Dag 2 – Dinsdag 13 augustus – Met de trein naar de grotten.

Vanaf de camping is het niet meer dan tweehonderd meter naar het centrum met het bureau van de kaartverkoop voor de grotten. De ingang van de grotten is een stuk buiten het dorp, maar dit probleem wordt opgelost door er in een antiek treintje naar toe te laten rijden. Na een kwartiertje hutselen worden we afgezet bij de ingang waar de treinreizigers in een Nederlandstalige en een Franstalige groep worden opgedeeld. Wij krijgen een goed Nederlands sprekende gids toegewezen die op enthousiaste wijze over het ontstaan en de ontdekking van de grotten vertelt. Van de in totaal 17 km aan gangen leggen wij een afstand van ongeveer 2 km af. Even na halverwege volgt een spectaculaire licht en geluid show en met een fikse ‘boem’ aan het einde van de grottenwandeling staan we na ruim anderhalf uur weer buiten. 

Het is aan Jelle te zien: Dit is waar hij zich op heeft verheugd

Het blijkt dat we ondergronds in de richting van het dorp zijn gelopen en voor de terugweg geen trein meer nodig hebben. Al lopende komen we voorbij een museum waarvan het bezoek ook bij de grottenprijs is inbegrepen. Zowel in als buiten de grotten zijn opgravingen gedaan en het museum toont een schat aan munten en andere benodigdheden die men gebruikte vanaf de prehistorie. Verrassend en al met al zeer de moeite waard om te bezoeken. Terug bij de camping maken we ons op voor een rit van ongeveer 140 km die  dwars door Luxemburg gaat naar camping Südeifel in het dorpje Irrel, net over de grens in Duitsland. Ook op deze camping blijkt, zonder reservering, nog voldoende plaats en wat ook belangrijk is: hier functioneert de douche in tegenstelling met de vorige camping prima.

Na de fikse tocht en met veel klimmen en dalen zijn we toch wel vermoeid geraakt en komen we weer op verhaal in het restaurant nabij de kloof. De middag is inmiddels al ver gevorderd zodat we af zien van een bezoek aan het nabijgelegen Dino park en vervolgens met de camper op pad gaan naar onze volgende overnachtingplek. Een ritje van ongeveer 1 uur brengt ons bij een camping vlakbij het plaatsje Birresborn, waar we morgen naar toe willen.

Dag 4 – Donderdag 15 augustus – De Kalem vulkaan en de ijsgrotten.

Tot nu toe hebben we geluk gehad met het weer. Geen echt zomerweer maar ook vrijwel geen regen. Dat lijkt vanmorgen wel anders. Op het programma staan een paar wandelingen en daarvoor is het wel lekker als het droog is. Ons eerste doel is een wandeling bij de oude vulkaan Kalem, even buiten Birresborn. We parkeren de camper vlakbij de vulkaan .

De Vulkaaneifel, het gebied waarin we ons bevinden, wordt getekend door de vele vulkanen die hier tienduizenden jaren geleden erg actief waren. De laatste uitbarstingen zijn van ongeveer tienduizend jaar terug, maar nog beweegt de oppervlakte jaarlijks 1 tot 2 millimeter. De Kalem vulkaan is inmiddels een afgeronde super molshoop geworden. We wachten in de camper de laatste bui af, waarna de rondwandeling van een paar kilometer begint. De tocht voert ons eerst door een bos, daarna over de rand van de vulkaan en tenslotte via een open veld weer terug naar de camper. Jelle gaat hierbij als (zelfbenoemd) leider voorop, opa volgt met GSM ontvanger als verkenner (volgens Jelle) en oma sluit op afstand gewapend met camera als ‘Tail End Charlie’ de patrouille. 

Na afloop rijden we een paar kilometer verder naar de parkeerplaats voor een rondwandeling naar de ijsgrotten. De ijsgrotten zijn niet natuurlijk gevormd, maar het resultaat van afgravingen in de vorige eeuw. Op zoek naar materiaal voor molenstenen ontstonden diepe grotten waar, vanwege de ligging, de temperatuur zo laag was dat zich ijsafzettingen vormden. We onderzoeken enkele grotten waarbij we gewapend met zaklampen naar binnen gaan. Er zijn geen voorzieningen getroffen en je bent dus op jezelf aangewezen hetgeen het geheel alleen maar spannender maakt. 

Nadat ook deze speurtocht erop zit gaan we weer verkassen naar de volgende etappeplaats, de Pulvermaarcamping bij Gillenfeld. Sommige vulkaankraters zijn gevuld met water en worden ‘maren’ genoemd. De Pulvermaarcamping ligt op de rand van zo’n maar. Vanaf de camping hebben we een prachtig uitzicht op het cirkelvormige meer met een diameter van 700 meter met daarom heen een rand met bebossing. Voor Jelle een must om vlak na aankomst als enige badgast in het vulkaanmeer te gaan zwemmen. Hij wil zijn schoolkameraadjes kunnen vertellen dat hij in een echte vulkaan heeft gezwommen en na afloop neemt hij een potje met ‘vulkaanwater’ als relikwie mee voor naar huis.

Uiteraard hadden we niet verwacht de enigen te zijn, maar we schrikken toch wel als we de menigte zien die zich over de brug begeeft. Wij sluiten aan en passeren over een afstand van meer dan driehonderd meter op 90 meter hoogte te kloof. Best wel spectaculair en de moeite waard, maar met wat minder mensen was het nog leuker geweest. 

Na een pauze nemen we de hangbrug in omgekeerde richting en via een andere route dwars door het veld komen we weer terug bij de camper. 

Nu staat ons nog een pittige reis van een paar honderd kilometer te wachten. Het eerst stuk schiet niet erg op, maar zodra we eenmaal op de snelweg zijn verloopt de rit, ondanks de vrijdagmiddag spits, toch vlotjes. Rond vijf uur melden we ons bij camping Hoeve de Krekelheuvel even buiten Hoensbroek. Het blijkt een natuurcamping te zijn, waarvoor je eigenlijk lid van een club moet zijn. Voor ons wordt een uitzondering gemaakt en wij hoeven dus ook niet het clubboekje aan te schaffen. Een prachtige camping zo blijkt met tiptop voorzieningen. Bij het begrip ‘natuurcamping’ hadden wij ons iets voorgesteld van: koudwater douche, geen WIFI of stroom, een gat in de grond en speciaal voor mensen met geitenwollen sokken. De andere ochtend meldt de bakker zich en stelt een heuse marktkraam op waar allerhande brood en andere lekkernijen worden verkocht, waarvoor een lange rij liefhebbers zich opstelt. Het kan verkeren zei Bredero ooit.

Dag 6 – Zaterdag 17 augustus – Het kasteel van Hoensbroek.

Een van de mooiste kastelen van Zuid-Limburg naar het schijnt en in het weekend met een speciale rondleiding met de kasteelbewaarder. Daar moeten we bij zijn dachten we en ruim voor tijd parkeren we de camper bij het kasteel. Oma zet een bakkie koffie, terwijl opa alvast de toegangskaartjes voor het kasteel ophaalt. Om één uur begint de rondleiding en de tijd ervoor doden we door het doen van middeleeuwse spelletjes op het voorplein van het kasteel. Vanwege de belangstelling zijn er twee rondleiders vandaag. Wij sluiten ons aan bij een man die, gekleed in kledij van de zeventiende eeuw, met elan begint te vertellen alsof hij die periode nog maar net ontsnapt is. Het kasteel, waarvan het begin uit de veertiende eeuw stamt, is zes en halve eeuw door Herman Hoen en zijn nazaten bewoond geweest. Aan het begin van de Franse tijd raakte het leeg doordat de familie Hoensbroek naar Duitsland vluchtte, waarna het een eeuw lang in verval raakte. Inmiddels is het weer prachtig gerestaureerd en in de stijl van de 17^e eeuw ingericht. We krijgen een leuke rondleiding en mogen daarna zelf ronddwalen door de vele vertrekken van het vrij grote kasteel. Na afloop lopen we eerst naar het centrum van Hoensbroek op zoek naar een speelgoedwinkel en vervolgens een pizzeria. Met gevulde magen rijden we terug naar de camping, waar we nog een tweede nacht doorbrengen.

Dag 7 – Zondag 18 augustus – De laatste loodjes.

Afgelopen nacht heeft het constant geregend en ook vanmorgen is het nog niet droog. Een rit van een kleine driehonderd kilometer wacht ons vandaag, dus halen we eerst in Hoensbroek even verse broodjes voordat we de thuisreis aanvangen. In de stromende regen rijden we Limburg uit maar gelukkig wordt het vanaf Eindhoven droog. Rond half drie parkeren we de camper weer naast ons huis. Gelukkig arriveren Jelle zijn ouders even daarna, wat ons een reisje naar Den Helder v.v. uitspaart. Ook dit keer kijken we tevreden terug op een uitermate geslaagde week.

Overnachtingsplaatsen tijden deze reis: