Overwinteren Costa Blanca, Spanje 2015
Reisverslag Januari
Dag 1 – Woensdag 14 januari – Op weg naar Spanje.
Vandaag gaat het dus echt gebeuren. Vanmorgen loopt om 7 uur de wekker af, voor ons een ongewoon vroeg tijdstip. Direct er uit om koffie te zetten. Daarna springen we nog even onder de douche omdat we deze naar verwachting vanavond moeten ontberen. Tenslotte worden de laatste spullen, waaronder het toiletgerei, naar de camper overgebracht. Uiteindelijk start ik om tien over half negen, tien minuten later dan gepland, de camper en rijden we de straat uit. Na een volledig verregende dag gisteren is het vannacht op een enkele
Sneeuw in de ardennen
bui na droog geweest en ook nu vertrekken we zonder regen maar wel met een stevige wind. Bij Gouda stuiten we op een kleine file die ons een vertraging van ongeveer tien minuten oplevert. Daarna gaat het vlot naar Rotterdam en vandaar richting Breda. Vanaf de Moerdijk is de stevige wind veranderd in een halve storm met windstoten en tevens begint het te regenen. Bij Hazeldonk houden we onze eerste pauze en werken in een half uurtje ons ontbijt naar binnen. Daarna verder naar Antwerpen en Brussel richting Namen. Over dit stuk hebben we niet te klagen behalve dan dat de regen nu met bakken uit de lucht komt. Dat het nog gekker kan merken we even later, het begint te sneeuwen. Op de borden langs de weg werd al gewaarschuwd voor winterse omstandigheden maar dat betekent in Nederland tegenwoordig regen en wind. Een stuk verderop blijkt dat het menens is want het sneeuwt inmiddels flink.
Zodra we de snelweg verlaten om over een niet al te beste binnenweg naar Bouillon te rijden blijkt dat de sneeuw op de weg blijft liggen zodat we de gaten in het asfalt, die hier meer regel dan uitzondering zijn, niet meer kunnen onderscheiden. Gelukkig houdt het op tegen de tijd dat we de Franse grens in zicht krijgen en een kwartier later begint zelfs de zon te schijnen. We leggen de laatste tweehonderd kilometer af al koesterend in het zonnetje waarbij we kiekeboe spelen met de zonneklep. Om twintig over vijven, vlak voor dat het donker wordt, arriveren we in het stadje Sézanne dat ongeveer 80 km ten oosten van Parijs ligt. We zijn de enige camper vandaag op de marktplaats die alleen op zaterdag moet worden vrijhouden. Ten behoeve van de marktkooplui is er een stroomvoorziening gemaakt die camperaars gratis mogen gebruiken. Vanavond snort dus ons elektrisch kacheltje en koesteren we ons in ons huisje op wielen.
Dag 2 – Donderdag 15 januari – In één ruk over het Centraal Massief.
Nadat we gisteren 525 km hebben gereden staat er voor vandaag weer een kleine 500 km op het programma. Het is de bedoeling om naar La Barbory zo’n zeventig kilometer voorbij Clermont-Ferrand te rijden. Morgen gaan we dan over het Centraal Massief tot aan de Spaanse grens. Het weerbericht op BVN geeft echter voor vrijdag bakken vol regen voor een groot deel van West-Europa, en dus ook voor het gebied dat we morgen moeten doorkruisen. Het Centraal Massief is een hoogvlakte van een paar honderd kilometer breed met een aantal toppen die tot 1700 meter reiken. Met onze ervaring van gisteren zijn we bang dat dat wel eens op sneeuw kan uitdraaien of in ieder geval veel regen op dit kronkelige en golvende traject. We hebben de wekker op zeven uur gezet maar om vijf uur zijn we al klaar wakker. Mogelijk zijn we wakker gemaakt door de lawaaiige vuilnisauto. We bespreken wat ons te doen staat en overwegen om vandaag bij goed weer een zo groot mogelijke afstand af te leggen, misschien wel tot voorbij het Centraal Massief. De consequentie is wel dat we straks vroeg op pad moeten en dat we vanavond mogelijk niet kunnen douchen. We kleden ons aan en maken ons gereed voor vertrek. Om even na zes uur starten we de camper en rijden in donker Sézanne uit. Het eerste stuk gaat vooral over binnenwegen die relatief smal en niet verlicht zijn. Behalve een vrachtwagens is nog weinig ander verkeer op de weg. We vorderen echter goed en met stops voor het ontbijt, voor de koffie, om te tanken en voor de warme hap bereiken we vóór drie uur al Clermont-Ferrand. Het blijkt vandaag uitstekend weer om te rijden, droog met af en toe een zonnetje. Even voorbij Clermont-Ferrand nemen we de A75 snelweg die al slingerend het Centraal Massief door gaat.
De brug bij Millau over de Tarn
Bij het punt dat we oorspronkelijk zouden afslaan naar La Barbory programmeren we de TomTom voor een geschikte overnachtingplaats voorbij het sneeuwgevoelige gebied, maar zodanig dat het vanavond niet al te laat zal worden. We komen uit op camperplaats Domaine La Chartreuse in het plaatsje Corneilhan vlakbij Béziers. Dit houdt in dat we nog driehonderd kilometers extra moeten doen. We gaan er echter voor en knorren langs de A75 verder richting Millau waar men een grote tolbrug over de Tarn heeft gebouwd. Hoewel we in beginsel niet voor tolwegen kiezen willen we ditmaal daar van afwijken. De brug verkort de reistijd met bijna een half uur en is daarnaast de moeite waard om te bekijken. Het al gaat schemeren als we de brug bereiken maar toch even door naar het uitzichtpunt maken zodat Aukje nog een foto kan nemen. Nadat we over de brug zijn wordt het snel donker en het laatste stuk slingersnelweg doen we dus zonder dat we iets
van de omgeving zien. Om zeven uur slaan we het landweggetje in naar de voormalige wijnboerderij, wat inhoudt dat we een kleine kilometer moeten kronkelen over een onverharde weg die maar net breed genoeg is voor de camper. Gelukkig komen er geen tegenliggers. Zodra we het terrein van de wijnboerderij opdraaien komt de eigenaar, een gepensioneerde Duitser in een sjofel trainingspak, ons al tegemoet en ‘praat’ ons naar onze overnachtingsplaats. Hij verontschuldigt zich want het is regel dat hij nieuwe gasten met een glas wijn begroet. Dat zit er ditmaal niet in omdat hij door zijn voorraad heen is. Aukje geniet direct van de rust op deze landelijke locatie en kijkt buiten naar de sterrenhemel. Het is windstil en ongeveer zeven graden. Ik sluit de camper aan op de walspanning en ga naar binnen om bij te komen van deze enerverende reisdag.
Dag 3 – Vrijdag 16 januari – Naar de Spaanse camping La Vall in Taradell.
Aukje heeft als eerste overwinterstop in Spanje een camping in Navajas even boven Valencia uitgekozen. Vanaf Corneilhan is het daarheen netto bijna 10 uur rijden. Teveel om op één dag te doen en daarom knippen we het stuk in tweeën. Vandaag een wat korter stuk en morgen de rest. Dat betekent dat we vandaag wat later kunnen vertrekken. Zodra ik buiten kom staat de eigenaar van de camperplaats al te wachten. Naast ons staat nog een king size camper van een Duits stel en die mensen had hij ook al in het vizier. De eigenaar heeft alle tijd en praat al een half uur met zijn Duitse gast. Direct betrekt hij ook mij in de conversatie. Behalve behulpzame aanwijzingen gaat zijn relaas vooral over het feit dat men in Frankrijk zoveel beter af is op het gebied van belasting betalen. Als voorbeeld geeft hij zijn eigen camper waarvoor hij geen houderschapsbelasting hoeft te betalen en dat hij de luxe Hymer voor 380 euro per jaar casco kan verzekeren.
Klein duimpje naast de reus
De camperplaats is duidelijk meer een bron voor sociale contacten dan voor extra inkomsten. We vertrekken uiteindelijk even na elf uur en verlaten de camperplaats in de tegenovergestelde richting dan bij onze aankomst. Deze weg is veel beter berijdbaar, maar daar heeft de TomTom kennelijk geen boodschap aan zoals later nogmaals zal blijken. Via Narbonne en Perpignan gaat het naar de Spaanse grens. Onderweg houden we halt bij een Lidl en even verderop voor een koffiestop. Net over de Spaanse grens tank ik bij een BP pomp diesel voor 1,09 euro. We rijden eerst naar Figueres en daarna buigen we rechtsaf het binnenland in naar de stad Olot. Je hebt richting Barcelona de keus uit een route langs de kust, al of niet via de tolweg, of een route die eerst een stukje het binnenland in gaat.
Naar men zegt rijdt deze laatste, als je niet de tolweg neemt, een stuk meer ontspannen. In Olot stoppen we voor het warme eten. Aukje heeft voor vertrek een aantal maaltijden alvast voorbereid en die kunnen we tijdens de reis snel op tafel krijgen. De eerste dag was het boerenkoolstamppot, vandaag is het spaghetti en voor morgen staat hutspot op het programma. Het is na het eten nog een uurtje rijden naar de camping. We moeten hiervoor hele stukken door tunnels rijden maar dat is geen straf want vanaf het moment dat we Spanje binnenreden zijn de wegen verbluffend goed op orde. Net na de stad Vic verlaten we de hoofdweg en rijden naar het dorpje Taradell. De huizen in het dorp zien er vrijwel allemaal nagelnieuw uit. Het lijkt alsof een compleet dorp zo uit de grond is gestampt. Dat geldt niet voor het laatste stuk weg naar de camping. Onze TomTom wil ons een onverharde landweg op sturen die bovendien vol zit met kuilen die vol water staan. We zijn huiverig, maar een passerende Spanjaard bezweert dat dit echt de weg naar de camping is. Al hobbelend gaan we de ongeveer 1 kilometer lange weg langs en arriveren we tenslotte bij de camping.
Na een uitgebreide serie administratieve plichtplegingen waarbij, men ook persé kopieën van onze paspoorten wil maken, manoeuvreren we de camper via een erg steil pad op een kleine camperplek. Ons ventilatorkacheltje houdt de camper lekker warm en de douche van de camping is heerlijk. Via de gratis WIFI werk ik ons weblog bij en de rest van de avond brengen we door met een drankje.
Dag 4 – Zaterdag 17 januari – Van Taradell naar Sidi Saler/Valencia.
We zijn vóór acht uur al weer wakker en maken ons direct gereed voor wat voorlopig onze laatste reisdag zou moeten worden. Het is in de camper ruim zes graden. Er blijkt geen water uit de kraan van de camper te komen. Zodra ik buiten kom krijg ik een idee waarom. Het is behoorlijk koud en de vorstbeveiliging van de boiler is in werking getreden. Vooraf hadden we al rekening gehouden met de mogelijkheid dat dit zou kunnen gebeuren maar voor het gemak had ik bij vertrek van huis toch maar vijftig liter in de drinkwatertank gestopt.
Links de camper van de mensen met een uitgebreide 'vriendenkring'
(zie verslag van morgen)
Deze is er dus vannacht uitgelopen en het is nog dermate koud dat de beveiliging nog steeds werkt. Gelukkig hebben we in de camper nog een jerrycan met 10 liter en gebruiken we flessen voor het drinkwater. De camping waar we nu zijn ligt vrij hoog in de bergen en een stuk vanaf de kust. Dat verklaart waarom de temperatuur ’s nachts onder nul kan zakken. De plaats waar we vandaag naar toe gaan ligt ook in de bergen en ongeveer dertig kilometer vanaf de kust. Bovendien wordt er voor de komende dagen een koude put met regen op maandag verwacht. Dat doet ons besluiten om ons plan te wijzigen. In plaats van vanaf noord naar zuid het gebied tussen Valencia en Alicante te gaan ontdekken willen we het nu andersom doen. Dat houdt in dat we niet naar Navajas maar naar Alicante moeten rijden. Dat is een te groot stuk voor op één dag. Daarom willen we vandaag naar een plaatsje even ten zuiden van Valencia, maar direct aan zee rijden en morgen benutten om de laatste 180 km naar Alicante af te leggen.
Even na negen uur rijden we de camping af. Gelukkig heeft onze TomTom ontdekt dat er ook nog een asfaltweg vanaf de camping is zodat er niet nog een lading modder tegen de camper bij komt. We rijden richting Barcelona en ook nu valt het op hoe goed de vierbaans autoweg is. We vorderen vlot en met tussenstops voor het ontbijt, de koffie en het middageten bereiken we om half zes de gratis camperplaats pal aan zee bij Sidi Saler op ongeveer tien kilometer onder Valencia. De hele dag hebben we zonnig weer gehad en de buitentemperatuur liep op tot ongeveer zeventien graden, echter met nu en dan flinke zijwind die uit tochtgaten vanachter de bergen lijkt te komen. Het stuk tot Barcelona reden we door een mooi berggebied en daarna werd het landschap getooid met steeds meer palmbomen en sinaasappelplantages. De sinaasappelpluk was hier en daar nog in gang. Op een grote parkeerplaats die in de zomer door badgasten wordt gebruikt staan al twee andere campers, een grote en een kleine. Nadat we onze camper ernaast hebben geparkeerd maken we rond zeven uur in donker een strandwandeling om even uit te waaien. Er staat een fris windje maar in de luwte van de camper is het goed uit te houden zodat we ’s avond bij een biertje naar de sterren kijken.
Dag 5 – Zondag 18 januari – Door naar El Campello/Alicante.
Vannacht hebben we slecht geslapen. De mensen van de grote camper hebben kennelijk veel ‘vrienden’ want elk kwartier kwam er een nieuwe bezoeker met een auto aangereden die op het ruwe straatoppervlak goed hoorbaar was en ons een unheimisch gevoel bezorgde.
De nieuwe uitvoering van de buitenkeuken wordt getest.....
en in orde bevonden.
Dit ging door tot na vier uur. We ontbijten deze zondag traditiegetrouw op bed en hebben geen haast vandaag wat het is slechts twee en half uur rijden. Vannacht was het duidelijk minder koud dan gisteren en vanmorgen schijnt de zon al aardig. De wind is een halve slag gedraaid en komt nu uit het westen. Als laatste camper verlaten we om elf uur de camperplaats. We moeten eerst een stukje terug richting Valencia omdat de camperplaats op een schiereiland was gelegen. Daarna gaat het weer via een mooie vierbaans autoweg door het binnenland richting Alicante. We stoppen éénmaal voor koffie waarna we om kwart over twee de door Aukje vooraf uitgezochte camping bereiken. Voordat we de camping oprijden inspecteren we deze te voet en al snel blijkt dat de plaatsen allemaal erg krap zijn maar bovendien dat ze allemaal zijn bezet. Hier hoeven we dus verder geen tijd aan te besteden. We hebben nog twee opties over in deze omgeving. Een andere camping uit ons ACSI boek en de camperplaats die door onze Duitse camperplaatsbaas van twee dagen terug is aangeprezen. We kiezen voor deze laatste en rijden er heen. De afstand van nog geen zeven kilometer gaat met hindernissen.
Onze TomTom wil ons over afgesloten wegen en door te lage tunnels sturen maar de aanhouder wint en om drie uur staan we bij de ingang van de spiksplinternieuwe camperplaats. Er zijn nog enkele plekken vrij al is de camperplaats met vijftig plaatsen ook al erg in trek. We merken direct dat de temperatuur hier een stuk aangenamer is dan in de buurt van Valencia al zal deze hier ook snel minder worden. Voor vanavond en morgen staat ons regen te wachten en tot aan donderdag zal de temperatuur met maximaal 12 graden voor deze tijd van het jaar veel te laag zijn. Tijdens de afwas raakt Aukje in gesprek met een goed Engels sprekende Spanjaard uit Santiago de Compostela die onder meer vertelt dat ze de afgelopen weken hier heel goed weer hebben gehad en dat er ongetwijfeld nog meer van in het vat zit. De camperplaats heeft alle voorzieningen van een camping zodat we zeer tevreden zijn met deze uitwijkmogelijkheid. Om half acht begint het te regenen maar dan is het inmiddels ook al donker en zitten we al in de camper, dus daar hebben we verder geen last van. Ons ventilatorkacheltje houdt binnen de boel op temperatuur en een drankje doet straks de rest.
Dag 6 – Maandag 19 januari – Onthaasten met tikkende regen op het camperdak.
Vannacht heeft het geregend maar de hoeveelheid water mag geen naam hebben. Vanmorgen is het droog maar bewolkt. Het is best wel fris en moet je een jas aan hebben. We ontbijten binnen en besluiten om vanmiddag een ommetje te maken om zo omgeving te inspecteren. De afstand naar het strand bedraagt ongeveer 200 meter. Langs het brede zandstrand is een mooie boulevard met vlak daarachter de trambaan die langs de gehele kusstrook van Alicante tot voorbij Benidorm voert. We zijn zowat de enigen op het strand maar aan de aanwezige voorzieningen te zien zal dat in de zomer wel anders zijn. Na een stukje strandwandeling en een paar foto’s houden we het voor gezien. Ons volgende doel is de camping Le Jardin vlakbij onze camperplaats.
De nu nog lege boulevard...
We willen zien of deze camping wellicht een alternatief is voor onze huidige camperplaats waar we overigens dik tevreden mee zijn. In tegenstelling tot de vorige camping die we hebben gezien is deze niet helemaal vol en de campingplaatsen zijn ook wat groter dan bij de camping in El Campello. De camping maakt echter een wat vervallen indruk en het is opvallend hoeveel troep sommige campinggasten die een semi-permanent onderkomen hebben er van maken. Met de opgedane ervaring gaan we weer huiswaarts en nestelen we ons in de camper.
Rommelkonten op camping Le Jardin
Dag 7 – Dinsdag 20 januari – Onthaasten met de zon op het camperdak.
Volgens het weerbericht voor Spanje van de Nederlandse BVN zender zouden we vandaag ook een bewolkte en deels regenachtige dag tegemoet mogen zien. Vanmorgen doet de zon echter al vroeg zijn best en vanaf tien uur staat hij al lekker op ons plekje te schijnen.
De zon doet het trouwens beter dan ik, want afgelopen nacht heb ik geen oog dichtgedaan. Gisteren voelde ik gedurende de dag al een kriebelhoest opkomen en die heeft zich afgelopen nacht flink doorgezet. Het gevolg is dat ik me als een vaatdoek voel.
Naar later blijkt heb ik een griep opgelopen en ben de komende dagen dus nog wel even van slag. Aukje gaat na de afwas een stuk hardlopen langs de boulevard terwijl ik mijn bedje weer inkruip. In de namiddag is de temperatuur buiten in de schaduw al opgelopen tot boven de twintig graden. Een heel wat beter getal dan het weerbericht dat het bij een magere 13 graden houdt. Zodra de zon tegen de avond weg is daalt de temperatuur wel snel naar waarden die zo rond de zeven graden liggen. Dan koelt het in de camper ook flink af hetgeen we compenseren met ons ventilatorkacheltje.
De zee is onstuimig...
Dag 8 – Woensdag 21 januari – Meer van hetzelfde.
Vandaag lijkt een kopie van gisteren. De zon staat er al vroeg bij, lekker in het zonnetje en ik nog steeds de griep. Afgelopen nacht heb ik goed geslapen omdat de kriebelhoest over is. Hierdoor voel ik me een stuk fitter dan gisteren al is het voorlopig nog niet voorbij. Aukje gaat weer rennen langs de boulevard en gooit er nog een schepje bovenop door de afstand te verdubbelen en ook even met de voeten de zee te proeven. Het is geen zwemwater maar de temperatuur valt met naar schatting een graad of dertien niet eens erg tegen. ’s Middags onderga ik in het zonnetje een uitgebreide behandeling van pedicure Aukje.
Dag 9 – Donderdag 22 januari – Nog meer van hetzelfde.
Vanmorgen opnieuw een kopie van gisteren. Het lijk eentonig maar, met uitzondering van mijn griep, het verveelt voorlopig niet. ’s Middags gaan we met rugzaken te voet boodschappen doen in de supermarkt. Vooraf heb ik op internet gekeken en zou er een supermarkt op ongeveer zevenhonderd meter van de camperplaats zijn. Daar aangekomen blijkt het een supermarkt in huishoudelijke artikelen. De echte supermarkt blijkt nog een stukje verder. Deze is echter dermate ruim opgezet en goed voorzien dat Albert Heijn in Alphen er een voorbeeld aan kan nemen. Met een flink gewicht vanwege onder meer flessen water en wijn keren we huiswaarts. Teruglopend blijkt hoeveel de griep er in hakt en ik ben blij als we de camper in zicht krijgen. Aukje heeft inmiddels ook spierpijn (van het trimmen) en last van kriebelhoest gekregen. Ik hoop niet dat ik haar heb aangestoken.
Dag 10 – Vrijdag 23 januari – Gekookte eieren.
Tijdens de vakantie is het inmiddels een gewoonte geworden dat we bij het ontbijt een gebakken ei, rösti, tomaten en spek eten. Aukje snelt zich dan richting onze buitenkeuken en slaat aan het bakken. Vanmorgen zijn de gisteren gekochte eieren aan de beurt.
Bij het openen van de verpakking valt het op hoezeer ze glimmen. Die fabrikanten gaan toch wel ver in het bewerken van in beginsel natuurlijke producten veronderstellen we. Even later als Aukje het ei op de rand van de pan stukslaat komt ze tot de ontdekking dat de eieren al gekookt zijn. Inderdaad staat er ‘huevo cocido’ op de verpakking, en ‘cocido’ had ik voor de merknaam aangezien. Nog nooit in mijn carrière als boodschappenjongen heb ik gekookte eieren zomaar tussen alle andere eieren in een ongekoeld schap zien staan. Met een houdbaarheid van vijf weken doen ze ook niet onder voor rauwe eieren. Dus, als je gekookte eieren lang wilt bewaren moet je ze insmeren met een vernislaagje of iets dergelijks. Wat er nog meer is uitgehaald om ze langer te bewaren zullen we wel nooit te weten komen. Na de middag gaat Aukje een paar uur op pad om haar vleugels uit te slaan. Zodra ik puf heb ga ik een vermeende waterlekkage van de gootsteenafvoer opsporen.
De bazin houdt de wacht.....
Dag 11 – Zaterdag 24 januari – Te voet naar El Campello.
Onze camperplaats hoort bij de gemeente El Campello maar het plaatsje zelf ligt enkele kilometers naar het noorden. Wij bevinden ons halverwege Alicante en El Campello waar men de hele kuststrook over een afstand van ongeveer veertien kilometer heeft volgebouwd langs één langgerekt zandstrand met aanliggende boulevard. Nu ik me vanmorgen weer wat beter voel is het voor ons een uitdaging om te zien of ik al weer een wat grotere afstand aan kan. We besluiten om te voet naar El Campello te gaan.
Mocht het niet lukken dan hebben we altijd nog de mogelijkheid om de tram of bus terug te nemen. Het weer helpt ook vandaag weer mee en rond kwart voor een gaan we op stap. Gemakkelijk verdwalen is er vandaag niet bij. Zolang je de zee aan de rechterhand houdt komt alles vanzelf goed. Bovendien heeft Aukje de afgelopen dagen al langs de boulevard gedraafd. Hierbij heeft ze gezien dat er een camper met Nederlands kenteken hier al een paar dagen achtereen geparkeerd staat. Net als we ons hardop afvragen of er ook ter plaatse wordt overnacht antwoord de Nederlandse eigenaar die even verderop zit, dat dit er niet in zit omdat hij dan ’s nachts door de politie wordt weggestuurd. Hij is al twee jaar op reis en wil het goedkoop houden. Zodoende gaat hij 's avonds naar een gratis overnachtingplaats langs een droge rivier en staat overdag langs de boulevard omdat dat gezelliger is.
Bloeiende planten in de winterzon
We lopen verder en komen even later bij de monding van de droge rivier (Riu Sec) zodat de boulevard wordt ingewisseld voor een stuk natuurpad. Daarna bereiken we het strand van El Campello. Het is tijd om de maag te vullen en ons oog valt op een Engels sportcafetaria waar fish & chips ons toelonkt. Deze valt uiteindelijk wat tegen, maar met een paar pilsjes erbij kunnen we er weer tegen. We lopen vervolgens naar de haven en koesteren ons al lopend in een heerlijk zonnetje. Het water is kraakhelder en je kunt zo de vissen in het water zien zwemmen. Ter hoogte van een restaurant valt het op dat er opvallend grote vissen in het water paraderen. Hier valt kennelijk wel eens wat van de wagen. Op de terugweg zien we een paar kinderen de vissen voeren, wat tot grote activiteit in het water aanleiding is. Aukje suggereert nog dat de restauranthouder de vissen wel zo uit het water zal scheppen, maar ik betwijfel of deze vissen op deze manier op het bord raken.
In het centrum van El Campello bezoeken we het VVV dat na de siësta weer geopend is. We informeren naar wandel en fietsroutes maar al snel wordt duidelijk dat het gebruikelijker is dat naar de kroeg of het strand wordt gevraagd. We lopen nu door het centrum terug richting onze camperplaats waarbij we onderweg nog een juist geopende Lidl binnenwippen voor onder meer water, wijn en …. verse eieren. Tegen half zes komen we na een wandeling van ruim 12 km weer terug bij de camper. Tevreden stel ik vast dat de griep duidelijk op z’n retour is.
De foto vertekent......
in werkelijkheid zijn ze véél groter!!!
Dag 12 – Zondag 25 januari – Een rustige dag rond de camper.
Vandaag lijkt alles in zich te hebben voor een lekkere luie dag rond de camper. Het weer is perfect en na een heerlijk ontbijt koesteren we ons in het zonnetje. Onze buren denker daar ook zo over getuige het aantal blote buiken rondom ons. Gisteren heb ik van de buurman een Telegraaf gekregen… niet om te lezen natuurlijk maar de puzzels houden me voorlopig wel even zoet. Aukje maakt zich gewoontegetrouw weer nuttig en gaat aan de slag om voor de komende dagen soep te maken die ze vervolgens in bakjes invriest. Ook is het tijd voor mijn trimbeurt wat inhoudt dat mijn al niet al te royale haardos vakkundig wordt uitgedund. Het blijft buiten lekker totdat de zon achter de camper verdwijnt. Het loopt tegen half zes wanneer we ons in de camper terugtrekken. Morgen staat er weer een wandeling op het programma en die ga ik straks nog even voorbereiden. En voetbal kijken natuurlijk, maar Ajax-Feyenoord komt hier pas om acht uur op de TV van BVN.
Rustdag met de puzzel van de Telegraaf
Dag 13 – Maandag 26 januari – Rondwandeling Les Puntes de Gonsàlvez.
Vandaag staat de eerste echte wandeling in de Spaanse natuur gepland. Het is nog een bescheiden afstand van ruim 6 kilometer maar goed genoeg om mee te beginnen. Vanmorgen weer stralend weer en als het huiswerk gedaan is zijn we klaar om te vertrekken. We willen tevens langs de Lidl rijden want we staan hier al weer een week en de gewichtige zaken raken een beetje op. Even na twaalven rijden we het camperpark af en tuffen naar de Lidl die ongeveer vier kilometer verderop is. Vandaar is het nog een kilometer of zeven naar het beginpunt van de wandeling. We hebben een folder met een beschrijving van de route en bovendien zou deze zijn gemarkeerd. Om half drie gaan we van start. Na een paar honderd meter komen we langs een pad dat met hekken en borden is afgesloten. Ik denk dat het een privé terrein betreft dus loop verder in de hoop aanwijzigen te vinden .
Die komen er echter niet en weer even verder belanden we op een asfaltweg. We volgen de weg een stuk maar dan wordt het duidelijk dat dit niets gaat worden. Terug dan maar en goed op aanwijzingen letten. We lopen helemaal terug tot aan de afslag met de afsluiting en concluderen dat dit toch de ingang van de wandelroute moet zijn. Even later zien we inderdaad de beloofde aanwijzingen en weten we dat we goed gaan. Vanaf hier kan een kind de was doen. Steeds komen op tijd aanwijzingen en het pad is een breed en duidelijk track. Het landschap is hetgeen je van Spanje in deze tijd van het jaar mag verwachten. Geelbruine grond met dor uitziende struiken. Omdat het terrein nogal glooiend is hebben we zo nu en dan leuke uitzichten en ook de temperatuur en de zon werken steeds mee. Rond half vijf zijn we weer terug bij de camper na waarbij we in totaal ongeveer 8 kilometer te voet hebben afgelegd. (Op de foto rechtsonder: Les Puntes de Gonsàlvez)
We rijden terug naar het camperpark en even na vijven heeft Aukje de boerenkoolstamppot al op tafel. Na de afwas trekken we ons terug in de camper. Vanavond komt ‘boer zoekt vrouw’ op de TV. Dat wordt via BVN een dag later uitgezonden dan via NPO 1.
Dag 14 – Dinsdag 27 januari – Kustwandeling langs Cap de l’Horta.
Vandaag gaan we een kustwandeling in de omgeving maken. Tussen het zandstrand van Playa Muchavista en Alicante bevindt zich een rotsig stuk land dat een stuk de zee in steekt. Op het uiteinde ervan staat een vuurtoren en de punt wordt Cap de l’Horta genoemd. Volgens onze documentatie moet dit een mooie kustwandeling kunnen opleveren. Omdat er vanwege de plaatselijke bebouwing geen geschikte rondwandeling van te maken is gaan we heen met de tram waarna we langs de kust terug naar de camper lopen. Ook vandaag weer prachtig weer natuurlijk. De tram toont aan dat men in Spanje althans langs de kust niet achterloopt. Modern en comfortabel waarbij je voor betaling kunt kiezen uit een OV pas of een moderne betaalautomaat.
De tramlijn buigt af het binnenland in en na ongeveer zes haltes zien we plotseling de zee weer verschijnen zodat we weten dat we moeten uitstappen. We zijn direct bij het strand en vanaf hier hoeven we de waterlijn niet meer te verlaten tot we weer thuis zijn. Het eerste stuk is een aaneenschakeling van kleine strandjes maar verderop wordt het een grillige en mooie rotskust die echter steeds goed beloopbaar blijft. Na bijna anderhalf uur van klimmen en dalen bereiken we de vuurtoren en vlak daarna doemt in de verte het strand van Playa Muchavista op waar we naar toe moeten. Zodra we weer zandstrand onder onze voeten hebben loopt het gemakkelijk maar is het toch nog ongeveer vier kilometer voordat we weer bij de camper zijn. Een lekker wandeldagje derhalve.
Dag 15 – Woensdag 28 januari – Woensdag… wasdag.
Na twee weken raakt de kast met schoon goed leeg en moet er gewassen worden. Nu is het wassen onderweg altijd een slag avontuurlijker dan thuis. Om te beginnen is de wasmachine en de droger anders dan je thuis gewend bent.
Daarnaast ´knijpt´ de beheerder de machine vaak om tijd en energie te besparen. Dan blijkt dat als je b.v. op 60 graden wilt wassen dat de machine de muntjes te snel opgegeten heeft en er dan mee stopt. Aukje weet met een paar trucjes ‘lees extra munten’ de machine toch haar wil op te leggen. Enfin, het is in ieder geval prettiger dan met de hand alles wassen dus waar klagen we over. Omdat er op deze camperplaats bijna vijftig campers staan en er maar één machine is, staat Aukje al vroeg paraat. Het lukt haar om de wasmachine op tijd te ´claimen´ en door steeds de wekker te zetten zorgt ze er voor dat de drie ladingen aansluitend aan de beurt komen. De wasdroger ziet alleen kan de zachte was goed droog te maken. Dus span ik een draadje op de camping om er een echt Hollands tafereel van te maken. Aan het einde van de dag zijn we twintig euro verder en hangt er nog steeds was aan te lijn om te drogen.
De trots van elke goede huisvrouw... grapje!
Dag 16 – Donderdag 29 januari – Een middagje Alicante.
Tot besluit van ons verblijf in El Campello willen we nog naar Alicante. De tram gaat vlakbij de camperplaats en brengt ons rechtstreeks naar het centrum. Even na half een gaan we op pad. Volgens het kaartje dat Aukje uit het ANWB boekje heeft gekopieerd is het eindpunt
nabij de haven. Als we uitstappen bij station Luceros komen we midden in de stad terecht. Op ons kaartje kunnen we niet goed zien waar we precies zijn want alleen de hoofdstraten worden vermeld. Na even zoeken en een paar keer vragen komen we toch bij het VVV. Daar heeft men niet veel meer info dan een wat uitgebreidere stadsplattegrond waarop men de oude wijk van Alicante en de heuvel van Castillo Santa Barbara weet aan te duiden. Overigens blijkt dat de tramlijn al enkele jaren geleden is omgelegd en dat het oude stuk niet meer in gebruik is. Maar ja, zoals de ANWB nog oude boekjes op voorraad heeft zullen er nog wel meer mensen op het verkeerde been worden gezet. We lopen door de smalle oude straatjes van oud Alicante waar we wel enkele foto’s van hadden willen laten zien…. we zijn ons fototoestel vergeten. We proberen nog een paar geschikte ansichtkaarten te vinden, echter tevergeefs. De kaarten zien er niet uit. Op ons lijstje staat de Kathedraal van Sankt Nicolas. Met weer vragen komen we echter voor een gesloten deur te staan. Dan maar naar het kasteel. Zoals te verwachten is dit een aardige klim. Het is ruim twintig graden en het zonnetje schijnt lekker dus lassen we een paar korte pauzes is op de weg naar boven. Het kasteel stamt uit de elfde eeuw en is in de middeleeuwen enkele maken uitgebreid. Alicante is een oude stad die teruggaat tot de Romeinse tijd. Het kasteel was bedoeld om de stad onder meer te beschermen tegen zeerovers. We bekijken alle onderdelen van het kasteel dat vrij toegankelijk is. In het restaurant ter plaatse drinken we een kopje koffie waarna we het resterende deel van het kasteel inspecteren. Vanaf het kasteel heb je een prachtig uitzicht over Alicante en de wijde omgeving. Na afloop lopen we omlaag en naar de haven. Langs de haven is een mooie brede wandelpromenade aangelegd waarlangs terrasjes zijn gevestigd. Het valt op hoeveel er zich in de buitenlucht afspeelt waaruit blijkt dat men een groot deel van het jaar buiten kan vertoeven. Rond half zes gaan we richting het tramstation en om half zeven stappen we de camper weer binnen.
De haven van Alicante, gezien vanaf het kasteel
Het kasteel van Santa Barbara
Dag 17 – Vrijdag 30 januari – Via de palmentuinen van Elche naar San Fulgencio.
Vannacht heeft het als een gek gewaaid. De camper stond te schudden en met name de reflectieplaat achter op het fietsenrek maakte behoorlijk wat kabaal. Gelukkig had ik gisteren het windscherm, de tafel en de stoelen al opgeborgen. Vanmorgen was de wind wat geluwd en het was opvallend dat de temperatuur in de camper nog 19,5 graden bedroeg. Aanvankelijk is het bewolkt maar om tien uur trekt de lucht open en is het heerlijk zwoel buiten. We maken ons gereed voor vertrek, d.w.z. het gebruikelijke leeg, vul en opruimwerk. En natuurlijk ook even betalen. Voordat we wegrijden lopen we naar een drogisterij/apotheek in de buurt om onder meer een hoestmiddel voor Aukje te kopen.
Aukje hoest met tussenpozen nog steeds en de genezing wil nog niet erg vlotten. We gaan, met een tussenstop bij de Lidl, naar het centrum van de plaats Elche op ongeveer 40 kilometer rijden. In het verleden hebben de Moren in Elche een grote hoeveelheid dadelpalmen aangepland en deze geëxploiteerd. Deze tuinen zijn nog steeds intact en inmiddels op de wereld erfgoedlijst terechtgekomen. We parkeren de camper op een plekje in de buurt van de tuinen en volgen het boekje van de ANWB waar een wandelroute is afgebeeld. Het blijkt de officiële Ruta de Palmares van ongeveer drie kilometer lengte. Tijdens het volgen van de route vinden we dat men er weinig werk van gemaakt heeft om de palmentuinen te promoten. De route leidt grotendeels aan de buitenkant om de tuinen, zonder enige uitleg of mogelijkheid om de bezoekers erbij te betrekken.
We besluiten eigenmachtig een stukje van de tuinen te onderzoeken en Aukje maakt van de gelegenheid gebruik om wat leuke foto’s te maken. Om vier uur zijn we terug bij de camper en een half uurtje later rijden we de camperplaats van San Fulgencio op. We krijgen gelijk een plaatsje toegewezen waarna Aukje aan het klaarmaken van het eten begint terwijl ik de boel aansluit en de administratie met de beheerster afhandel. Het waait nog steeds flink maar we hebben een plekje in de luwte van een hele grote camper uitgezocht.
Dag 18 – Zaterdag 31 januari – Een luie dag in de camper.
Afgelopen nacht heeft het weer flink gewaaid en ook vandaag staat er een windkracht zeven met nog uitschieters naar boven. Het is niet koud en het zonnetje schijnt. Met een dun windjack aan kun het buiten goed uithouden. Na het ontbijt ga ik de omgeving verkennen. Aukje blijft binnen want ze heeft afgelopen nacht vanwege het hoesten slecht geslapen. Ons camperpark, dat bijna vol staat en ongeveer 40 campers kan herbergen, is aan de rand van een industrieterrein dat verder een beetje in de ‘middle of nowhere’ ligt. Op het terrein, dat nog maar half volgebouwd is, is een grote Lidl en een Mercadonna supermarkt met een heleboel parkeergelegenheid zodat mensen uit de wijde omtrek hier heen komen om boodschappen te doen. Verder is er nog een Centre Commercial, een soort winkelcentrum waar in twee verdiepingen ongeveer veertig winkeltjes een plek kunnen vinden. Alleen, het nog maar enkele jaren oude centrum staat nog goeddeels leeg. Behalve Hollands Welvaren, een supermarktje voor Nederlandse waren, en Petra’s lunchroom (een door Nederlanders gedreven cafetaria), is er niet veel te beleven. Zaterdags is er op het industrieterrein ook nog een weekmarkt. Vandaag waait het zo hard dat de spulletjes uit de kraampjes waaien. Juist toen ik langskwam zag ik door een windvlaag een hele voorraad dropjes op de grond belanden. Ik heb maar niet afgewacht wat de verkoper er nadien mee gedaan heeft. Nadat ik mijn rondje heb afgemaakt kruip ik weer de camper in en hou ik verder Aukje gezelschap. Links en rechts van ons staat en camper waarvan de eigenaren al langere tijd weg zijn. Ze gebruiken het camperpark als een bewaakte parkeerplaats. Vanmiddag kwam een van beide, Nederlanders, juist terug. Zij hadden het laatste half jaar een huisje gehuurd en gaan nu weer met hun camper op pad.
Maak jouw eigen website met JouwWeb