. Dit keer viel haar oog op "la Route des Grandes Alpes". Dat is een traject van ongeveer zevenhonderd kilometer langs de grens met Italië. Een route met daarin ook de bekende alpencols die door de wielrenners van de Tour de France worden bedwongen. Maar die eer laten we vooral aan de camper. Wij maken alleen zo nu en dan te voet een uitstapje in de omgeving. Het startpunt is de plaats Thonon les Bains aan de zuidoever van het Meer van Geneve. En om daar te komen hebben we drie dagen uitgetrokken.

Wat vonden wij er achteraf van?

Onze planning was een vakantie van zes weken met, zoals hierboven gemeld, zo nu en dan te voet op pad voor een wandeling in de bergen. Van dat laatste kwam niet veel terecht. Ongeveer vier weken voor vertrek liep Aukje een peesontsteking aan haar knie op. Optimistisch veronderstelden we dat deze, tegen de tijd dat de bergen in zicht komen, wel genezen zou zijn. Maar de ontsteking geneest langzamer dan gedacht en gehoopt, zodat er van de bergwandelingen niet veel terecht is gekomen. De reis met de camper langs de Alpenroute was daarentegen nog mooier dan we vooraf hadden ingeschat. En door de bank genomen hebben we over het weer ook geen klagen gehad. Wel een inspannende rit met talloze bochten natuurlijk maar soms ook over erg smalle bergweggetjes waarbij we blij waren dat er weinig tegemoetkomend verkeer was. Al met al een uitdaging die een week of drie heeft geduurd. Daarna zouden we in b.v. de Ardeche of de Jura gaan wandelen, maar doordat Aukjes knie nog steeds geen langere wandelingen toestond, moesten we ons beperken tot korte uitstapjes en dat vonden we na een paar weken wel genoeg. Daarom zijn we een week eerder dan oorspronkelijk gepland weer huiswaarts gekeerd. Niettemin kijken we met voldoening terug op deze vakantie.

Dag 1 - Zaterdag 3 september - Vanaf huis naar Nouzonville aan de Maas

Vanaf huis naar het startpunt van de alpenroute is het pakweg duizend kilometers, die we in drie etappes willen afleggen. Per dag geen al te grote afstanden dus en daarom eindigt onze eerste reisdag na zo'n driehonderd vijftig kilometers op de camperplaats van Nouzonville in Noord Frankrijk. Het eerste stuk van de route gaat via Antwerpen en Brussel naar Namen. Vanaf daar heb ik een route vlak langs de Maas gepland. Niet de snelste route, maar langs de Maas toerend kun je wel van een mooie omgeving genieten. Rond tien uur vertrekken we en het gedeelte over de snelweg tot aan Namen verloopt vlot en wordt alleen voor een koffiepauze onderbroken. Over de laatste honderd kilometers doen we ongeveer twee uur, zodat we rond kwart voor vier op een nog lege overnachtingsplek arriveren.

Vanaf Namen volgen we de Maas

Dag 2 - Zaterdag 4 september - Beaune in Bourgondië

Ons doel voor vandaag is een camping even ten noordwesten van de stad Beaune. Een rit van ongeveer 430 kilometers die we grotendeels over de snelweg willen afleggen. Onze camperplaats van vannacht bleek een goede keuze. Heerlijk rustig, maar dat maakt wel dat we vanmorgen niet vroeg uit de veren waren. Na het ontbijt en het gebruikelijke ochtendritueel met tandenpoetsen en afwassen is het al weer even na elven wanneer we wegrijden. Niet erg, want het is immers zondag, maar het betekent wel dat we na de koffiepauze nog zo'n driehonderd kilometers moeten afleggen. Daarom besluiten we onderweg in Troyes te stoppen, zodat de warme hap niet door Aukje hoeft te worden gekookt. Half vier is het daarna inmiddels en nog 228 kilometers te gaan. De rit verloopt verder voorspoedig en om kwart over zes staan we voor de ingang van de camping. Complet! staat er op het bord, wat betekent dat wij er niet meer bij kunnen. In ons campingboek had ik nog een camping verderop gespot. Vijftien kilometers geeft onze TomTom aan, waarbij hij een route over supersmalle kronkelweggetjes dwars door de wijngaarden heeft uitgestippeld. Rond zeven uur melden we ons bij de camping in het wijndorpje Meursault. Dat wil zeggen: als de receptie nog geopend zou zijn. Gelukkig krijgen van een Nederlandse campinggast de code van de slagboom en weer wat later wijst iemand van de camping Aukje alsnog een piepklein plekje aan. Voor vannacht zijn we onder de pannen. Even later zakken we tevreden op onze campingstoeltjes neer en genieten we van de avondlucht.

Dag 3 - Maandag 5 september - Door naar Thonon-les-bains

Ons kleine plekje op de camping bleek afgelopen nacht een prima overnachtingsplek. Maar vandaag vertrekken we weer voor het laatste stuk van bijna driehonderd kilometers naar Thonon-les-bains aan het meer van Geneve. Eerst nog wc/drinkwater/afvalwater verzorgen en daarna richting Beaune om te tanken. De pompen van het Franse Total berekenen momenteel de laagste prijs voor diesel (ca. 1 euro 66) en dat maakt dat deze bij de Fransen bijzonder in trek zijn. Er staat een rij wachtenden die dusdanig lang is dat wij maar niet aansluiten. In plaats hiervan zoek ik de pomp van Intermarché op. Wel verder rijden en ook duurder (1 euro 73), maar geen lange rij wachtenden. Bovendien kunnen we gelijk nog wat boodschappen doen. Al met al is het inmiddels al weer twaalf uur als we de tolweg opzoeken. Eerst richting Lyon en vervolgens via Bourg-en-Bresse naar Geneve. Afgelopen dagen was het best wel warm en ook vandaag heeft de zon er al weer volop zin in. Gelukkig brengt de airco uitkomst. Vanaf Geneve is het nog ongeveer vijftig kilometers langs de zuidoever van het meer tot aan de camping. Camping Saint Distille in Thonon is mega groot en heeft gelukkig nog volop plaats. Wij kiezen een leuk plekje uit en houden het verder voor vandaag gezien.

Druivenplukkers vlakbij de camping in Meursault

Dag 4 t/m 6 - Dinsdag 6 t/m donderdag 8 september - Onthaasten bij het meer van Geneve

Zoals vooraf de bedoeling was, willen we op de camping nabij het meer van Geneve eerst even op adem komen en onthaasten. Dat betekent een paar dagen pas op de plaats met zo nu en dan een wandelingetje om de omgeving te verkennen. De stadskern van Thonon-les-bains ligt op een paar kilometers afstand van het meer, maar vanaf onze camping in het nabijgelegen Saint Distille is het maar een paar hond meter lopen naar de oever. Bovendien is er nog een natuurpark in de buurt. Op dinsdagmiddag gaat de wandeling door het natuurpark en woensdag trekken we er op uit voor een wat langere rondwandeling die het eerste deel de oever van het meer volgt. Niet echt indrukwekkend, maar een lekker kuiertje en dat is precies de bedoeling tijdens deze dagen.

Dag 7 - Vrijdag 9 september - Onze eerste Alpenetappe

De rit over de Alpenreuzen is rond de 700 kilometers lang en schiet met al dat gekronkel door en over de bergen niet erg op. Daarom is het gebruikelijk om de afstand in etappes af te leggen. Wij kiezen voor zeven of acht stukjes van elk ongeveer honderd kilometers lang. Vandaag dus de eerste etappe, maar voordat we daadwerkelijk op pad gaan volgt nog het gebruikelijke ritueel van reis gereed maken en niet te vergeten het aanvullen van onze boodschappen voorraad. In Thonon is een grote Intermarché en wie weet in welke kleine buurtwinkeltjes we onderweg anders terecht moeten. Al met al is het dus al weer middag wanneer we de D902 opzoeken, want langs deze lokale weg gaat een groot deel van de reis vandaag. Al direct buiten de stad is het kronkelen en klimmen geblazen, maar wel door een prachtige natuur. Met af en toe even aan de kant gaan, laten we de sliert auto's die zich achter ons hebben verzameld aan ons voorbijgaan en zo bereiken we achtereenvolgens de ski-plaatsen Morzine, Les Gets en Cluses. Even buiten Cluses begint de klim naar de enige echte hoge col van vandaag, de Colombière. Nu geen auto's meer achter ons maar wel via een smallere bergweg omhoog. Op de col is het behoorlijk druk, maar dat komt waarschijnlijk vooral door het restaurant ter plekke. Voor het uitzicht hoef je hier niet de camper uit, want de col wordt aan beide zijden geflankeerd door een hoge bergpunt. Na de col dalen we zo'n zevenhonderd meters af totdat we het dorp Le Grand Bornand bereiken, onze overnachtingslocatie voor vandaag en morgen.

Dag 8 - Zaterdag 10 september - Vandaag toch maar niet de berg op

Wanneer we in de bergen op hoogte willen wandelen maken we graag gebruik van de ski-liften ter plaatse. Zo'n lift brengt je comfortabel een flink stuk omhoog en dat scheelt niet alleen de inspanning, maar ook heel wat tijd. Een nadeel van het na-seizoen is dat de meeste liften al buiten werking zijn gesteld. De grote meute aan wandelaars is al weer huiswaarts en voor het ski-seizoen, wanneer het meeste geld wordt verdiend, wordt gewacht tot er sneeuw is gevallen. Maar hier in Le Grand Bornand heeft men nog een paar weekends aan het wandelseizoen vastgeplakt waarop men enkele liften in bedrijf houdt. Dus willen wij vandaag met de lift omhoog. Maar uitgerekend vandaag begint de dag met regen en als die later voorbij is blijven de toppen van de bergen rondom ons in de wolken gehuld. Dus besluiten we te wachten tot morgen, want dan wordt er wel zon voorspeld. Vandaag behelpen we ons met een rondwandelingetje door het dorp en genieten op de camping van een heerlijke rustige dag met zo nu en dan zelfs een zonnetje erbij.

Dag 9 - Zondag 11 september - Met de lift naar de Mont Lachat 

Bij het wakker worden is het wel fris in de camper, we zitten hier om ruim 900 meter hoogte, maar buiten schijnt het zonnetje. Een strak blauwe lucht belooft veel voor vandaag. Na het ontbijt en een langzame start op deze zondagmorgen drinken we we eerst op ons gemak koffie, want de berg lonkt wel maar een flinke wandeling zit er voor ons daarboven niet in. Aukje heeft ruim voor ons vertrek een ontsteking in haar linkerknie opgelopen. Inmiddels gaat het wel weer wat beter, maar een flinke wandeling kan haar knie voorlopig nog niet aan. Daarom beperken onze wandelingen zich tijdens deze vakantie tot kuiertjes en bovendien in een gezapig tempo. Wanneer we om kwart over een bij de ski-lift arriveren blijkt dat ook de Fransen het er van nemen, want hun anderhalf uur durende luchtpauze is juist voorbij. De eerste lift brengt ons naar een tussenstation op 1400 meter hoogte. Daarna stappen we over in de stoeltjeslift die ons op de 2100 meter hoge top van de Mont Lachat afzet. Vanaf hier hebben we een prachtig uitzicht op de omgeving en vooral ook op de startplek van de vele parapenters die met het prachtige weer van vandaag eveneens in hun nopjes zijn. De helling waar vanaf zij vertrekken is behoorlijk steil en wij zouden het maar eng vinden. We maken een ommetje in de omgeving en genieten van het uitzicht op het Aravis massief, waarbij ook duidelijk de top van de Mont Blank op meer dan veertig kilometers afstand zichtbaar is. Tegen vieren keren we huiswaarts waar we aanschuiven op ons campingterras naast onze camper.

Het tussenstation Rosay waar de stoetjeslift op ons wacht

Dag 10 - Maandag 12 september - Etappe 2 naar Bourg-Saint-Maurice

Ook vandaag belooft het weer stralend weer te worden, een goede aanleiding om verder te gaan met onze Alpentocht. De rit gaat vandaag naar het plaatsje Bourg-Saint-Maurice, vlakbij de grens met Italië. We zijn daar al eens eerder geweest op doortocht vanuit Italië over de Kleine Sint Bernard pas. Toen was het al half oktober, zodat de campings gesloten waren en we er niet hebben overnacht. De rit van vandaag van ongeveer honderd kilometers begint met een klim naar de Col de Aravis met een hoogte van 1500 meter.  Op de col, waar het met dit mooie weer een drukte van belang is, heb je een prachtig uitzicht op het Mont Blanc massief. Wij gebruiken de col ook voor de koffiestop. De afdaling naar het dorpje La Giettaz is steil en kronkelig en is alvast een voorproefje op wat ons verderop te wachten staat. We rijden verder via Flumet en Crest Voland in de richting van Beaufort, dat bekend is om zijn kaas. Opvallend is hoe mooi en ruig het landschap is en ook nog indrukwekkender dan tijdens de eerste etappe. In Beaufort houden we een tweede pauze voordat we aan de klim naar de Cormet de Roseland beginnen, met bijna 2000 meter de hoogste berg van vandaag. Al met al is het alweer rond vier uur wanneer we bij camping Huttopia in Bourg-Saint-Maurice aankomen. We krijgen een prima plekje toegewezen en kunnen terugkijken op een prachtige rit.

Het landschap rond de Cornet de Roseland lijft wel een beetje op Schotland

Dag 11 - Dinsdag 13 september - Over de hoogste bergpas van Frankrijk

Voor vandaag wordt goed weer verwacht, in tegenstelling tot de dagen erna. Daarom willen we vandaag gebruiken om nog een bergetappe te rijden. Daarna zien we wel verder. De route van vandaag gaat over de hoogste bergpas van Frankrijk: de Col de l'Iseran met de top op 2770 meter. Voordat we deze bereiken rijden we eerst naar het luxe ski-oord Val d'Isere. Wintersporters kunnen tot bij Bourg-Saint-Maurice, op ruim 800 meter hoogte, nog met de trein komen. De resterende 30 km naar Val d'Isere dat op 1850 meter hoogte ligt, moeten ook in de winter over de D902. Gelukkig hoeven we in deze tijd van het jaar de sneeuwkettingen niet om en hebben we alleen te maken met behoorlijk wat andere toeristen, waaronder vooral veel wielrenners en motorrijders. Ook vandaag weer een prachtige omgeving en toch weer anders dan tijdens de vorige etappes. Op de col houden we onze koffiepauze van vandaag, waarna Aukje de omgeving afstruint voor het maken van foto's. Het weer is wel zonnig maar toch niet zo stralend als de afgelopen paar dagen. Na ruim een uur beginnen we aan de afdaling en rijden via Bonnevalle sur Arc en Val Cenis tot aan camping Val de l'Ambin in het piepkleine dorpje Bramans, waarna de rit van 92 kilometers van vandaag er weer op zit.

Een kerk naast de camping? Dan is Aukje even later op het kekrhof te vinden

De Carthaagse Generaal Hannnibal Barkas belegerde de stad, waarop de Romeinen de Carthagers de oorlog verklaarde: De tweede Punische oorlog, ofwel de oorlog van Hannibal. In de Eerste Punische Oorlog had Carthago zijn oorlogsvloot verloren en Hannibal bedacht een plan om Rome over land aan te vallen. Hij besloot om Italië binnen te vallen via de Alpen met een groot leger, dat o.a. over 42 krijgsolifanten beschikte. Na een moeilijke tocht over de Pyreneeën, de Rhône en de Alpen, waarbij een groot deel van zijn leger en de meeste olifanten verloren gingen, arriveerde hij in de Povlakte in Noord-Italië. Aanvankelijk bracht hij de Romeinen verschrikkelijke nederlagen toe, waaronder de Slag bij de Trebia, de Slag bij het Trasimeense Meer en vooral de Slag bij Cannae, waar 8 legioenen werden vernietigd en 48.000 Romeinen sneuvelden. Rome stond na de Slag bij Cannae in 216 v.Chr. aan de rand van de afgrond. De Romeinen probeerden door het veroveren van een deel van Hanninbals Spaanse achterland de aanvoer van verse troepen te verstoren en begonnen een uitputtingsoorlog. Na de beslissende Romeinse overwinning in de Slag bij Ilipa in Spanje, in 206 v.Chr., staken de Romeinen over naar Afrika. Ze versloegen een Carthaags leger in de slag bij de Bagradas en omsingelden de stad Carthago. Carthago besloot te onderhandelen en Hannibal werd teruggeroepen. In 183 voor Chr. pleegde hij zelfmoord om aan gevangenneming door de Romeinen te ontkomen.

Maar wat heeft het dorp Bramans hier mee te maken. Tot op de dag van vandaag is er onduidelijkheid waar precies Hanninbal de grens met Italië is overgestoken. De inwoners van Bramans menen dat hij door hun vallei is getrokken en via de Col Clapier de grens met Italië is overgestoken. Bramans siert zich met (nagemaakte) olifanten en ook de Chemin d'Hannibal, een wandelroute die over de Col Clapier naar Italië voert, begint hier. Andere menen dat hij via de Sint Bernard pas of de Col du Mont Cenis is gegaan. Recenter wordt gedacht aan de Col de la Traversette, waar naar het schijnt een enorme berg poep uit die periode is gevonden. Wie het weet mag het zeggen.... maar in Bramans denkt men het wel te weten.

Dag 16 - Zondag 18 september - Weer verder over de Alpenroute

Vannacht heeft het gevroren en het bewijs ervan zien we op het dakluik van de camper. Bij het wakker worden was het een schamele zes graden in de camper, maar gelukkig liet de zon niet lang op zich wachten. En met ons kacheltje erbij was de temperatuur na het ontbijt al snel weer aangenaam te noemen. Een stralend blauwe lucht vandaag, precies zoals was voorspeld. Op het programma staat de vierde etappe van honderd kilometers, van Bramans naar Briançon, met daarin drie alpencols. Rond het middaguur verlaten we de camping en na een tankstop (1 euro 74 voor de diesel) dient al snel de klim naar de Col du Telegraph zich aan. Een pittige klim vanaf zevenhonderd meter naar de top die op 1566 meter ligt. En met flink wat verkeer onderweg, want het is immers zondag vandaag. Maar wel weer door een schitterende omgeving die ook weer anders is dan tijdens de vorige etappes. Op de col houden we onze koffiepauze, waarna we licht afdalen naar het dorp Valloire. Vandaar begint de klim naar de Galibier, met 2642 meters de op één na hoogste col van onze vakantie. Vooral het laatste stuk naar de top is behoorlijk steil en met krappe bochten, een stukje dat we in de eerste versnelling rijden. Je kunt het stuk ook afsnijden via een tunnel, maar dat is onze eer te na. Vanaf de top van de Galibier dalen we af naar de laatste col, de Col du Lautaret op 2058 meters. Voor ons een peulenschil omdat we uit het noorden vanaf de Galibier komen. Nu is het enkel nog zo'n dertig kilometers verder afdalen tot aan Briançon, dat evenals ons vertrekpunt van vandaag, op ruim twaalf honderd meters hoogte ligt.

Dag 17 - Maandag 19 september - Nog een paar Alpenreuzen

Nadat we gisteren over drie cols van boven de tweeduizend meters zijn getrokken, liggen er vandaag twee stuks op ons te wachten. De Col d'Izoard van 2360 meter en de de Col de Vars met een hoogte van 2109 meter. Maar voordat we aan de rit van ongeveer honderd kilometer van vandaag beginnen, is het tijd om onze boodschappen voorraad aan te vullen. Een bezoek aan de plaatselijke Lidl en aan Carrefour, maakt dat het ook vandaag al weer middag gaat wanneer we echt van start gaan. Vanuit Briançon is het ongeveer twintig kilometer over de D902 naar de Col d'Izoard en dat betekent weer flink wat bochtjes draaien. Maar opnieuw met prachtig weer en ook vandaag weer door een mooie omgeving. Het laatste stukje naar de top, dat steil is en met scherpe bochten, moet de camper stevig aanpoten en gaat in de eerste versnelling. Er is op de col vanwege werkzaamheden maar weinig ruimte om te parkeren, dus maken we maar een korte stop. Een stukje verderop is wel voldoende ruimte en vanaf dat lager gelegen punt heb je eigenlijk nog een mooier zicht op de prachtige omgeving. Vanaf de Col d'Izoard rijden we naar Guillestre en vandaar naar de wintersportplaats Vars dat op 1650 meter hoogte ligt. Vanaf hier begint de klim naar de Col de Vars die heel gelijkmatig verloopt. Bovenop de berg ziet het er meer uit als een passage dan als een scherpe bergpunt. De afdaling aan de zuidzijde is daarentegen wel steil en ook in de tweede versnelling wil de camper op de motor nog onvoldoende afremmen. Zodra we beneden de D900 opdraaien is het leed geleden en tuffen we de laatste dertig kilometers ontspannen naar de camping bij Barcelonette. Ook vandaag weer een prachtige en afwisselende route.

Dag 18 - Dinsdag 20 september - It kin krek

Ook voor vandaag staat weer een etappe op het programma, het weer is nog steeds prima dus moeten we deze kans niet voorbij laten gaan. Met goed weer is het zoveel mooier in de bergen, zowel om te kijken als voor de foto's. Vandaag rijden we vanaf de camping bij Barcelonette naar het dorpje Beuil. Ook nu volgen we het traject van de Alpenroute dat in dit gebied over de D902 voert. We zijn nog maar juist buiten het Barcelonette, of de weg verandert in een smalle rijstrook met aan de ene kant een berg en aan de ander kant de afgrond. Even daarna volgt een bordt met daarop: Max. lengte 7m, max. hoogte 3m en max. breedte 2,4m. Nu is onze camper (zonder fietsenrek) 7m lang, 2,85m hoog en 2,3m breed. Het moet kunnen, maar het houdt niet over, zoals later verschillende keren blijkt. We beginnen aan de klim naar de Col de la Cayolle over een afstand van 23 km. En vrijwel geheel over een weg waar je in de tweede versnelling niet boven de 30 km komt. En met een paar bruggen waar de camper maar juist overheen kan. Maar wel een schitterende route en ook een uitdaging om te rijden. Gelukkig komen ons maar weinig auto's tegemoet. Wel motorrijders en fietsers, maar die passen nog wel naast de camper. Op de col houden we onze koffiepauze, waarna we van 2337 meter hoogte afdalen tot op 850 meter in Guillaumes. Vandaar begint de route naar de wintersportplaats Valberg en moeten we weer omhoog. Ditmaal naar de Col de Valberg waarvan de top op 'maar' 1672 meter hoogte ligt. Na Valberg dalen we weer af tot aan camping Le Cians, even buiten Beuil. Inmiddels zijn er ook wat wolken aan de lucht verschenen wat de voorbode is van een periode met minder mooi weer de komende dagen.

Dag 19 - Woensdag 21 september - Het venijn zit in de staart

Voor de komende paar dagen wordt nog redelijk wat zon voorspeld, maar daarna is het even afgelopen. Vooral in het weekend zal het gaan regenen zo is de inschatting van Weer&Rader, de app waarop we ons verlaten. Er is nog maar één etappe te gaan en we hebben geen zin om hier op een hoogte van ruim veertienhonderd meter tot na het weekend te wachten. Vandaag dus maar weer op pad, al zijn we eigenlijk wel toe aan een paar dagen rust. Voor de honderd kilometers lange rit van vandaag staan twee cols gepland, de Col de la Couillole van 1678 meter en de Col Saint-Martin van 1503 meter. Vanaf de camping is het maar een betrekkelijk klein stuk omhoog naar de eerste col, want daarna begint het pas echt. We dalen via een kronkelige weg af tot Saint-Saveur-sur-Tinée op 432 meter, waarna een 20 kilometer lange en even kronkelige klim naar de Col Saint-Martin begint. Wel weer een mooie route, maar ook best wel inspannend omdat achter elke bocht een voertuig kan opdoemen. Na onze koffiepauze op de Col Saint-Martin zouden we volgens onze routebeschrijving de bergen achter ons hebben gelaten, maar niets blijkt minder waar. Na de afdeling tot nabij het dorp La Bollene-Vésubie worden we weer omhoog gestuurd. Het blijkt het begin van de bekklimming van de Col de Turini van 1607 meter hoogte. Opnieuw een lange en kronkelige beklimming met dito afdaling. Het is alweer na vieren wanneer we ons melden bij camping Domaine Sainte Madeleine, een paar kilometers voor Sospel. Al met al een boeiende maar ook inspannende dag tot besluit van onze Alpentocht. En het weer: helaas bleek het vrijwel de hele dag bewolkt. Niet leuk voor ons en niet goed voor de foto's en ook niet voor ons vertrouwen in de Weer&Radar app.

Dag 20 - Donderdag 22 september - De bergen uit richting Avignon

De Route des Grandes Alpes eindigt tegenwoordig in in Menton, een stadje aan de Middellandse zee en vlakbij de grens met Italië. Er moeten daarom nog ongeveer twintig kilometers worden gereden, voordat we kunnen zeggen dat we de route helemaal hebben afgelegd. En ook deze laatste kilometers gaan gewoontegetrouw over een kronkelige bergweg, met dit verschil dat het hier druk is met overig verkeer. Haastige Fransen komen ons tegemoet en laten soms weinig ruimte in de talloze scherpe bochten. En achter ons eveneens haastige Fransen die inhalen op plekken waar een zinnig mens niet aan zou denken. Maar uiteindelijk bereiken we toch de A8 snelweg die ons langs de kust naar het westen voert. Ook deze weg is vooral het eerste stuk erg druk en slingert door tunnels langs Monaco en Nice. Maar voor ons geen probleem, want we hebben de hele dag de tijd. En inderdaad, zo tegen vijven bereiken we na een rit van drie honderd kilometers een camping vlakbij Avignon. De uitbaatster van camping La Roquette in Chateaurenard weet ons te vertellen dat we tien jaar terug hier ook zijn geweest. Voor ons is de camping weer helemaal nieuw en helemaal achteraan vinden we een leuk plekje waar we het de volgende paar dagen wel kunnen uithouden.

De snelweg A8 komt in zicht, de bergweggetjes zitten er op

Dag 21 t/m 23 - Vrijdag 23 t/m zondag 25 september - Even bijkomen en de regen afwachten

Vrijdag blijkt het weer overdag alleszins redelijk. Niet erg veel zon, maar de temperatuur is goed en je kunt ons daarom meestentijds buiten vinden. Dat is vrijdagnacht wel anders. Natuurlijk liggen we dan op bed, maar het regent uren achtereen en zo stevig dat je nog geen hond naar buiten zou durven sturen. In de loop van zaterdag wordt het droog, maar het blijft nog wel de hele dag bewolkt en in de nacht van zaterdag op zondag regent het opnieuw. Zondagmorgen worden we wakker met het zonnetje op de camper. Een heldere blauwe lucht maakt dat ons vakantiegevoel weer snel tot de volle honderd procent is gestegen. In de loop van de middag maak ik een wandeling naar het centrum van Chateaurenard en natuurlijk naar het kasteel waaraan het stadje zijn naam dankt. Het stadje is niet bijzonder, met een klein centrum waar de zondagsmarkt al vroeg in de middag weer wordt afgebroken. Van het kasteel, uit de dertiende eeuw, is niet veel meer over dan anderhalve toren. Daar zouden de bouwvakkers wel eens wat restauratiewerk aan mogen verrichten. Inmiddels popelen we weer om morgen verder te trekken. 

Dag 24 - Maandag 26 september - Een klein stukje verder

Vandaag is het weer tijd om een stukje verder te trekken. Een stukje, omdat we vanwege de aangename temperatuur, nog een aantal dagen in deze omgeving willen blijven. Even ten noordwesten van Avignon ligt de Ardeche. En deze streek hebben we voor de komende dagen uitgekozen. De rit gaat vandaag naar Saint-Martin-d'Ardeche dat, vanaf Avion gerekend, aan het begin van de Ardeche is gelegen. Met ongeveer zeventig kilometers geen grote afstand, maar op weg erheen doen we ook weer eens boodschappen. Samen met een tankbeurt (1 euro 69 voor de diesel) en de gebruikelijke koffiepauze is het alweer na drie uur wanneer we bij camping Huttopia Le Moulin aankomen. Een camping aan de oever van de rivier met veel groen om ons heen en daar houden wij wel van.

We steken de Rhône over, met rechtsboven de contouren van Avignon

Dag 25 - Dinsdag 27 september - Saint-Martin-d'Ardeche verkennen.

Vanaf de camping is het goed honderd meter naar het dorp. Een goede gelegenheid voor een wandelingetje, waarbij Aukje tevens kan ondervinden in hoeverre haar knie is hersteld. We lopen vanaf de camping vrijwel direct langs de rivier de Ardeche. Parkeren is er alleen overdag toegestaan, want als de rivier het op zijn heupen krijgt loopt de hele boel onder. Een markering nabij de brug geeft aan hoe hoog het water in 1992 heeft gestaan. Toen stond de kade zeker vier meter onder water zodat ook de beneden verdieping van de restaurants verderop onder water verdwenen moeten zijn geweest. De dorpskern is maar klein en doet pittoresk aan. Behalve een enkele toerist zie je niemand op straat. Het verbaast ons dan ook dat de deur van het plaatselijke kerkje open staat. Nu ziet het interieur er ook dermate sober uit dat een potententiele dief weinig van zijn gading zal vinden. Op de weg terug scoren we bij de plaatselijke patisserie nog wat lekkers zodat we met een voldaan gevoel weer huiswaarts keren. Oh ja, en met Aukjes knie? Nog niet over... maar het gaat de goede kant op.

Dag 26 - Woensdag 28 september - Langs de rivier de Ardeche naar het noordwesten.

Vandaag is het weer tijd om verder te trekken. Richting huis dat wel, maar omdat de temperatuur in deze regio ons goed bevalt willen niet te ver noordwaarts rijden. We kiezen voor een route over de D290 langs de rivier de Ardeche. Een prachtige route zo weten we uit ons bezoek in deze regio zo'n tien jaar geleden. En dat blijkt al snel bewaarheid. We stoppen bij het ene uitzichtpunt na het andere. Helaas werkt de zon niet altijd mee voor het maken van mooie foto's. Maar zodra we het toppunt van de route bereiken, de Pont d'Arc, laat de zon zich van zijn beste kant zien. 

Dag 27 - Donderdag 29 september - Een kuiertje naar Laurac-en-Vivarais.

Vandaag gaan we, net als eergisteren, een wandelingetje maken naar het nabij de camping gelegen dorp. In dit geval Laurac-en-Vivarais. Ook dit is een dorpje zoals er tallozen zijn in Frankrijk. Geen bijzonder mooie huizen en maar wel met een sfeer waarbij de de tijd lijkt te hebben stil gestaan. Vandaag is het bewolkt met in de namiddag zelfs wat regen erbij. Dit maakt dat veel huizen er een beetje troosteloos uitzien.

Dag 28 - Vrijdag 30 september - We verruilen de Ardeche voor de Drôme

Camping Les Castâgniers beviel ons wel. Zeker als je er het rijk alleen hebt. Maar na twee nachtjes willen we toch wel weer wat anders zien. Daarom rijden we vandaag een stukje verder naar het noorden, en wel tot in het dorp Grane dat aan de andere kant van de Rhône ligt, in het departement Drôme. Camping Les 4 Saisons is het hele jaar geopend en kan door ons dus ook als doorgangscamping worden gebruikt als we op weg zijn naar een overwintering in Spanje. De rit erheen slingert door de bergen van de Ardeche en is zeer de moeite waard. Alleen zit het weer ook vandaag niet erg mee, dus komen de foto's ook vandaag niet goed uit de verf.

Dag 29 - Zaterdag 1 oktober - Opnieuw naar de Ardeche

Ons plan was om tenminste twee nachten op de camping in Grane te blijven. De was moet worden gedaan en op reis vergt zoiets toch wat meer inspanning dan thuis. Maar camping Les 4 Saisons is niet op regen ingesteld, want er is wel een wasmachine maar geen droger. En laat er voor vandaag nou net een periode met regen zijn voorspeld. We besluiten om maar één nacht te blijven en op het moment dat we de camping afrijden begint het al te spetteren. Met de ruitenwissers in de miezerregen stand rijden we richting Valence. Dat betekent overigens ook dat er geen foto's zijn vandaag, want een foto van de regen kan men in Nederland wellicht nog beter maken dan hier. Onze TomTom heeft voor vandaag een toeristische route bedacht, inclusief een doodlopende straat en landweggetjes. Bij Valence raakt hij het spoor helemaal bijster als de doorgaande weg N7 afgesloten blijkt. We rijden naar het centrum van de stad en zoeken vandaar weer een uitweg naar het noorden. Rond half twee melden we ons bij camping Les Lacs in Tain-l'Hermitage. Complet staat op een bord bij de ingang. Gelukkig is er een paar kilometer verderop nóg een camping. Daarvoor moeten we wel weer de rivier over en zijn we terug in de Ardeche. Op camping Le Rhône in Tournon-sur-Rhone blijkt nog wel plek. We vinden een geschikt plaatsje naast Nederlanders, die ons vertellen dat het hier na vieren ook vol is. En inderdaad, om vier uur hangt ook hier een bord Complet. Gelukkig heeft men behalve een wasmachine ook een droger en bovendien breekt even later het zonnetje door. Wat wil je nog meer?

Dag 30 - Zondag 2 oktober - Zondag op de camping

Vandaag doen we het rustig aan. Aukje heeft gistermiddag nog de was gedaan en die ligt al weer droog in de kast. Vandaag gaat ze een wandelingetje in de omgeving maken om haar knie weer wat aan het werk te zetten. Vlakbij de camping staat het standbeeld van ene Marc Seguin, die naar een oude houten hangbrug voor voetgangers over de Rhône kijkt. Dat roept bij mij weer een vraag op van: wie was die man en wat heeft hij gepresteerd om hier een standbeeld te krijgen? Marc Seguin was een Franse ingenieur uit de negentiende eeuw. Hij heeft de eerste grote hangbrug ontworpen die even verderop over de Rhône is geplaatst. Daarnaast leidde hij de aanleg van de spoorlijn tussen Lyon en Saint-Etienne en ontwierp hij verschillende spoortunnels. In 1827 vond hij de stoomketel met vlampijpen uit. Het prototype van de stoomlocomotief, gebouwd in 1829, was de "Marc Seguin". In 1987 is hiervan een werkende replica gebouwd die in het Spoorweg museum in Utrecht is te zien. Marc Seguin is een van de 72 Fransen wier namen in reliëf op de Eiffeltoren zijn aangebracht. Volgens mij heeft hij zijn standbeeld dik verdiend.

Dag 31 - Maandag 3 oktober - Musee de l'Alambic revisited

Tien jaar geleden, tijdens onze eerste grote campertrip, belandden we toevalligerwijs bij de de distilleerderij van Jean Gauithier die aan camperaars een gratis overnachtingsplek bood. Natuurlijk met de bijbedoeling om wat van hun 'eau de vie' aan de camperaars te slijten. Behalve de destilleerderij met winkel, was er ook een leuk museum: Musee de l'Alambiek, waaraan we een bezoek hebben gebracht. Nu we toch in de buurt zijn, een goede gelegenheid om nogmaals op bezoek te gaan. Saint- Désirat, waar het bedrijf en museum zijn gevestigd, ligt op maar 25 kilometer rijden van onze camping in Tournon-sur-Rhone. De gratis camperplaats is opgeheven, maar verderop is een nieuwe gevestigd en bovendien is er een camping in de buurt. Op weg er naar toe doen we eerst nog de wekelijkse boodschappen en het loopt al weer tegen tweeën als we de camper op de voormalige camperplaats parkeren. En dat komt goed uit, want de Fransen houden van een lange lunchpauze. Het museum blijkt inmiddels iets uitgebreid, maar in opzet niet veel veranderd. Na het museumbezoek schaffen we een fles Poire Williams aan, zodat we niet alleen het museum maar ook de drank kunnen beoordelen.

De apotheek

Bij aankomst blijkt de camping nu al gesloten, terwijl deze volgens onze informatie nog minstens een week geopend zou moeten zijn. Geen nood, even verderop richting de stad is er nog een: Camping Onlycamp Champ d'eté, en daar kunnen we wel terecht. We kiezen een mooi plekje op een bijna geheel verlaten camping, zodat we al met al toch dik tevreden kunnen zijn.

Dag 33 - Woensdag 5 oktober - Een dagje lummelen op en rond de camping

Vandaag houden we ons een dagje koest. Het weer is vandaag, evenals de afgelopen dagen, weer heerlijk en met een strakblauwe lucht. Na de koffie maken we een ommetje naar het stadshart van Pont-de-Vaux, dat op maar een paar minuten lopen vanaf de camping ligt. Pont-de-Vaux is nu niet een stad die ik toeristen zou aanraden. Er is één hoofdstraat waar het allemaal gebeurt, met daarom heen vooral woonwijken. En ook de hoofdstraat bevat nauwelijks panden die een foto verdienen. Opvallend is wel het standbeeld van ene Joubert. Na opzoeken blijkt dat een getalenteerde en voor Napolean belangrijke generaal te zijn geweest en ook een zoon van Pont-de-Vaux. En ja, daar mag je als stad natuurlijk best trots op zijn.

Dag 34 - Donderdag 6 oktober - Door naar Langres

Op weg naar huis ligt het stadje Langres aardig op onze route en een ritafstand van ruim honderdtachtig kilometers komt ons voor vandaag ook wel goed uit. Langres bestond al in de tijd van de Romeinen en in de middeleeuwen was het een belangrijke vesting gelegen tussen Bourgondië, France Comté en Lotharingen. Daarbij horen natuurlijk stadsmuren, maar opvallend is dat de gehele ommuring nog in tact is gebleven. Ook nu nog moet je het stadje via een van de acht poorten binnengaan of verlaten. Camping Navarre, waar we vannacht willen verblijven, ligt dus ook binnen de ommuring en dankt zijn naam aan de naastliggende verdedigingstoren. De rit naar Langres verloopt soepel en voor het merendeel over de de tolweg. We zijn vroeg in de middag al op de plek van bestemming en dus kunnen we nog even de benen strekken en het stadje verkennen. 

Dag 35 - Vrijdag 7 oktober - In de buurt van de Frans-Belgische grens

Vandaag willen we tot in de buurt van de Frans-Belgische grens rijden, zodat ons morgen een niet al te lange rit naar huis te wachten staat. In het verleden reden we vaak via Luxemburg of Sedan/Bouillon. Maar ditmaal wil ik de route langs Charleroi eens uitproberen. En daarvoor is de camperplaats van Launois-sur-Vence gunstig gelegen. Vandaag ongeveer driehonderd kilometer, zodat er voor morgen nog driehonderd en zestig overblijven. Ook vandaag kiezen we voor de tolweg, zodat we met één koffiepauze onderweg aardig op tijd in de buurt van Reims aankomen. Nu nog even tanken bij de Intermarché nabij de snelweg. Maar dat valt tegen. Nadat we eerst mochten aanschuiven bij een rij wachtenden, bleek bij de pomp dat de diesel vandaag op was. Dit als gevolg van een staking bij de Franse raffinaderijen, waardoor niet alleen de hoeveelheid beperkt is maar ook de prijzen omhoog schieten. Dan maar naar een volgende, twintig kilometer verderop. Ook hier bleek het dringen geblazen, maar was de diesel gelukkig nog niet uitverkocht.  Enfin, tenslotte bereikten we toch de camperplaats waar een andere verrassing ons wachtte. Een plaatselijke braderie van lokale producten in een dorpje dat in vroeger tijden een belangrijke halteplaats was van de postkoetsen tussen Parijs en Sedan.

Dag 36 - Zaterdag 8 oktober - Via Belgie tot aan thuis

Vanmorgen vóór vertrek eerst nog even naar de plaatselijke bakker voor zo'n heerlijk stokbroodje. En gelijk ook maar even een paar foto's gemaakt, hoewel het voor foto's vanwege het tijdstip niet optimaal was. Rond tien uur laten we Launois-sur-Vence achter ons, op weg richting Charloi en Brussel. Vooraf natuurlijk de TomTom ingesteld, maar tot onze verrassing past deze op het laatste moment de route aan en rijden we het eerste stuk over smalle binnenwegen dwars door de Franse Ardennen. Inmiddels met het zonnetje er bij genieten we van de omgeving en ook van de stilte om ons heen. Pas vlak voor de grens met België komen we op de A304 terecht en hebben we toch zo'n veertien kilometers afgesneden. Vanaf hier gaat het over een weg met bijna overal twee rijstroken en het eerste stuk ook over goed asfalt. Tussen Philippine en Charloi moeten we er toch nog even aan geloven en merken we aan het gerammel dat we nog steeds in Wallonië zijn. Verder verloopt de thuisreis zonder hindernissen, zodat we rond vier uur de camper naast ons huis kunnen parkeren.

Dorpsplein

Overnachtingen tijdens de vakantie: