Dag 1 - Zaterdag 30 april - Van huis naar Pont-Sainte-Maxence

Op weg naar Spanje ontkom je niet aan een reis door Frankrijk. En omdat het nu in het voorjaar niet koud meer is, doen we het rustig aan. Zoals gewoonlijk worden de zaterdag en zondag als de eerste reisdagen gekozen, omdat het dan relatief rustig is op de weg. Vandaag voor ons doen een flinke rit, van huis naar de camperplaats in het stadje Pont-Sainte-Maxcence aan de rivier de Oise op ongeveer veertig kilometer ten noorden van Parijs. Een rit die we al vaker hebben gedaan en met in deze tijd van het jaar een uitbundige natuur om ons heen. De streeftijd vanmorgen was 8 uur, maar het blijkt toch al weer half negen wanneer de campermotor wordt gestart. Het weer is prima en de reis verloopt voorspoedig zodat de camper even na half vier aan de oever van de Oise wordt geparkeerd en wij ons in het zonnetje kunnen gaan koesteren.

Straks wordt de omgeving verkent (de camping ligt vlakbij een meertje) en gaan we te voet naar het centrum van Chateauroux om te kijken of er nog iets te eten valt.  

Dag 3 - Maandag 2 mei - Via Oradour-sur-Glane naar Saint-Yrieix-sur-Charente

Vanmorgen geen geluid van de wekker maar van de vogels. We doen het rustig aan vanmorgen omdat er voor vandaag maar iets meer dan twee honderd kilometers op het programma staan. Wel met onderweg een tussenstop in Oradour-sur-Glane. Op het moment van vertrek om half elf vandaag, hadden we gisteren al twee bakkies koffie achter de kiezen. Vanaf de camping eerst een ommetje om goedkoop (1,89 euro) diesel te tanken en daarna de A20 op richting Limoges. Even vóór Limoges slaan we rechtsaf richting Angouléme. Ongeveer twintig kilometers ten westen van Limoges parkeren we de camper in Oradour-sur-Glane voor een koffiestop met baguette bij de plaatselijke Super-U. Daarna bezoeken we de plek waar in de tweede wereldoorlog een vreselijk drama heeft plaatsgehad. Op 10 juni 1944 is een compleet dorp als wraakactie door de Duitsers uitgemoord. Na de oorlog is er voor gekozen het dorp niet op dezelfde plek te herbouwen, maar om een monument van het verwoeste dorp te maken. Weerzinwekkend en indrukwekkend tegelijk. Na het bezoek aan het dorp en het erbij gelegen museum rijden we de laatste negentig kilometers naar de overnachtingsplek voor vandaag: Camping du Plan d'eau in Saint-Yrieix-sur-Charente. Een prima camping op weg naar het zuiden. 

Dag 4 - Dinsdag 3 mei -  Naar Biarritz, in de buurt van de Spaanse grens

Vandaag zakken we weer een stukje verder al naar het zuiden, tot ongeveer dertig kilometer vóór de grens met Spanje. En ook vandaag wordt de camper weer om half elf gestart. Eerst nog even wat boodschappen doen en dan ruim driehonderd kilometers met een gangetje van 90km per uur op weg. Net als gisteren maar één koffiestop maar voor het eerste deze vakantie een fikse regenbui onderweg. Bij aankomst op de camping om half vier is het gelukkig droog en zelfs nog een beetje zonnig. Nadat de camper op zijn plaats is gezet gaan we te voet de omgeving verkennen. De camping ligt vlakbij zee dus willen we een strandwandeling maken. Deze valt een beetje tegen. Het eerste stukje strand bevalt ons wel maar daarna stuiten we op een rotskust waar de golven van de oceaan tegenaan beuken. Terwijl de kaart toch een mooi zandstrand toont. Wat rest is een wandeling langs een drukke weg en daarvoor zijn we niet naar Biarritz gekomen. Na anderhalf uur vinden we het welletjes en zoeken snel de camping weer op.

Dag 5 - Woensdag 4 mei -  De grens met Spanje over

Vanmorgen bleek het bijna 18 graden in de camper en ook buiten voelde het superzacht aan. Een echt mediterraan gevoel maar ook wel een beetje klam. Over het weer niets te klagen, ook al omdat het weerbericht zowel van de NOS als die van Weer On Line zowel voor gisteren, vandaag als morgen een flinke poos met regen had voorspeld. Maar na de stortbuien gisteren onderweg, is het verder droog gebleven. Vóór het vertrek nog even een stokbrood ophalen uit de campingwinkel en dan op pad. Ons doel voor vandaag is Burgos. Niet alleen omdat het een goede etappeplaats is maar ook om de kathedraal te bekijken die de vorige keer dat we er waren gesloten bleek. Na dertig kilometer passeren we de Spaanse grens en vandaar gaat het verder over de tolweg. Grote stukken snelweg zijn in Spanje inmiddels tolvrij geworden maar dat geldt nog niet voor het eerste stuk in het Baskenland. Een weg die slingert tussen de bergen wat prachtige uitzichten op de groene hellingen oplevert maar ook wel lastig sturen is. Steeds omhoog en omlaag en bovendien vol met vrachtwagens betekent dat er continue moet worden gewerkt. Zodra we de weg langs de kust verlaten en linksaf richting Vitoria-Gasteiz gaan, wordt de weg vlakker en minder kronkelig. Niet omdat er geen bergen meer zijn, maar nu rijden we alsmaar door tunnels. Inmiddels is het weer opgeklaard en het laatste stuk naar Burgos mogen we zelfs de zon begroeten. Na slechts één enkele rustpauze, waarbij het Franse stokbrood ware traktatie blijkt, bereiken we rond even voor drie uur Burgos. Hier wordt de camper in het centrum neergezet, zodat we te voet door de prachtige binnenstad met zijn platanen naar de kathedraal kunnen. 

De kathedraal is het visitekaartje van Burgos. Nu hebben we in het verleden al verschillende prachtige kerken gezien, maar deze werd ons aanbevolen en nu we in de buurt zijn willen we hem niet missen. De kathedraal is inderdaad prachtig en deze komt ook hoog op ons lijstje terecht. Je kijkt je ogen uit naar al dat moois en imponerends. Maar waarom zo véél en zoveel overdaad? Het doet denken aan een partijtje ver plassen door de toenmalige rijkelui. 

Na het kerkbezoek zoeken we de camping op die even buiten de stad is gelegen. Een goede doorgangscamping waar een flink deel van de camperplaatsen nog niet bruikbaar is door de grote modderkuilen als gevolg van de overvloedige regen van de laatste tijd.

Dag 6 - Donderdag 5 mei -  Verder naar Salamanca

In Salamanca begint naar mijn gevoel onze vakantie pas echt. Niet alleen hoeft er niet elke dag meer te worden gereden, maar vanaf hier kunnen we ons programma volgen dat vooraf is gemaakt. Vannacht is het flink koud geweest en wanneer ik vanmorgen op pad ga om een Spaans stokbroodje te scoren blijkt het buiten erg fris. Burgos ligt op ruim 850 meter hoogte en dat merk je. De rit van vandaag is, evenals die van gisteren, rond de tweehonderd zestig kilometers lang. Maar nu over de vrijwel vlakke Castiliaanse hoogvlakte. Geen uitdagende route dus, onderweg getankt (1,98 euro met 25ct korting per liter) en voordat we naar de camping gaan, bij de supermarkt de voorraden aangevuld.

Dag 7 - Vrijdag 6 mei -  Even pas op de plaats

Vandaag doen we even helemaal niets, nou ja... bijna niets, want Aukje heeft de camping wasmachine al gevonden. Het is prachtig weer met zon en ruim twintig graden. De komende dagen belooft het weer van het zelfde laken een pak te zijn. Morgen willen we met de bus naar Salamanca, maar vandaag koesteren we ons verder in het zonnetje.

Dag 8 - Zaterdag 7 mei -  Met de bus naar Salamanca

Voor vandaag staat een bezoek aan Salamanca op ons programma. De bus stopt op de parkeerplaats voor de camping en brengt ons snel tot aan de Gan Via in het centrum van Salamanca. Vandaar is het maar honderd meter naar het Plaza Mayaor, hét centrale punt van de stad die al vóór de Romeinse tijd bestond. We volgen vandaag een rondwandeling die van Euroreizen is gedownload en die start op het Plaza Mayor. Dit grote rechthoekige plein, met rondom arcades, werd in opdracht van koning Felipe IV tussen 1710 en 1728 gebouwd en huisvest ook het stadhuis van Salamanca. Een gezellig plein, vol met terrasjes. Maar uitgerekend als wij er zijn heeft men het middelste deel vol gezet met houten hokjes met boeken vanwege het 'Veertigjarige feest van het boek' in Salamanca. Voor ons wel jammer want zo krijgen we geen goede indruk van het plein. 

Het Plaza Mayor, middengedeelte vol gezet met boekenkiosken

Een van de volgende hoogtepunten langs onze route is de 'Capella de la Vera Cruz'. In deze kerk kijken we onze ogen uit naar de resultaten van alle huisvlijt op religieus gebied die door de broederschap van deze naam sinds de 16e eeuw is geproduceerd. Zoals we tijdens een vorige vakantie (in El Rocio) hebben gemerkt zijn de broederschappen, waarin de katholieke gemeenschap in Spanje is onderverdeeld, met elkaar in competitie om het beste uiting te geven van hun geloof. Tijdens de Goede Week (Semana Santa) worden processies gehouden, waarbij men hun beste beentje voor zet. En zo te zien gooit de Vera Cruz broederschap daarbij hoge ogen. 

Vervolgens bezoeken we het Palacio de Monterrey dat in de zestiende eeuw werd gebouwd in opdracht van de in Noordwest Spanje aanzienlijke Monterrey familie die met Salamanca was verbonden. Hier was het niet toegestaan om te fotograferen. Daarna komen we bij de universiteit van Salamanca, een van de oudste van Europa en de oudste van Spanje die al in 1218 werd gesticht. Hier kunnen we alleen de toren bezoeken, omdat de universiteit zelf alleen met een rondleiding (over drie uur en in het Spaans) kan worden bezichtigd. Maar dat zijn we niet van zins. Rechts de voorgevel van de universiteit met daarnaast de kathedraal gezien vanaf de toren.

Links: de voorgevel van de universiteit, midden: de toren en rechts: de kathedraal gezien vanaf de toren

Na een pauze op een van de vele terrasjes, is de kathedraal van Salamanca aan de beurt. Eigenlijk zijn het twee kathedralen, want de nieuwe uit de zeventiende eeuw is deels over de oude (uit de dertiende eeuw) gebouwd, zodat we 'twee kathedralen voor de prijs van één' krijgen. Evenals die van Burgos is ook deze prachtig, met dit verschil dat die van Burgos rijkelijker is versierd, maar deze veel ruimtelijker oogt, hetgeen Aukjes voorkeur heeft. 

Tenslotte bekijken we de Romeinse brug, die vanaf het zuiden de rivier Tormes overspant en zo'n vierhonderd meter lang is, waarna we de bus en dus de camping weer opzoeken. Vanavond eten we in het camping restaurant, zodat onze kokkin vrijaf heeft.

Dag 9 - Zondag 8 mei -  Rustdag op de camping

Na de toch wel intensieve dag van gisteren, nemen we vandaag weer wat gas terug. Natuurlijk zijn er wel wat klusjes te doen, waaronder dit verslag maken. Maar voor de rest bereiden we ons, zittend in het zonnetje, alvast voor op ons vertrek van morgen,

Dag 10 - Maandag 9 mei -  Naar het natuurgebied Monfrague

Na vier nachten op de overigens prima camping van Santa Marta de Tormes, is het tijd om weer verder te trekken, Geen lange rit vandaag, want ons volgende doel ligt op 144 kilometers afstand. Dit brengt ons totaal vanaf huis op iets meer dan twee duizend kilometers. Voor de komende week wordt weer nog iets warmer weer belooft, waarbij de temperatuur overdag tot boven de dertig graden oploopt. En, mede omdat we van achthonderd meter hoogte naar vierhonderd meter zakken, worden de nachten ook minder fris. Met één koffiestop onderweg melden we ons rond half twee bij de receptie van camping Monfrague, aan de rand van het natuurgebied met deze naam. Ook nu mogen we zelf een plek uitzoeken en ditmaal gaan we niet voor een plek in de zon, maar zoeken we juist naar een plek met schaduw en dat valt nog niet mee. We zijn immers niet de enigen die dit willen. Uiteindelijk vinden we een leuke stek. Nadat alles op zijn plek staat komt de thermometer op tafel en die geeft dertig graden aan. Oh ja, vanaf ons plekje hebben we een mooi uitzicht op een ooievaarsnest waar moeder.. of vader? ooievaar af en aan vliegt om de jongen te voeden die hun kop net boven het nest uit steken.

Dag 11 - Dinsdag 10 mei -  Te voet de omgeving verkennen

Afgelopen nacht koelde het buiten af tot zo'n achttien graden en voor vandaag wordt weer een temperatuur van rond de dertig graden beloofd. Voor ons het sein om vandaag vroeg te beginnen, want er staat een wandeling op het programma. Zonder wekker en zonder ontbijt slagen we er in om even na acht uur de camping te verlaten voor een wandeling van rond de acht kilometers in de omgeving. Wat ons te wachten staat is ons niet bekend, want daar rept degene die deze wandeling op Wikiloc heeft gezet niet over. Vanaf de camping slaan we al snel een zijpad in dat ons tussen de velden door voert. En wat we zien valt niet tegen. In deze tijd van het jaar staat er van alles in bloei en Aukje spot verschillende bloemen en planten die ze nog nooit eerder heeft gezien. Soms een onbekende soort, maar ook wel een wilde variëteit van een bloem die ook bij ons in de tuintjes voorkomt. Geen moeilijke wandeling en met de aangename ochtendtemperatuur is het genieten geblazen. Even na elven zijn we al weer terug op de camping en doen we als toegift, na het onderweg gegeten ontbijt, nog een extra bakkie koffie.

Na de middag lopen we naar het naast de camping gelegen bezoekerscentrum van het Monfrague natuurpark waar we een serie prachtige video-opnames te zien krijgen van wat  het natuurpark te bieden heeft.

Dag 12 - Woensdag 11 mei -  Op de fiets over de Via Verde

Vandaag onze eerste fietstocht deze vakantie. Nabij de camping begint een Via Verde, een oude smalspoorlijn die in onbruik is geraakt en nu is omgetoverd in een fiets- en wandelpad. Het betreft een oude spoorverbinding vanuit Madrid, die helemaal tot aan Portugal doorliep om de zilvermijnen te ontsluiten. Dit gedeelte van Extremadura was bekend om zijn zilvermijnen, de snelweg door dit gebied heet dan ook: 'Autovia de la Plata'. Voor ons een goede gelegenheid om langs het 17,5 kilometer lange traject de natuur van dichtbij te bekijken. Ook vandaag zijn we er weer vroeg bij vanwege de hoge temperatuur die later op de dag wordt verwacht en ook ditmaal hebben we het ontbijt, samen met de koffie, in de rugzak gestopt voor onderweg. Als we om acht uur de camping af rijden is het zelfs nog koud aan mijn blote armen. Het fietspad blijkt geasfalteerd en dus prima berijdbaar. Maar wat ons vooral opvalt is de weelde aan bloemen aan beide zijden van de route. Oogverblindend veel en mooi, waarschijnlijk niet alleen vanwege het jaargetijde, maar ook een gevolg van de overvloedige regen van de afgelopen weken. De route slingert langs een nieuw aangelegde spoorlijn waarmee je rechtsreeks vanaf Madrid naar het Monfrague natuurgebied kunt reizen. Die gaat over een strak baanvak, terwijl wij op ons pad met onze e-bikes de ene na de andere klim moeten overwinnen. Dat zou je niet verwachten bij een spoorlijn, maar ja, men had indertijd waarschijnlijk meer oog voor het zilver dan voor de spoorlijn. Rond twaalf uur zijn we weer terug op de camping en kijken terug op een zeer geslaagde fietstocht.

Dag 13 - Donderdag 12 mei -  Met gids Valentino op pad

Toen we deze etappeplaats uitzochten, lazen we in de recensies dat een tocht met gids Valentino in het natuurgebied Monfrague een aanrader is. Dus bij aankomt op de camping gelijk een excursie geboekt, waarbij alles tot aan donderdag volgeboekt bleek. Maar vandaag gaat het dus gebeuren en om negen uur staat hij met zijn 'four wheel drive' op ons te wachten. In de regel is er plaats voor vier gasten in zijn auto, maar vandaag hebben de andere liefhebbers zich wegens ziekte afgemeld. Nou is ziek zijn nooit leuk natuurlijk, maar wij krijgen daardoor wel wel privé rondleiding door de natuur. 

Ongelofelijk wat zo'n gids allemaal weet te vertellen en ook hoe hij de verschillende dieren, die wat kleur betreft vaak tegen de rotsen wegvallen, weet op te sporen. Na bijna vier uur en een tocht van 75 kilometers worden we weer bij de camping afgezet. Een prachtige ervaring rijker, ondanks dat het weer vandaag voor de foto's niet optimaal was. Oh ja, nog even een correctie bij het verslag van gisteren. Volgens Valentino zijn er in dit gebied geen zilvermijnen (geweest), maar komt de verwijzing ernaar uit de Romeinse tijd vanwege de glans van de rotsen in dit gebied. De Spanjaarden hebben er vervolgens 'zilver' van gemaakt. En de oude smalspoorlijn? Dat was het vroegere treintje van Madrid naar Cáceres.

Tientallen jaren terug is men gestart met de herbeplanting van de oorspronkelijk boomsoorten, waardoor het gebied langzaam naar de oorspronkelijke toestand terugkeert. Sinds 2007 is het een nationaal park en wordt het beschermd. Het vormt het broedgebied van talrijke roofvogels die je, als je ze weet te spotten, prachtig kunt bekijken. De foto's van de vogels zijn met de telefoon door een verrekijker gemaakt.

Dag 14 - Vrijdag 13 mei -  Inpakken en naar Cáceres vertrekken

Na vier nachten op de camping naast het natuurpark, is het tijd om verder zuidwaarts te trekken. Onze volgende etappeplaats wordt een camping nabij Cáceres. Geen grote afstand vandaag, want het wordt een ritje van rond de tachtig kilometers. Na acht dagen is het inmiddels hoog tijd om de boodschappen aan te vullen en daarvoor biedt Cácares een uitstekende gelegenheid. Rond half één melden we ons bij de camping. We krijgen een plaats toegewezen die bij het warme weer van vandaag minder geschikt is, maar Aukje heeft snel onze plek voor een betere kunnen inruilen. De rest van de dag doen we het rustig aan.

Dag 15 - Zaterdag 14 mei -  Cáceres bekijken

Deze camping had ik uitgezocht omdat hij mooi op de route naar het zuiden ligt. En bovendien bij een stad waarvan de gehele oude stadskern op de UNESCO werelderfgoedlijst staat. Dat eerste hadden niet alleen wij in de gaten. Bij aankomst gisteren was de camping voor driekwart leeg, maar gisteravond was er vrijwel geen plekje meer beschikbaar. En vanmorgen kwam de uittocht al weer vroeg op gang. Wij blijven hier twee nachten en gaan vandaag het centrum van Cáceres bekijken. Het belooft vandaag weer rond de dertig graden te worden, dus sluiten we al vóór tienen de camper achter ons af. De bus stopt vóór de camping en een kwartiertje later lopen we in het centrum van deze stad met bijna honderdduizend inwoners. Weer vijf minuten later zijn we bij het Plaza Mayor dat, zoals in vrijwel elke Spaanse stad, het centrale punt vormt. Direct naast het plein ligt de ommuurde oude stadskern, die uit de middeleeuwen stamt. Door een indrukwekkende poort loop je tussen de lichtbruin gekleurde gebouwen, waarbij het direct opvalt hoeveel koeler het in de nauwe straatjes is dan op het open plein. Natuurlijk weer verschillende kerken en kloosters, maar daar zijn we ditmaal niet voor gekomen. We zwalken wat door de verschillende straatjes en bekijken, samen met een toenemende stroom toeristen, de gebouwen hoofzakelijk van de buitenkant. Na anderhalf uur hebben we genoeg gezien en reizen snel terug naar de camping, waar we nog wat huishoudelijke klusjes te doen hebben. Wat vonden we van Cáceres? Wel leuk om gezien te hebben, maar niet zó bijzonder dat we het anderen aanraden om er beslist naar toe te gaan.

Dag 16 - Zondag 15 mei -  Van Cáceres naar Cortegana

Na twee nachtjes op de stadscamping van Cáceres vinden we het wel genoeg. Niet dat er zoveel mis is met de camping, maar we missen het vakantiegevoel. Het is een echte doorgangscamping en dat roept een beetje de associatie op met een asielzoekerscentrum. Daarbij speelt ook dat wel erg warm was de laatste paar dagen, maar daar kunnen we de camping niet de schuld van geven. Vandaag staat een rit van 230 km op ons programma, met aan het eindpunt een camping op 619 meter hoogte bij het stadje Cortegana. 

Het eerste stuk gaat over de snelweg richting Sevilla, maar met nog ongeveer negentig kilometers te gaan, buigen we af richting Portugal. Vanaf hier maar één rijstrook per rijrichting, met bovendien niet al te best asfalt. Tel daarbij op dat we na verloop van tijd de bergen in duiken en dat verklaart dat het alweer bijna drie uur is als we bij de camping arriveren. Geen campingbaas te zien, dus kiezen we zelf een leuk plekje. Het heeft nog wel wat voeten in aarde voordat we helemaal goed staan, want windrichting, satellietschotel, bomen en een ongelijk terrein vragen allemaal om de nodige aandacht. Maar zodra we eenmaal staan borrelt gelijk het vakantiegevoel op. Wat betreft het weer: Vandaag een zonnige 24 graden met een lekker windje erbij.

Dag 17 - Maandag 16 mei -  Naar het kasteel van Cortegana

Vanaf de camping kijken we omhoog naar het stadje Cortegana, met daarboven een kasteel. Vandaag gaan we Cortegana bekijken en als het even kan natuurlijk ook naar het kasteel. Hoewel het vandaag niet zó warm is, hebben we de wandeling in de late namiddag gepland en dat blijkt zo gek nog niet, want vanaf de camping gaat het direct al pittig omhoog. In het centrum zoeken we eerst een pinautomaat omdat op de camping alleen contant kan worden betaald. Een euvel dat in dit gebied vaker voorkomt. 

Nee, geen kasteel maar 'gewoon' een woonhuis

Vervolgens naar het kasteel. Dat blijkt nog niet zo eenvoudig want de straatjes lopen hier kriskras door elkaar en er is er slechts één die daadwerkelijk naar het kasteel gaat. Maar met wat vragen komen we er en de klim omhoog blijkt zeer de moeite waard. Een robuust kasteel in goede staat met een kapel er tegen aangebouwd. En natuurlijk een prachtig uitzicht op de omgeving. Op de terugweg naar de camping doen we nog wat boodschappen bij de Chinese toko en bij de Mercadona, zodat het alweer kwart voor zeven is wanneer we terug zijn bij de camper,.

Dag 18 - Dinsdag 17 mei -  Rondwandeling vanaf de camping

Volgens de recensies moet je vanaf deze camping mooie wandelingen kunnen maken, maar de beheerster van de camping kan ons geen informatie daaromtrent verschaffen. Dus zoeken we zelf een Wikiloc wandeling via internet. Het wordt een rondwandeling van ongeveer tien kilometers. Omdat het vandaag weer warm beloofd te worden, heb ik de wekker op half zeven!!! gezet. Rond die tijd begint het licht te worden, maar omdat koffie plus ontbijt voor onderweg moet worden meegenomen, verlaten we rond kwart over zeven de camping. Althans, dat zijn we van plan, want het toegangshek van de camping blijkt hermetisch gesloten. Gelukkig zie ik even verderop een 'zwakke plek' in de beveiliging. Na het klimmen over een tweetal afrasteringen staan we aan de goede kant van het hek en kunnen we verder. Even later komt de ochtendzon boven de horizon en rond deze tijd gaan ook de Spanjaarden naar het werk. Zo ook een boer die eerst op zijn ezel en later met de ezel aan de hand op weg is naar zijn bouwvallige schuur. 

Wij volgen een gemakkelijk lopend breed track dat langzaam omlaag gaat richting het riviertje de Chanza. Geen spectaculaire wandeling, omdat het landschap hier in een groot gebied uniform van aard is. Maar toch wel de moeite waard. Een paar kilometer voor het eind wordt het nog even opletten geblazen. De route voert langs een riviertje, maar deze voert momenteel zó veel water af dat er geen voetpad meer over is. Noodgedwongen kiezen we voor een alternatief voor het laatste stuk naar de camping waar we rond elf uur arriveren.

Dag 19 - Woensdag 18 mei -  Naar een oud mijnbouwgebied

Vandaag gaan we weer verkassen naar een volgende stek. Volgens Aukjes programma wordt dat het mijnbouwgebied van Minas de Riotinto op ongeveer acht en vijftig kilometers rijden. Ook vandaag belooft het weer warm te worden dus hebben we ons vertrek tot laat in de middag uitgesteld, in de verwachting dat het dan wat minder warm zal zijn. Een uurtje rijden over opnieuw een weg met hobbels en kreukels brengt ons rond zes uur bij onze overnachtingsplek voor vandaag: de parkeerplaats van het bezoekerscentrum van een voormalige mijn.

Op weg naar onze overnachtingsplek passeren we de rivier Riotinto (Rode rivier), die hier in de buurt ontspringt en bij Palos de la Frontera  in de Atlantische oceaan uitmondt. Door ijzerafzetting wordt de rivier rood gekleurd waaraan hij zijn naam dankt

Bij aankomst vertrekt er juist een bus met schoolkinderen en daarna zijn wij de enigen op een grote lege parkeerplaats. Nadat we ons hebben geïnstalleerd, met het gebruikelijke aankomstdrankje erbij, gaan we op onderzoek uit. Naast het bezoekerscentrum gaat een pad steil omhoog dat tot de rand van een krater voert. Vanaf dit punt kijk je in de diepte met onderin een meertje en daaromheen steile wanden met uiteenlopende kleuren. Een breed track volgend krijg je een uitzicht over het enorme mijnbouw gebied dat naar verluid de grootste open mijn ter wereld is geweest. Inmiddels is de mijn gesloten maar de restanten ervan zijn overal nog zichtbaar.

Een grote omslag kwam toen de  Britse Rio Tinto Company Limited (RTC) in 1873 het eigendom van de Rio Tinto mijnen overnam van de Spaanse staat en de winning grootschalig ter hand ging nemen. Aanvankelijk was de mijnbouw ondergronds maar na een verzakking is men massaal bovengronds gaan graven. De Corta Atalaya mijn werd een dagbouw mijn waar hoofdzakelijk koper werd gewonnen. De ellipsvormige mijn is 1200 meter lang, 900 meter breed en 345 meter diep en werd daarmee de grootste dagbouw mijn van Europa. De winning ging door tot het einde van de vorige eeuw. Momenteel zijn er plannen om de mijnbouw in dit gebied weer ter hand te nemen.

Dag 20 - Donderdag 19 mei -  Naar de kust met onderweg een rondwandeling

Vanwege de temperatuur van meer dan 33 graden in dit gebied, hebben we ons reisprogramma een beetje aangepast. Het was de bedoeling om vandaag een flinke rondwandeling te maken en ook een treinrit door het mijnbouwgebied, om daarna naar de camperplaats van het plaatsje Valverde te rijden. Daar zou er zowel gewandeld als gefietst gaan worden. Maar daar zien we van af. De wandeling van vandaag is ingekort tot zes kilometers en de treinrit slaan we over. Na afloop van de rondwandeling rijden we naar de kust waar het volgens de weersverwachting wat minder warm zal zijn. Vanmorgen ontbijten we hier in 'niemandsland' en de camper wordt gestart vóórdat de eerste toeristen zich zullen aandienen. Vanuit het dorp Minas de Riotinto beginnen we aan een leuke rondwandeling die ons langs een stuwmeer en verder door een gevarieerd landschap voert. Onderweg kruisen we het pad van een geitenboer. Het zijn er honderdzeventig weet hij ons te vertellen en het is zijn enige job. En ja, als een echte boer, voegt hij er nog aan toe dat het hem nauwelijks geld oplevert.

Rond het middaguur zijn we terug bij de camper en rijden naar La Rábida, vlakbij de provinciehoofdstad Huelva en het dorp Palos de la Frontera. Opnieuw geen overnachting op een camping vandaag, maar wel weer op een prima plekje op een groot en verder verlaten parkeerterrein en op loopafstand van wat we morgen willen gaan bekijken.

Dag 21 - Vrijdag 20 mei - Op zoek naar Columbus

Cristoffel Columbus begon zijn eerste reis om in westelijke richting een zeeweg naar Indië te zoeken vanuit het plaatsje Palos de la Frontera, aan de monding van de Rio Tinto. Daarnaast heeft hij vóór zijn vertrek nog enige tijd in het nabijgelegen klooster van La Rábida gewoond. In het Muelle de las Carabelas (het dok van de karvelen) heeft men een expositie ingericht waar onder meer replica's van de drie schepen van Columbus liggen afgemeerd. Wij bezoeken eerst de expositie rond de schepen en zijn de eersten vandaag omdat we bijna naast de Muelle hebben overnacht. De geeft ons de gelegenheid om de schepen in alle rust te bekijken. Opvallend is hoe klein, maar ook solide de scheepjes er uit zien en hoe rond de verschillende dekken lopen. De Santa Maria, het vlaggenschip van Columbus, is een stuk groter en hoger dan de andere twee en was in noord Spanje gebouwd. De twee andere, de Niña en de Pinta, zijn ongeveer even groot (of klein), in Palos gebouwd en volgens Columbus van matige kwaliteit. 

Overzicht van het dok met de drie schepen: De Santa Maria, De Niña en de Pinta

Zo trof Columbus de bewoners, de Taino van de Caraïben

Na afloop van ons bootbezoek drinken we eerst koffie in de camper en daarna lopen we door naar het klooster. Voordat we ons daar melden bekijken we de kloostertuin die er, mede dank zij de beregening, 'spick & span' uitziet. Het klooster uit de veertiende eeuw is een mooi gebouw van twee verdiepingen en met een mooie patio in het midden, maar zou niet zoveel bekijks krijgen als Columbus hier niet geruime tijd had gebivakkeerd. Columbus is, zowel in Portugal als in Spanje, lang bezig geweest om financiering en ondersteuning voor zijn project rond te krijgen. Sinds 1485 kwam Columbus al in het klooster en hij heeft niet alleen zijn zoon Diego in het klooster ondergebracht, maar is daar zelf ook een halve monnik geweest. Hij was goed bevriend met de abt en ook met anderen daar, die weer goede connecties hadden met de Spaanse kroon. Het was dus zeker niet alleen het beroemde 'Ei van Columbus' dat Koningin Isabella uiteindelijk over de streep trok om zijn reis te financieren. Door zijn verblijf in het klooster kwam hij ook in contact met de gebroeders Pinzon, die voor het ronselen van de bemanning zorgden en de kapiteins van beide andere schepen werden. In het klooster wordt op schilderijen uitgebeeld hoe Columbus zijn reis tot stand is gekomen. Nadat we alles bekeken hebben zoeken we de camper weer op en rijden, met een tussenstop voor de boodschappen en tankbeurt (1,62 euro per liter), naar camping Giralda in Isla Christina vlakbij de Portugese grens. Daar eerst maar weer even bijkomen in het weekend.

Dag 24 - Maandag 23 mei - Maandag wasdag

Het weekend zit er op en de rust is teruggekeerd. Nu moet ik zeggen dat we eigenlijk geen overlast hebben ervaren. Doordat we op een afgelegen plek helemaal achter op de camping staan, waren er er geen buren vlakbij. Alleen een sportveldje waar de kinderen een balletje kwamen trappen en natuurlijk zaterdagavond de bassen van de disco in verte. Wat betreft het weer is de gok ook goed uitgepakt. Temperaturen van rond de 27 graden met een windje erbij maakt dat het hier goed vertoeven is. Zó goed zelfs dat we er maar een dagje (en misschien wel twee) aan vast knopen. Een goede gelegenheid ook om de was te doen en rond het middaguur zijn al drie volle machines voor ons aan het snorren. In de vooravond maken we nog een wandeling langs het nabijgelegen strand.