Dag 1 - Zaterdag 9 september – Heenreis met hindernissen.

Zoals gewoonlijk hebben we afgelopen nacht al op onze supercamping naast het huis doorgebracht. Dus vanmorgen alleen even koffiezetten, het ontbijt voor onderweg klaarmaken en tandenpoetsen voordat we op stap kunnen. Rond de klok van acht rijden we de straat uit voor een rit van ongeveer vierhonderd veertig kilometers. Het eerste stuk tot voorbij de Belgische grens verloopt vlot en rond half tien bereiken we Antwerpen. Daar is het even over met de pret want bij de Kennedytunnel heeft zich vanwege wegwerkzaamheden aan de andere kant van de tunnel een opstopping gevormd. Opvallend is ook hoeveel vrachtwagens zich in de file hebben gemeld. Dat zijn we op zaterdagmorgen niet gewoon. Na deze hindernis gaat het richting Gent, maar vóórdat we daar aankomen staan we opnieuw flinke tijd stil. Weer een vertraging van een kwartiertje. Daarna verloopt de reis verder zonder hindernissen. Met nog twee pauzes onderweg, melden we ons rond vier uur bij camping Le Rompval in Mers les Bains, even ten noorden van Le Tréport. Het is inmiddels al ruim in september, dus ging ik er van uit dat reserveren niet nodig zou zijn. Mis gerekend, want "Complet" is het antwoord van de beheerder. Via Campercontact vind ik snel een alternatief en een telefoontje leert ons dat daar nog wel plek zou zijn. Het stadje Eu ligt even ten oosten van Le Tréport en op de gemeentecamping aldaar blijkt er inderdaad nog plaats: slechts één precies. En deze is zonder elektriciteit en onder de bomen. Nu vinden we met de felle zon van de afgelopen dagen bomen niet erg, maar het betekent wel dat onze satellietschotel horizontaal kan blijven. Toch staan we een kwartier later op een prachtig plekje en met een eveneens prachtig uitzicht. Zo slecht hebben we het al met al toch nog niet getroffen.

Voorheen een kasteel, nu Stadhuis. De burgemeester van Eu heeft het goed voor elkaar.

Dag 3 - Maandag 11 – September – Toch maar thuisblijven.

Voor vandaag hebben we een fietstochtje naar en een wandeling door Le Tréport op het programma staan. Volgens het weerbericht was voor vanmiddag kans op een bui voorspeld, maar in de praktijk blijkt het om een hele middag met nattigheid te gaan. Dus heb ik de regenluifel maar uitgedraaid en de fietsen daaronder in veiligheid gebracht. We wachten nog even af tot morgen. De extreme warmte is inmiddels wel voorbij... dus toch nog een meevallertje.

Dag 4 - Dinsdag 12 september – Op de fiets naar Le Tréport.

Ook vanmiddag is er kans op een bui, maar we besluiten om er toch op uit te trekken. Met de fiets naar Le Tréport en aldaar een rondwandeling om het stadje te bekijken. Tussen Eu en Le Tréport is een heus fietspad langs een kanaal aangelegd waar we graag gebruik van maken. Maar het is wel met de Franse slag gedaan, want hier en daar is het wel even zoeken om er op te geraken. We stallen onze fietsen bij het VVV en halen gelijk wat informatie op over het stadje en voor de rondwandeling. Die voert het eerste stuk langs de haven waar langs de kade ook de meeste bedrijvigheid is.

Daarna langs de boulevard met fraai uitzicht op de witte kliffen die vrijwel loodrecht omhoog steken richting de funiculair. Het gratis kabelbaantje naar de kliffen waar Le Tréport onder meer bekend om is. Na de opening in 1909 is het tientallen jaren in gebruik geweest maar daarna in onbruik geraakt. 

Pas in 2006 is een moderne uitvoering (met zelfbediening) weer in gebruik gesteld en tegenwoordig brengen 4 cabines steeds 10 mensen tegelijk binnen 2 minuten naar boven en omgekeerd naar beneden natuurlijk. Je kunt ook gaan lopen, maar dan duurt het met 378 treden heel wat langer om de honderd hoogtemeters te overbruggen. Vanaf het uitkijkpunt op de klif heb je een prachtig uitzicht over Le Tréport en het aan de andere kant van de haven gelegen Mairs les Bains. 

Weer beneden, lopen we door de oude visserswijk naar onze fietsen en vandaar peddelen we terug naar onze camping. Het weer is alleszins meegevallen, bewolkt met later zelfs nog een zonnetje en geen spetter regen gevoeld.

Dag 5 - Woensdag 13 september – Verkassen naar Petit Caux.

Vandaag trekken we met de camper zo’n 23 kilometers zuidwaarts, dus geen rit waar we de hele dag over doen. Maar onderweg volgt er wel een stop bij de Le Clerc super voor diesel en boodschappen. En super betekent in dit geval super groot wat onze zoektocht in de winkel er niet gemakkelijker op maakt en ook flink wat extra tijd in beslag neemt. Rond een uur of drie melden we ons bij camping Les Goelands waar we door een Nederlandse receptioniste te woord worden gestaan. De camping ziet er erg netjes uit, maar de camper plekken lopen allemaal flink schuin. We doen het ermee, maar het doet ons wel weer een beetje terugverlangen naar de gemeentecamping waar we vanmorgen zijn vertrokken.

Dag 6 - Donderdag 14 september – De krijtrotsen bekijken.

Het dorpje Petit Caux omvat een verzameling van vooral vakantiehuizen nabij een strand met krijtrotsen. De huizen en ook de straten zien er voor Franse begrippen opvallend netjes uit. Duidelijk is dat we hier niet in het armste deel van Frankrijk zijn. Vanaf de camping is het minder dan 1 kilometer tot aan de hoge rotsen aan de kust, waar een betonnen trap naar het strand voert. Wanneer wij er zijn blijkt het juist eb, zodat er een breed vlak zandstrand voor ons ligt waar we zó op kunnen lopen. Vanaf het strand hebben we goed zicht op de krijtrotsen, maar vooral ook op de kerncentrale die er vlak naast ligt. Handig voor het koelwater natuurlijk zo direct aan zee, maar met de centrale in Fukushima in gedachte weet ik zo net net niet of deze centrale een tsunami zou kunnen doorstaan.

We tuffen dwars door het centrum en langs de haven maar op de grote parkeerplaats aan zee verspert een hoogtebalk onze doorgang. Dan maar weer 'en route' en langs de kant van de weg parkeren. Rond drie uur bereiken we Camping Le Grand Hameau in het gelijknamige gehucht dat ook wel Petit Hameau had kunnen heten. Even later staan we geïnstalleerd en genieten we in het zonnetje van een pilsje.

Leuke versiering van een rotonde

Étretat is van oudsher een toeristische trekpleister, zowel voor badgasten als voor dagjesmensen. En op deze zaterdag met mooi weer erbij is het helemaal druk. We wandelen door de kleine oude kern met links en rechts mooie oude gebouwen, totdat we bij het strand uitkomen. Een kiezelstrand met volop mensen die liggen te zonnen en betrekkelijk weinigen die het aandurven om de zee in te gaan. Aan beide uiteinden van de boulevard een hoge klif, waarvan er verderop nog meerdere zijn. Vooraf heb ik van hieruit een wandeling over de kliffen gepland maar, omdat Aukjes knie weer een beetje opspeelt, beperken we ons tot de boulevard. Na nog een rondgang door het centrum en een snack bij de Turk zoeken we de bus weer op die ons vlakbij de camping weer afzet.

En ons scheelt het toch weer ruim dertig kilometers omrijden. Al rond het middaguur bereiken we de camping en we zijn beslist niet de enigen die zich melden. Een mega grote camping met ruim vierhonderd plekken, maar wel van alle gemakken voorzien. Ook het inschrijven verloopt vlotjes, zodat we vóór enen op ons nieuwe plekje aan de koffie zitten, Het weer is nog wat onstuimig met flink wat wind en zo nu en dan een bui. Dus de rest van de dag besteden we vooral binnenscampers en wachten af wat de dag van morgen zal brengen.

Dag 11 – Dinsdag 19 september – Honfleur bekijken.

Het weerbericht geeft voor vandaag alleen in de middag kans op een bui, dus vandaag is het tijd om er op uit te trekken. Ook nabij deze camping is er een bushalte voor de bus naar Honfleur, maar omdat deze buiten de spits maar af en toe gaat haal ik ditmaal de fietsen van stal ofwel de fietsendrager. Een afstand van drie en halve kilometer is niet veel natuurlijk, maar op de terugweg staat ons een pittige klim te wachten. Over een rustige binnenweg peddelen we naar de stad waar heuvel af we zó het centrum binnenrollen. De fietsen worden stevig aan een paal verankerd, waarna ik de de wandelkaart die we op de camping hebben gescoord tevoorschijn haal. Een rondwandeling van een kleine drie kilometer door het oude centrum is ons doel en deze begint bij de bijzondere kerk (Sainte-Catherinekerk) waar we tegenover staan. De kerk blijkt geheel van hout (op een stenen fundering na) en toont van binnen behoorlijk groot. Nog niet eerder stonden we in een houten kerk van deze omvang, waarvan bovendien de klokkentoren los staat van de kerk en is dan ook beslist de moeite van het bekijken waard. 

Na ons kerkbezoek gaat de route langs de oude haven. Honfleur ligt dan wel aan de Seine, maar die stroomt een stuk verderop. De oude haven is door een kort kanaal met de rivier verbonden. Ook vandaag wemelt het van de toeristen en als je zo rondkijkt kan ik ze geen ongelijk geven. Overal waar je kijkt houten vakwerk huizen (het lijkt de Elzas wel) en wat dat betreft komen we ogen te kort. Een flink deel van de toeristen hebben hun oog ook laten vallen op de vele eetgelegenheden langs de haven en is zo’n vissersplaats staat er natuurlijk ook vaak vis op het menu. 

Rond de binnenhaven. In het water de bootjes en langs de kant de restaurantjes

Wij vervolgen onze route die ons achtereenvolgens door de Jardin du Tripot (een leuke stadsbinnentuin), door de oude kern van de stad (met een wijk waar vroeger vooral slagers woonden) en langs de vissersschepen brengt. Opvallend is ,dat de schepen erg kort en breed zijn, met een platte brede achtersteven waarover de netten vanaf grote trommels worden gevierd en ingehaald. Er wordt vooral op langoustines en jakobsschelpen gevist die soms op de kade direct aan het publiek wordt verkocht. Wij lopen verder voor een bezoek aan het museum van Eugène Boudin die in Honfleur is geboren en bekend was van zijn zeegezichten. Het museum blijk helaas op dinsdag gesloten. Boudin was een voorloper van het impressionisme en een voortrekker van het schilderen in de open lucht. Ook schilders als Monet, Jongkind en Courbet kwamen hier graag om te schilderen. Honfleur wordt daarom ook wel de bakermat van het impressionisme genoemd. Wij vervolgen onze wandeling tot we weer terug zijn bij onze fietsen. Nu nog even naar de camping en ja…. een pittige klim van ruim een kilometer lang, maar met de e-bike kunnen we de hele rit in het zadel blijven.

Dag 12 – Woensdag 20 september – Uitrusten op de camping.

Vandaag doen we het rustig aan en lummelen we wat in en rond de camper. Het is wisselend bewolkt, met zo nu en dan veel wind. Voor vannacht wordt flink wat regen verwacht. Maar ja, dan slapen we als het lukken wil.

Dag 13 – Donderdag 21 september – Naar de volgende etappeplaats.

Na drie nachten op de prima camping nabij Honfleur, is het voor ons tijd om verder te trekken. Ons doel vandaag is de camperplaats van Caen, vlakbij het Memorial museum dat we morgen willen bezoeken. Op weg erheen doen we eerst boodschappen bij de Intermarché die vlak naast de camping ligt. Na de aansluitende koffiepauze begint de rit van ongeveer zestig kilometers die ons om kwart voor drie bij de camperplaats brengt. Bij de slagboom moet een kaartje worden getrokken, maar zover komen we niet. Complet (vol) is het antwoord van de stalen Mien en inderdaad lijken alle plaatsen bezet. 

Uitzicht door de voorruit van de camper, op de voorgrond 'Aukjes moestuin' en in de verte de zee

Dag 14 – Vrijdag 22 september – Pas op de plaats vanwege het weer.

Vannacht begon het te regenen en ook een groot deel van de ochtend was Pluvius actief. Voor ons het sein om lekker lang uit te slapen en na een ontbijtje op bed ging de klok richting het middaguur voordat we uit de veren waren. Inmiddels was het ook flink gaan waaien, maar even later kwam de zon om de hoek kijken, zodat we buiten koffie kunnen drinken. Maar met de koffie nog maar net achter de kiezen worden we al weer naar binnen gejaagd, want een flinke bui met natte sneeuw erbij dient zich plotseling aan. Het weerbericht geeft aan dat we vandaag meer van deze ongein kunnen verwachten en dat doet ons besluiten om een kleine wandeling te maken. Toch even de zee gezien .

Sword Beach en de Slag om Caen.

De invasie op de Normandische kust 6 juni 1944 werd op vijf plaatsen uitgevoerd. De betreffende locaties kregen een codenamen Utah, Omaha, Gold, Juno en Sword. Op Sword Beach, de meest oostelijke en nabij Ouistreham, landden de Britten met als doel de stad Caen in te nemen. Rond Caen was tevens een belangrijk knooppunt van wegen. Sword Beach was ongeveer 8 kilometer lang en wij staan met onze camper momenteel in het midden met prachtig uitzicht op de kust. Hoe anders zal het indertijd zijn geweest. De Duitsers hadden de kustverdediging zwaar versterkt en in de nacht voorafgaand aan de invasie is dit gebied door de geallieerden zwaar gebombardeerd. Toen de ca. 30.000 soldaten hier aan land gingen was het de bedoeling om binnen één dag Caen op 14 kilometers afstand te veroveren. Maar dankzij de Duitse weerstand lukte het niet om snel vorderingen te maken. In de dagen na de landing voerden de Britten steeds meer troepen aan, maar de verovering (samen met de Canadezen van Juno Beach) duurde uiteindelijk 6 weken waarbij in totaal ongeveer 30000 soldaten en 3000 burgers het leven lieten.

Dag 15 – Zaterdag 23 september – Op de fiets naar Ouistreham.

Vanaf de camping in Ouistreham zouden we lopend naar het centrum kunnen gaan, maar vanaf de camping in Lion-sur-Mer wordt dat heen en terug toch wat te ver. Vandaar dat ik vandaag de fietsen van de drager haal en we al peddelend langs de boulevard de zeven kilometers naar Ouistreham afleggen. Meteen een mooie gelegenheid om het Sword landingsgebied van D-Day wat nader te bekijken. ‘s Morgens vroeg spettert het nog zo nu en dan, maar de rest van de dag belooft het droog te blijven. Pal achter het strand ligt een fietspad en al fietsend hebben we links uitzicht op strand en zee, terwijl we rechts van ons langs kapitale huizen komen. Voor mij toch altijd weer een raadsel waarom mensen zoveel geld over hebben om naar een (in mijn ogen vaak) eentonige zee te lijken. 

Naarmate we Ouistreham naderen wordt het steeds drukker en even later blijkt dat deze zaterdagmiddag niet de beste keus was voor onze fietstocht. Dit weekend wordt het Moto 2023 evenement georganiseerd. Honderden motoren staan aan beide zijden van het fietspad opgesteld. Tevens wordt een strandrace tussen oude auto’s en motoren gehouden. Het geheel wordt omlijst met een keur aan kermisattracties. Logisch dat er duizenden mensen op af komen. Kortom, vermaak vanjewelste, maar wij zagen door al die mensen weinig van het fietspad meer. 

Nadat deze hobbel was overwonnen rijden we naar het oude centrum, de bourg, dat verrassend klein blijkt te zijn. Waarschijnlijk is een flink deel van de bebouwing aan de oorlog ten prooi gevallen. Nadat we zowel de oude kerk als de directe omgeving hebben bekeken worstelen we ons met de fiets aan de hand weer door de menigte om daarna huiswaarts te rijden.

In de 'Bourg', het kleine oude centrum van Ouistreham zien we het stadhuis, de oude kerk en de bioscoop

Dag 16 - Zondag 24 september – Via Caen naar Bayeux

Nu we toch naar onze volgende verblijfplek gaan, kunnen we met een kleine omweg toch het Memorial Museum in Caen gaan bekijken. We hoeven immers daar nu niet te overnachten maar alleen parkeren. Op de parkeerplaats geldt een wegsleepregeling voor potentiële overnachters. Volgens Reisroutes.be is het museum een must als je hier in de buurt bent dus wij laten ons verrassen. De verrassing begint al bij de ticketbalie als we bijna vijftig euros moeten neertellen voor twee kaartjes. We volgen de looproute in de expositieruimte en zien de aanleiding en het verloop van de tweede wereldoorlog aan ons voorbijkomen. Indringend, dat wel, maar volgens mij alleen echt nieuwe kost voor jongere generaties. Wij komen eigenlijk geen nieuwe feiten te weten. Daarna gaan we verder om de rest van het museum te bekijken. Alleen een film over de landing en verovering van Normandië is daarbij de moeite waard. Tot slot dalen we af naar de ondergrondse bunker waar vandaan de Duitse generaal Richter tijdens de strijd zijn troepen instrueerde. Kortom, Le Memorial was voor ons geen ‘eye opener’. Na afloop rijden we door naar camping Des Bords de l’Aure in Bayeux. Een goede keus zo blijkt, want wij krijgen een prima plek en ook de overige faciliteiten zijn ook in orde. Een minpuntje is het lawaai. Want de camping ligt vlakbij de ringweg om Bayeux.

Dag 17 - Maandag 25 september – Gold Beach bij Arromanches-les-Bains.

Vanaf de camping is het ruim tien kilometers naar Arromanches-les-Bains. Met de codenaam Gold was dit een tweede landingszone voor de Britten. Na de landing werd hier een drijvende haven van pontons aangelegd om de troepen te bevoorraden zolang Cherbourg nog niet was ingenomen. In een folder van de camping heb ik gezien dat een leuk fietstochtje er naar toe voert. Voor vandaag wordt, net als gisteren, rustig nazomerweer verwacht. Na de koffie stappen we op de e-bikes en langs mooie rustige binnenweggetjes rijden we naar de kust. In Arromanches stallen we onze fietsen bij het VVV en met de info van de dame achter de balie beginnen we aan een wandelingetje langs het strand en door de straten. Ook vandaag, maandag, is er flink wat volk op de been. Vanaf het strand is nog een aantal pontons te zien waarmee indertijd de haven werd gevormd. De rit naar huis gaat het eerste stuk langs de kust waarbij het gecombineerde wandel en fietspad flink op en neer golft. Ook de terugweg blijkt leuk om te fietsen, zodat we voldaan weer bij de camper terugkomen.

Dag 18 - Dinsdag 26 september - Bayeux bekijken

Ook vandaag is het weer rustig nazomerweer. Een goede gelegenheid om het centrum van de historische stad Bayeux te bekijken. Bayeux was op 7 juni de eerste stad in Frankrijk die werd bevrijd en is ongeschonden de oorlog door gekomen. Omdat de fietsen nog niet op de drager staan, gebruiken we die om de ca. twee kilometer naar het centrum te rijden. We lopen door de winkelstraat richting de kathedraal. Het is gezellig druk en de stad maakt een nette indruk. De kathedraal is gelukkig geopend waarvan we natuurlijk gebruik maken om het interieur te bekijken. De kathedraal stamt uit de dertiende eeuw en is in goede staat. Indrukwekkend hoog en ruim met weer een keur aan kapelletjes langs de zijkanten. Van buiten oogt de kathedraal nog indrukwekkender en vooral ook verfijnd afgewerkt en voorzien van versieringen. Na ons kerkbezoek lopen we door het centrum en langs het riviertje de Aure die dwars door de stad stroom. Nu een tam stroompje waarvoor weinig ruimte is vrijgehouden. Mocht er een flinke plens regen vallen dat verwacht ik hier wel Valkenburgse toestanden. Tegen vier uur lopen we terug richting onze fietsen en weer thuis kunnen we nog lekker buiten zitten bij een aangename temperatuur.

Dag 19 - Woensdag 27 september – Suisse Normandie

Het landschap van Normandië is voor het overgrote deel licht golvend. Toch is er een gebied ten zuiden van Caen met bergen, rotsen, bossen en valleien, waardoor het aan de Zwitserse Alpen doet denken. En zo kwam het gebied aan haar naam. Wij hebben daar (door een dal) een fietstocht gepland en dus verhuizen we er vandaag naar toe. Ons doel is camping Les Rochers des Parcs in het gehucht Le Vey. Een rit van ongeveer zeventig kilometers met onderweg nog een stop voor de boodschappen en de koffie. Rond half drie melden we ons bij de beheerder die ons een wat schuin lopend plekje aanwijst. Wel een met uitzicht op de satelliet. De camping ligt langs de rivier de Orne en prachtig in het groen. Een echte 'chill camping' dus, maar wel een camping met wat achterstallig onderhoud.

Dag 20 - Donderdag 28 september – Fietstocht langs de Orne.

Voor vandaag staat een fietstocht langs de rivier de Orne op het programma. Vanuit deze regio is eind negentiende eeuw een spoorweg aangelegd naar de kust met als doel het ijzererts dat hier in de omgeving werd gewonnen naar de haven van Caen te vervoeren. Het spoor werd ook voor personenvervoer gebruikt. De spoorweg is allang verleden tijd, behoudens een stuk rails dat hier en daar is achtergebleven. Langs route zijn nog verschillende stationsgebouwen bewaard gebleven en ook straatnamen verwijzen naar de vergane glorie. Maar de teloorgang heeft voor fietsers en wandelaars wel iets moois opgeleverd. Een toeristische route met een asfaltkwaliteit waar je elders in Frankrijk lang naar moet zoeken. Wij hebben een stuk uitgekozen (de hele route is zo’n tachtig kilometers lang) dat vanaf onze camping tot aan het dorpje Thury Harcourt voert, en ook weer terug natuurlijk. Het is ook vandaag weer prima weer om te fietsen en we genieten van de rust en het groen onderweg. Op de terugweg maken we een klein uitstapje naar het pittoreske dorp Clécy, dat zichzelf het hart van Suisse Normandie noemt.

Dag 21 – Vrijdag 29 september – Op de terugweg via Giverny

Vandaag reizen we het eerste stukje richting huis. Ons doel is de parkeerplaats nabij het voormalige huis en tuinen van schilder Monet dat we morgen willen gaan bekijken. De parkeerplaats is gratis, maar er zijn verder ook geen voorzieningen. Volgens de TomTom is het ongeveer 190 kilometers rijden, maar wel binnendoor en dat schiet dus niet erg op. Na zo’n twintig kilometers worden we omgeleid wegens wegwerkzaamheden. En in Frankrijk betekent dit in de regel dat er één keer een omleidingsbord staat en dat je het daarna verder mag uitzoeken. En dat laten we aan de Tomtom over, die er vervolgens een toeristische trip van maakt over smalle binnendoor weggetjes. Met twintig minuten vertraging komt het toch weer goed en vorderen we gestaag via Lisieux en Evreux tot we in de buurt van ons doel komen. Hier maak ik een foutje en rijden we onbedoeld een oprit naar de tolweg richting Parijs op. Ook dit komt wel weer goed, maar wel met een half uurtje extra vertraging. Uiteindelijk melden we ons op de parkeerplaats waar zich al een twintig tal camper vóór ons hebben gemeld. Wordt vervolgd.

Dag 22 - Zaterdag 30 september – Huis en tuinen van Monet.

Na een rustig verlopen nacht tel ik bij het maken van het ontbijt wel dertig campers, ongeveer het dubbele van wat is toegestaan. Wij zijn vroeg uit de veren, want we willen de meute bezoekers graag vóór zijn. Vanaf half tien zijn het huis en de tuinen voor het publiek geopend, dus om kwart over negen gaan we op pad. Bij de kassa zijn we nummer 9 en 10, dus die opzet is geslaagd. Eenmaal binnen blijkt het toch al flink druk, want de bussen hebben hun meestal Aziatische reizigers al via een groepsingang naar binnen geloodst. Zodra we in de buurt van het woonhuis van Monet komen is het daarom weer aansluiten in een lange rij die vervolgens schuifelend door het huis gaat. Aukje doet haar best om alles in beeld te krijgen, maar het valt niet mee om daarbij de Chinezen te ontwijken. In de verschillende kamers was het een en al schilderij (of reproductie, wie zal het zeggen) waarmee de wanden waren gevuld. Weer eenmaal buiten lopen we door de immense tuin die nu vooral herfstbloemen in bloei heeft. Via een tunnel onder de weg komen we bij een tweede tuin, de Jardin de l’eau met daarin de beroemde brug over de vijver met waterlelies. Ook nu is het weer schuifelen want er is een groep vóór ons die de overige bezoekers ophoudt. Eenmaal terug bij de camper doen we de afwas, drinken koffie en vangen de rit richting de camperplaats in het noord Franse Arras aan, waar we de nacht willen doorbrengen. Tegen half vijf blijkt dat alle plekken van de camperplaats zijn bezet of gereserveerd en de slagboom is daarbij onverbiddelijk. Uiteindelijk biedt de camperplaats van Avion nabij Lens uitkomst en kunnen we daar het laatste vrije plekje bemachtigen. Zo komt rond half zeven alles toch nog op z’n pootjes terecht en weer even later zitten we aan een pizza.

Dag 23 – Zondag 1 oktober – Terug naar huis

Prima camperplaats zo blijkt als we vanmorgen wakker worden. En wij zijn niet de enigen die er zo over denken. Officieel is er plek van zes campers, maar vanmorgen tel ik er al gauw dertien. Vandaag nog maar zo’n driehonderd kilometers tot aan huis, dus we hoeven niet al te vroeg te vertrekken. De rit verloopt voorspoedig, op een kleine file op de moerdijkbrug na, zodat we om half vier de voordeur van ons huis kunnen open maken. Even bijkomen en Aukje kan dan direct al weer aan de slag, want er ligt inmiddels een berg was op de machine te wachten. In de tussentijd zorg ik dat de watertanks leeg komen en de toiletcassette van zijn inhoud wordt ontdaan.