Afgelopen nacht hebben we  (brr.. best wel een beetje koud) in de camper geslapen zodat we ’s morgens minder werk hebben te doen voor we kunnen vertrekken. Toch is het al weer tien over half tien wanneer we wegrijden, want er blijkt altijd nog een aantal ‘last minute’ dingetjes te regelen. We zijn nog maar net op pad of mijn telefoon krijgt kuren en begint zich onophoudelijk uit en weer in te schakelen. Aukjes telefoon werkt wel goed maar omdat we een tweede telefoon toch wel belangrijk vinden rijden we eerst langs de Mediamarkt om een nieuwe telefoon aan te schaffen.  

Dag 2 – Zondag 17 januari – Via Parijs tot even voorbij Limoges.

Na een (voor ons) prestatie van formaat zijn we om half negen al weer op weg voor de volgende etappe. De TomTom heeft een route door Parijs uitgezocht en omdat het zondagmorgen is durven we dat wel aan. We krijgen zo een leuke indruk van een stad die langzaam wakker wordt en waar het vlak buiten het echte centrum net zo druk is met joggers en fietsers als met automobilisten.

Dag  3 – Maandag 18 januari – Richting de Middellandse Zee.

Als we vandaag ook goed doorkomen verwachten we dat ‘de kou’ letterlijk uit de lucht is. Afgelopen nacht heeft het net niet gevroren en is er alleen wat hagel gevallen. Ook vanmorgen is de weg nog goed berijdbaar dus opnieuw voor ons doen vroeg uit de veren en op pad. Zodra we een halfuurtje onderweg zijn begint het  sneeuwen en zien we de lucht steeds meer dichttrekken. Op de snelweg, met het vrachtverkeer op maandagmorgen, levert de sneeuw nog niet echt veel hinder op en tegen de tijd dat we de snelweg verlaten is het sneeuwen al weer opgehouden. We rijden nu via smallere binnenwegen schuin richting Middellandse Zee. Ons doel voor vandaag is een gemeentecamping even voorbij Carcassonne die volgens onze informatie net weer in bedrijf is. Aukje heeft thuis nog stampot-zuurkool  gemaakt en in de vriezer gestopt waarmee we vandaag onze buiken vullen en in het vriesvak van de camper weer een beetje ruimte krijgen.

Dag 4 – Dinsdag 19 januari - Spanje in.

Nieuwsgierig naar de omstandigheden kijk ik vanmorgen naar buiten hoe de wereld er uit ziet. De temperatuur blijkt net boven nul en de sneeuw is voor de helft verdwenen. Dat ziet er dus goed uit en om kwart voor negen vertrekken we richting de Middellandse Zee. Er is niemand te bekennen waar we aan kunnen betalen hetgeen deze plek van ‘uitstekend’ in een ‘top locatie’ verandert.  

We rijden in een haf uurtje naar Narbonne en stoppen bij de Lidl voor het inslaan van o.a. drinkwater en verschillende andere boodschappen om onze voorraad aan te vullen. Hierna rijden we langs de kust naar Perpignan en vandaar naar Le Perthus waar we de grens met Spanje over gaan. Een goed moment voor een koffiestop. Hier krijgen direct het vakantiegevoel. Een lekker zonnetje en dito temperatuur maakt dat we vol goede moed de resterende 230 kilometers naar ons volgende overnachtingspunt in Vilanova i la Getru aanvangen. De camping aldaar blijkt mega-groot en we worden met een bestelbus naar de ons toegewezen plaats begeleid. Een prachtige camping met volop bomen waarbij het een mirakel is dat we, als een van de weinigen, vanavond TV kunnen kijken. 

Dag 6 – Donderdag 21 januari – Luieren en computeren.

Dag 7 – Vrijdag 22 januari – Naar het Museo de las Ciencias.

Nadat men na een overstroming de Rio Turio heeft omgeleid kwam de bedding van de rivier, die midden door Valencia kronkelde, vrij om een andere invulling aan te geven. Een flink deel ervan is een park geworden maar in het oostelijk gedeelte is ook een futuristisch ogend complex van gebouwen gerealiseerd met de naam Ciudad de las Artes y las Ciencias, ofwel: Stad van de kunst en de wetenschap. Een tweetal lokale architecten kreeg de vrije hand om de gebouwen hiervoor te ontwerpen. Het resultaat is een complex van bouwwerken dat het prachtig op de foto doet maar peperduur is geworden en een groot aantal ogenschijnlijk onnodige bogen en andere constructies heeft opgeleverd. Het zet Valencia op architectuur gebied wel op de kaart maar ik vraag me af hoe het geheel er over pakweg vijfentwintig jaar uit zal zien, omdat ik niet het idee heb dat Spanjaarden een hoge prioriteit aan onderhoud geven. Met de bus van tien voor elf worden we in een kwartier voor de ingang van het complex afzet. Eerst maar eens het terrein in de rondte om de gebouwen en het geheel erom van buiten te bekijken. Boven een grote ondergrondse parkeergarage is een tropische tuin gemaakt die door bogen wordt overspannen. Daarna gaan we richting het operagebouw dat wel iets weg heeft van het opera house van Sidney. Het is opvallend rustig en verschillende looppaden zijn zelfs afgesloten voor het publiek. Het operagebouw is momenteel niet toegankelijk. We besluiten naar het Museo de las Ciencias (het wetenschapsmuseum) te gaan.

Ook dit gebouw is groot opgezet met op de bovenste verdieping een grote expositie over ruimtevaart en satelliettechniek, aangevuld met een tentoonstelling van communicatiemiddelen. We ondergaan we een heuse ruimtereis die behoorlijk natuurgetrouw wordt nagebootst. In de andere helft van de verdieping wordt uitgebreid ingegaan op de verschillende chromosomen van het menselijk lichaam en welke de eigenschappen en ziekten hieraan zijn gekoppeld. een paar etages lager worden allerlei natuurkundige fenomenen uit de doeken gedaan die je met proefjes kunt toetsen. Dit is vooral voor de jeugd interessant om te doen. Nadat we ongeveer alles gezien hebben wijst de klok een uur of vier aan en gaan we met de bus terug richting de camping.

Dag 8 – Zaterdag 23 januari – Naar L’Oceonografic en L’Hemisferic.

Omdat we gisteren alleen het wetenschapsmuseum hebben kunnen bezoeken willen we vandaag teruggaan om het aquariumpark (L’Oceonografic)en ‘het oog’ (L’Hemisferic) te bekijken. Bij aankomst blijkt het aquariumpark gesloten. We krijgen verschillende oorzaken aangereikt, de een zegt dat het failliet is en een ander zegt dat het gereorganiseerd wordt en in februari weer open zal gaan. Hoe dan ook, wij kunnen er niet in. Dus gaan we naar ‘het oog’, dat zijn naam dankt aan de vorm van het gebouw. Daar vertelt men dat er pas om vier uur een film draait die voor ons de moeite waard is.

Na een koffie- en eetpauze gaan we te voet richting het centrum van Valencia om de nog resterende vier uur tot de voorstelling door te brengen. Vorige keer hebben we alleen de buitenkant van de monumentale treinstation Estatcion del Nord gezien dus nu de gelegenheid om het ook van binnen, met de prachtige mozaïek patronen, te bekijken. Omdat onze broodbakmachine de geest dreigt te geven kijken we bij de Mediamarkt (tevergeefs) voor een geschikte opvolger. Ook een bezoek aan het luxe winkelcentrum El Saler, waar we een overvloed aan winkels aantreffen, maar geen elektro zaak, levert geen broodmachine op. Terug bij ‘het oog’ zien we een IMAX film over ‘Mysteries of te unseen wold’, zaken die je met het blote oog niet kunt zien. Een leuke film met vertraagde en versnelde opnamen, röntgenbeelden en opnamen via een microscoop. Met de bus van vijf uur keren we tenslotte weer huiswaarts. 

Dag 10 – Maandag 25 januari – Door naar Murcia.

Murcia ligt zo’n tachtig kilometer ten zuidwesten van Alicante. Vanaf Valencia een rit van ongeveer 230 kilometer die via een autovia door het binnenland kan worden afgelegd. Dat betekent dat je er lekker vlot heen kunt rijden maar vooral ook dat je de kustweg kunt vermijden met tientallen kleine plaatsjes die zijn uitgegroeid tot vakantieoorden met bijbehorende commercie en verkeersdrukte. We zijn door de eieren heen dus ga ik vanmorgen vroeg betalen bij de campingbeheerder en tevens kijken of hij nog wat eieren in zijn mini-market heeft. Uitverkocht! We besluiten het ontbijt uit te stellen tot bij de Lidl die we op tien kilometer na vertrek aan de rand van Valencia kunnen aandoen. Deze blijkt goed gesorteerd wat ons twee volle winkelwagens oplevert, zodat we er weer een weekje tegen kunnen. Op de parkeerplaats van Lidl maakt Aukje het ontbijt met behulp van de nieuw ingeslagen boodschappen. Het is inmiddels al weer kwart voor twaalf wanneer we van de parkeerplaats vertrekken maar zoals gemeld gaat het daarna lekker vlot.  

Met nog een koffiestop onderweg komen we om half vier bij camperplaats Huerta de Murcia (de boomgaard van Murcia). Op een paar plaatsen na staat de camperplaats helemaal vol. De beheerder is afwezig maar een oudere man wenkt ons en dirigeert ons naar een leuke en nog vrije plaats. De oude baas blijkt een Nederlander van 87 jaar die nog vol goede moed in een nieuwe camperbus door Europa trekt. Wij blazen eerst even uit bij een biertje en genieten van de heerlijke zon die ons de hele dag al heeft toegelachen.

Misschien geldt dat wel voor de hele streek die niet op toerisme is ingesteld, maar daar komen we de komende dagen wel achter wanneer we verder het binnenland intrekken. Op de terugweg lopen we weer langs fruitbomen en Aukje plukt wat citroenen en sinaasappels om ze thuis te testen. De sinaasappels blijken heerlijk sappig en zoet. Aukje test de citroenen, want daar zet ik niet zomaar mijn tanden in, maar die blijken ook dik in orde. Na het warme eten maken we tegen de avond nog een wandelingetje in de omgeving voordat we bij de TV neerzakken.

Dag 12 – Woensdag 27 januari – Op de fiets naar Murcia.

Langs de Rio Segura ligt een prima geasfalteerd fietspad dat naar Murcia voert. Een leuk tochtje dus als inleiding op het stadsbezoek dat voor vandaag op de agenda staat. Evenals gisteren is het vandaag bewolkt maar er staat geen wind. Dat maakt dat we de tien kilometer op de fiets gemakkelijk overbruggen. In de stad gaan we eerst naar het VVV waar we ook onze fietsen parkeren. We krijgen een plattegrond en ik vraag of ze ook een rondwandeling door het centrum beschikbaar hebben. 

Daar komen we dus later voor terug. Wij gaan verder door het centrum en bezoeken de verschillende pleinen en gebouwen die volgens de beschrijving van belang zijn of zijn geweest. Murcia ziet er netjes uit maar oogt als een grote provinciestad wat het in feite ook is.  Met een paar pauzes en nog een ommetje hebben we het zolang weten te rekken dat het museum en de toren weer open moeten gaan. Wij staan voor een gesloten kerkdeur die op het afgesproken tijdstip gesloten blijft. Toevallig komen we er achter dat er nog een andere ingang is die rechtstreeks naar het museum leidt. Wij zijn nu eigenlijk te laat voor de verplichte deelname aan een rondleiding maar gelukkig kunnen we aansluiten bij een groepje dat al onderweg is. Het beklimmen van de toren is een leuke training maar levert niet het beloofde uitzicht op omdat er inmiddels een paar buitjes hangen die de lucht nevelig maken. We worden wel getrakteerd op klokgelui op oorhoogte en vanaf twee meter afstand. Het museum blijkt een voltreffer. Prachtige schilderijen en kerkelijke voorwerpen, sommige vanuit de veertiende eeuw. Het geheel is bovendien erg mooi tentoongesteld. Nadat we alles hebben gezien halen we de fietsen weer op en rijden in een goed half uurtje terug naar de camper.

Dag 13 – Donderdag 28 januari – Verkassen naar de camperplaats van Mula.

Na drie nachten op deze luxe camperplaats willen we naar onze volgende etappeplaats van deze vakantie, de camperplaats van het stadje Mula (speek uit: Moela). Omdat het nog geen vijftig kilometer rijden is doen we het vanmorgen rustig aan. Om twaalf uur vertrekken we van de camperplaats en rijden in een heerlijk zonnetje naar Mula dat verder het binnenland in ligt. Opvallend is het veranderende landschap. Geel-witte bergen die door erosie van scherpen punten zijn ontdaan met dalen die doorklieft worden door droogstaande rivieren. Bij aankomst blijken we de enige camperaars al zal er in de loop van de middag nog een Duitser arriveren. We staan nog maar net als zich een leuk tafereel aandient. Een herder met een kudde schapen en vooral geiten heeft de omgeving van de camperplaats uitgekozen om zijn beesten te laten grazen. Aukje natuurlijk direct aan de slag met haar fototoestel. Even later wordt het nog leuker als blijkt dat er zojuist een klein geitje is geboren. De herder heeft zijn vrouw opgetrommeld om het diertje op te halen en ook Aukje krijgt de kans om zich enkele minuten als pleegmoeder van het beestje te manifesteren. Haar dag kan niet meer stuk. 

We koesteren ons nadien in het zonnetje en zien om beurten iemand op zijn brommertje aankomen die een stukje de voormalige boomgaard inloopt om daarna met flink wat sinaasappels tevoorschijn te komen. Nadat ook een man in een Mercedes zich van deze truc heeft bediend vinden we dat een eenvoudige camperaar zich ook wel zo iets kan veroorloven. Gewapend met rugzak en de stok van de luifel ga ook ik de boomgaard in en ik kom even later terug met een volle rugzak met sinaasappels van topkwaliteit. Na het eten gaan we te voet Mula verkennen. We lopen naar het centrum dat gevormd wordt door een pleintje, het gemeentehuis, een toren en een kerk. De kerk blijkt open en bij binnenkomst horen we een kakofonie van geluid. Nadat onze ogen wat gewend zijn aan de duisternis blijkt het interieur van de kerk niet bijzonder en ontwaren op het koor boven achter ons een groepje mensen die schijnbaar door elkaar aan het oefenen zijn. Als het even later wel gelijk op gaat blijkt dat men hier nog wel een Jaap van Zweden kan gebruiken. Na het kerkbezoek besluiten we naar de ruïne van het oude kasteel, dat op een berg boven Mula ligt, te lopen. De klim erheen is pittig maar onderweg komen we door hele nauwe straatjes en langs bouwvallen van huisjes die tegen de bergwand zijn aangeplakt. Op weg naar boven hebben we ook een prachtig uitzicht over het stadje. Bovengekomen blijkt de ruïne wegens uitglijdgevaar afgesloten. De weg omlaag brengt ons weer door het centrum dat inmiddels volstroomt met groot en klein dat hier de avond komt doorbrengen. Het al weer donker wanneer we terug zijn bij onze camper.

Dag 14 – Vrijdag 29 januari – Onze eerste etappe van de Via Verde del Noroeste.

Vanmorgen bij het opstaan is het bewolkt en een stuk frisser dan gisteren. Voor zonnen wordt het niets maar om te fietsen is het weer goed genoeg. We willen onze eerste etappe van de Via Verde del Noroeste afleggen. In Spanje zijn verschillende voormalige spoorlijnen omgetoverd in toeristische routes. In het gebied waar we nu zijn lag een de spoorlijn van Caravaca de la Cruz naar Murcia. Vandaag gaan we een kleine twintig kilometer naar het oosten fietsen (en weer terug natuurlijk) waarna we, zodra we terug zijn, met de camper naar een camping in Bullas (spreek uit: Boejas) rijden om de komende dagen deze truc te herhalen. Na vertrek zoeken we eerst de route van de oude spoorlijn op en gaan vervolgens langs de Via Verde verder. Al fietsend ontvouwt zich een landschap waar we gisteren al kennis mee hebben gemaakt. We rijden beurtelings langs citroen en sinaasappel boomgaarden en dan weer door een soort van maanlandschap. 

Daarbij steken we via de oude spoorviaducten enkele malen diepe dalen over. Het eerste stuk is geasfalteerd maar verderop is het steengruis waarover we rijden. Met de hellinkjes erbij moeten we soms goed opletten om niet onderuit te gaan. Bij het dorpje Campos del Rio vinden we het genoeg en beginnen we aan de terugweg. Even na twee uur zijn we terug bij de camper en een uurtje later melden we ons twintig kilometer verderop bij de camping van Bullas. Het is er erg rustig met alleen enkele Spanjaarden dus kunnen we een leuk plekje uitkiezen. We staan nog maar net of het begint te regenen en tegen de avond is het zelfs wat natte sneeuw dat er valt. Toch voelt het niet koud buiten, waarschijnlijk omdat de wind verstek laat gaan.

Dag 15 – Zaterdag 30 januari – Rustig aan een beetje.

Er wordt straks door de groep in het cultureel centrum een concert gegeven en we zien plukjes mensen daar naar binnen gaan. Wij lopen verder door het centrum en komen bij het wijnmuseum. Rond Bullas is een groot areaal aan druiventeelt met meer dan veertien bodega’s die (uiteraard) allemaal kwaliteitswijnen maken. Het wijnmuseum moet hiervan de weerslag geven en voor in totaal vier euro, het tarief voor pensionistas, mogen wij het museum in. Aanvankelijk ziet het er simpel uit met een paar drukknoppen waarmee plaatjes worden verlicht maar daarna worden we een pikdonkere ruimte ingeleid. Hier start een film over de druiventeelt en het wijn maken met daarbij verassende elementen in de wanden en de vloer. Vervolgens gaan we een heuse oude bodega in en bevinden we ons in de ruimten waar vroeger het echte werk werd gedaan. Met uitleg in het Engels er bij en allerlei attributen waaronder de ingegraven vaten waar het gistingsproces plaatsvond maken het geheel tot een zeer boeiende beleving. 

Weer buiten lopen we terug naar het centrum en  horen dat het concert nog in volle gang is. Na nog enkele historische plekjes te hebben bezocht, zoals het oude plein waar de processie elk jaar start en de plek waar eertijds het kasteel heeft gestaan, zetten we weer koers zetten naar de camping. Opvallend is het aantal nog niet ingevulde bouwterreinen en met daarbij een aantal huizen in onafgemaakte staat. Kennelijk zit hier in de bouwwereld de klad nog goed in.

Dag 16 – Zondag 31 januari – Fietsen van Bullas naar Mula.

Opnieuw stralend weer. Nadat de zondagmorgenaanloop achter de rug is stappen we op de fiets om ons tweede deel van het fietsprogramma op te pakken. Net buiten Bullas belanden we op het tracé van de voormalige spoorlijn. Vandaag gaat de heenweg geleidelijk ruim tweehonderd meter onlaag hetgeen inhoudt dat er op het grootste stuk van de heenweg nauwelijks getrapt hoeft te worden. Terug zal dat natuurlijk anders zijn maar dat is van later zorg. Op zondag zijn er ook veel Spanjaarden die de fiets pakken en die hebben meestal meer haast dan wij. Uitkijken geblazen dus. We rijden door een prachtig afwisselend landschap en met prachtig weer. Onze fietsdag kan niet meer stuk. Het laatste stuk wijkt de route af van de vroegere spoorlijn omdat er bebouwing op het tracé terecht is gekomen. Het gaat nu met een slinger door de Huerta de Mula (de boomgaard van Mula) waarbij we met pittige klimmetjes en dito afdalingen worden geconfronteerd. Vlak voor Mula met zicht op de ruïne op de rots keren we om en beginnen we aan de terugreis.  

Bij het gehucht El Niño de Mula houden we halt voor een pauze. De informatie op de picknickplaats maakt gewag van een voorval in 1648 waarbij het kindje Jezus aan een lokaal jochie zou zijn verschenen. Een goede aanleiding om er een bedevaartsoord van te maken met een prachtige kerk erbij. Na de pauze vervolgen we onze weg naar huis waarna we, het hele stuk in de tweede versnelling tegen het vals plat opboksend, uiteindelijk moe maar voldaan bij de camper arriveren.