Deel 3 - Portugal (vervolg)

Dag 43 - Zaterdag 11 juni - De zuidwest punt van Portugal

Sagres bevindt zich bijna aan de uiterste zuidwest punt van Portugal. Vandaag gaan we daarom naar Cabo do Sao Vincente (genoemd naar Sint Vincent van Zaragoza), waarvoor we de fietsen weer van stal halen. Bij vertrek is het al flink warm, maar naarmate we in de buurt van de kaap komen, is een lekkere koele bries voelbaar. Eigenlijk is er niet zoveel anders te zien dan een vuurtoren die zich staande houdt tussen de woeste golven, maar voor ons (net als voor vele andere toeristen) toch reden genoeg om het te willen bekijken. 

Daarna rijden we naar het Fortaleza de Sagres. Ook hier een rij toeristen voor de kassa. Wij mogen er als senioren samen voor 3 euro naar binnen. En dat blijkt eigenlijk ook wel voldoende betaald, want het fort is op een kapel en een lege expositieruimte na, vrijwel geheel ontmanteld. Maar ja, voor de Portugezen kleeft er een belangrijk stukje historie aan, dus blijft het een trekpleister. Weer terug bij de camper houd ik me verder gedeisd, terwijl Aukje toch nog puf heeft om drie wasjes te draaien.

Binnen in het Fort... een vrijwel lege vlakte

Dag 44 - Zondag 12 juni - Rustig aan in verband met de warmte

Hier in Portugal is er geen hittegolf zoals in Spanje, maar de temperaturen komen midden op de dag toch wel aardig in de buurt van de dertig graden. Voor ons een goede aanleiding om vandaag niets te ondernemen en een boek te lezen in de schaduw. Daarom ook geen foto's vandaag.

Dag 46 - Dinsdag 14 juni - Ooievaarsnesten bekijken

Vandaag gaan we een rondwandeling in de omgeving maken. De wandeling die Aukje heeft gedownload, geeft aan dat hier in de buurt ooievaarsnesten zijn en dat vormt een goede aanleiding om daar een kijkje te nemen. Vanaf de camping slaan we een zijpad in dat ons direct door een gebied met kleurige bloeiende vetplanten voert. Het blijkt de Hottentotvijg, een exoot uit Zuid Afrika die zich in deze streken heeft gevestigd. Verderop passeren we een sprokkelende man met een zak. Bij navraag blijkt dat hij dennenappels zoekt. Vlak daarbij is een bestelbus met Nederlands kenteken geparkeerd. De bijbehorende vrouw heeft al gehoord dat we Nederlanders zijn en dus is een gesprekje zo aangeknoopt. De vrouw, die inmiddels weer in Nederland woont, kampeert met haar bestelbus in de buurt van waar zij vroeger in Portugal woonde en heeft toevallig ook een verzameling grote dennenappels onder een boom neergelegd. Door onze tussenkomst is de jute zak van de man snel gevuld met extra dennenappels, waarna wij de conversatie met de vrouw voortzetten. 

Na dit intermezzo vervolgen we onze wandeling en komen uiteindelijk bij de kust uit. Hier kun je de indrukwekkende rotskust bekijken, maar de echte publiekstrekkers zijn de ooievaars die hun nesten op een scherpe rotsrichel in zee hebben gebouwd. Nog niet alle jongen zijn uitgevlogen en vanuit de uitkijktoren kan Aukje het schouwspel helemaal perfect fotograferen. 

Daarna volgen we een pad langs de kust, waarbij het soms even 'kruipdoor sluipdoor' is om door het struikgewas te komen. Na nog verschillende rotspartijen en strandjes komen we uiteindelijk in het stadje Zambujeira, waarbij we dwars door het centrum lopen en vandaar door naar de camping. 

Maar in Zuid Europa weten ze inmiddels dat de plant zich zo snel uitbreidt dat de hele kustlijn ermee wordt bedekt. Een andere invasieve soort, de zwarte rat, ziet de hottentotvijg als voedsel en zorgt door de zaden in zijn uitwerpselen voor een nog snellere verspreiding naar plekken waar ze niet gewenst zijn. Ze koloniseren dan de omgeving en verstikken al het andere dat er groeit en bloeit. De strijd om voedingsstoffen, water en licht wordt altijd gewonnen door de hottentotvijg. Hier langs de Portugese kust kom je de plant overal tegen.

Dag 48 - Donderdag 16 juni - De hele dag van rommeldebommel

Vandaag willen we eigenlijk op de fiets naar Cabo de Sardao, om vanaf daar een rondwandeling langs de kust te maken. Maar vanmorgen vroeg begon het te spetteren op de camper dak en even later kwam daar ook nog het gerommel van onweer bij. Geen grote hoeveelheden regen, zodat we rustig onze bezigheden rond de camper kunnen uitvoeren, maar het gerommel van onweer op afstand houdt de hele dag aan. Geen weer om er op uit te trekken en bovendien komt er vanwege de bewolking van de foto's ook niets terecht. Maar een dagje rustig aan doen dus en dat bevalt ons ook wel tijdens de vakantie

Dag 49 - Vrijdag 17 juni - Op de fiets naar Cabo do Sardao

Na het onweer van gisteren trekken we er vandaag op uit. Cabo do Sardao, het start- en eindpunt van onze rondwandeling van vandaag, ligt een stukje noordelijker en dus gaan we er met de fiets naar toe. De kortste en leukste route gaat deels over onverharde binnenwegen, maar daar moeten onze e-bikes met bredere banden toch geen moeite mee hebben, toch? Nou dat valt een beetje tegen, want tussen alle gruis en zand hebben zich ook doornen verstopt en die hebben het blijkbaar op Aukjes fietsbanden voorzien. Nadat later bleek dat het afgelopen weekeinde haar voorband door zo'n minuscule vlegel te grazen was genomen, is het nu de beurt voor haar achterband. Maar ditmaal zijn we niet op de camping maar in de 'middle of nowhere'. Gelukkig hebben we bandenplak spullen meegenomen, maar hoe vind je zo'n minuscuuls gaatje in de binnenband? Daarvoor haalt Aukje haar broodtrommeltje voor de dag. Het brood gaat in een plastiek zakje en daarvoor in de plaats vullen we het bakje met ons drinkwater. Enfin, het lukt ons om de band te repareren, maar - door ervaring wijs of bang geworden- zoeken we voor het resterende traject een asfalt weg op. 

We stallen de fietsen nabij de vuurtoren en beginnen de wandeling met een rondje eromheen. Dat belooft wat, want achter de vuurtoren kunnen we van spectaculaire rotsformaties genieten. Het vervolg van de wandeling gaat eerst een stukje landinwaarts door een gebied met vooral tuinbouw. 

Op het laatste stuk van de route, langs de kust, is er wel hier en daar een rotsformatie te zien, maar eigenlijk niet zo mooi als bij de vuurtoren aan het begin van de wandeling. De rondwandeling valt dus een beetje tegen. Bovendien was het toch weer vrij warm en zaten we, mede door de fietsbandreparatie wat krapjes in ons drinkwater.

Dag 50 - Zaterdag 18 juni - Nog een extra dag in Zambujeira

Na de gecombineerde fiets/wandeltocht van gisteren staat ons alweer een volgende rondwandeling te wachten. Maar voordat het zover is lassen we nog een extra dag op camping Villa park hier in Zambujeira in. De naam Zambujeira betekent overigens: Wilde bloemen. Het is (op de wifi na) de beste camping die we tot nu toe in Portugal hebben getroffen en daarbij hebben wij ook nog het beste plekje op de camping. Een heerlijk dagje met een temperatuur van rond de 25 graden.

Dag 51 - Zondag 19 juni - Verder noordwaarts langs de kust.

Na bijna een week op één en dezelfde camping is het hoog tijd om verder te trekken. Vandaag rijden we een stukje langs de kust richting Lissabon. Het is inmiddels al weer een week geleden dat er voor het laatst boodschappen zijn gedaan, dus die kopen we onderweg bij de Intermarché in het plaatsje Sao Teotónio  Hier houden we ook onze koffiepauze. Daarna verder op weg langs een kronkelige route. Het schiet niet snel op maar we zien wel veel van de omgeving. In Odemira steken we de rivier de Mira over en komen we in de buurt van een locatie waar we voor vandaag een wandeling hebben gepland. In het gehucht Troisvicais parkeren we de camper tegenover de plaatselijke kroeg. De rondwandeling van bijna twaalf kilometer is als zeer bijzonder omschreven, maar het eerste deel ervan kan ons niet erg bekoren. Natuurlijk wel weer kurkeiken en eucalyptus bomen, maar doordat het al een tijdlang erg droog is staan ze er niet florissant bij. 

Halverwege komen we bij een meertje met daarnaast de rivier de Mira, die meanderend zijn weg naar zee zoekt. Door de getijdewerking (het is nu eb) wordt er zeewater (en ook slib) af en aangevoerd, waardoor er in het naastliggende meertje oesters kunnen worden gekweekt. Voor Portugese begrippen een schouwspel, maar voor ons als Nederlanders niet echt bijzonder. Het resterende deel van de wandeling voert eerst langs de rivier en daarna richting ons startpunt en dus de locatie waar we de camper weer aantreffen. Daar wacht ons tevens verkoeling, want door de soms felle zon met weinig beschutting was het wel weer even zweten vandaag. Na afloop rijden we verder noordwaarts tot aan de kust in Porto Covo, waar we een plekje op camping Costa do Vizir vinden.

Dag 53 - Dinsdag 21 juni - Richting de Spaanse grens tot aan Evora

Onze vakantie is nog niet voorbij, maar het wordt langzaamaan toch wel tijd om voorzichtig huiswaarts te rijden. We willen de meer dan tweeduizend kilometers in anderhalve week overbruggen en het daarbij rustig aan doen. Vandaar dat we vandaag het eerste stukje op weg gaan naar het stadje Evora, dat midden tussen de zee en de grens met Spanje ligt. Een rit van 180 km als je via de tolweg rijdt en maar 140 kilometers bij een route binnendoor. Wij kiezen voor het laatste en nemen daarbij een gok, omdat vooral de binnenwegen in Portugal er niet best aan toe zijn. En dat laatste blijkt ook wel en bovendien viel het landschap ook wat tegen. Vooral kurkeiken en dor bruin grasland met af en toe een paar koeien erin.

Dag 54 - Woensdag 22 juni - Evora.

Voor vandaag staat een bezoek aan Evora gepland. Vanaf de camping naar het centrum is het ruim twee kilometer lopen, maar toch nemen we de bus die ons vóór de camping oppikt. Voor één euro dertig p.p. krijg je een rondtoer van vijf en twintig minuten, waarbij elke wijkje onderweg wordt aangedaan. Ons eerste doel is het toeristen bureau, waar we ons licht gaan opsteken. Gewapend met plattegrond en aanwijzingen lopen we via het centrale plein naar de kathedraal. Vanaf de toren heb je een mooi overzicht over de stad die voor het merendeel uit witte huizen is opgebouwd. Evora heeft in totaal maar vijftigduizend inwoners en dan zijn de bewoners van een hele rits kleine dorpje eromheen al meegeteld. Na ons kerkbezoek bekijken we de vlakbij gelegen overblijfselen van een Romeinse tempel. Vervolgens lopen we naar het oude hoofdgebouw van de universiteit. Deze is halverwege de zestiende eeuw gesticht en telt momenteel zo'n achtduizend studenten. Een prachtig gebouw met een binnenplaats die rijkelijk met tegeltableaus is versierd. Ook de verschillende collegezalen die we mogen bekijken zijn uitgevoerd met tegelwanden waarop telkens andere onderwerpen zijn afgebeeld. Op weg naar het aquaduct komt er een regenbui en schuilen we onder een enorme bougainville, waarbij we met een Portugees aan de praat raken. Tenslotte bekijken we het aquaduct van 18 km lengte dat water vanuit de heuvels naar de stad bracht en nog steeds brengt. Het stamt uit de zestiende eeuw en is mede door beschadiging in de z.g. restauratieoorlog (what's in a name), verschillende malen gerestaureerd.

Dag 55 - Donderdag 23 juni - Portugal uit

Vandaag is het de laatste dag dat we in Portugal zijn deze vakantie. Met nog honderd kilometers tot aan de Spaanse grens en daarna nog honderdzeventig kilometers tot bij de camping in Plasencia. Vanmorgen zijn we om half negen Nederlandse tijd uit de veren. Half acht volgens de Portugezen, maar wij hebben onze horloges niet teruggezet toen we Portugal binnenreden, dus dan valt het 's morgens altijd weer een uurtje mee als je wat later uit je bed komt. De rit vandaag verloopt voorspoedig. Eerst nog een stukje hobbelen op de klinkerstraten rond Evora en dan via de tolweg richting de grens. Dat met de tolweg was nog even een dingetje. We hebben een tolbadge en daarmee zou je zo door de tolpoortjes moeten kunnen rijden. Maar in ons geval ging de slagboom niet open, dus toch maar een kaartje getrokken om later met de credit card te kunnen betalen. Er was wel nog een extra poort zonder slagboom, met daarboven het Portugese woord: Anderentes, wat volgens Google in het Nederlands betekent: Aanhangers of wellicht Volgers, maar waar wij geen tolbadge of 'Electronic Toll' van konden maken. Rare jongens die Portugezen. Enfin, na nog een tankbeurt in Spanje (diesel 2,02 euro/liter) en koffiestop, bereiken we even na half vier (Spaanse én Nederlandse tijd) camping La Chopera bij Plasencia. Een prima camping lijkt het en voor het eerst sinds lange tijd staan we weer op een grasveldje.

Dag 56 - Vrijdag 24 juni - Van Plasencia naar Segovia

De kortste en snelste route huiswaarts gaat via Salamanca, Burgos en langs San Sebastian. Maar in de omgeving van Tudela lig het woestijngebied Bardenas Reales, dat al een tijdje op ons verlanglijstje staat. En een niet al te grote omweg biedt ons de mogelijkheid om het de komende dagen te bezoeken. Vandaar dat de etappe van vandaag naar Segovia voert, een mooie Spaanse stad die we ook graag willen bekijken. De rit van vandaag van ongeveer 225 km gaat het eerste stuk over de snelweg, maar het grootste gedeelte voert langs de smallere N110 en N502. Kortom, een mooie rit over goed asfalt en met nauwelijks ander verkeer op de weg. Dicht bij het centrum van Segovia, achter de oude Plaza de Torres, is een camperplaats. Vanaf hier kun je te voet naar de binnenstad. Bovendien willen we morgen weer verder trekken, dus lijkt een overnachting op de camperplaats een goede keuze. Bij aankomst op de parkeerplaats, waarvan de camperplaats een klein onderdeel is, staan er misschien wel twintig campers zodat we met moeite een nog vrij plekje kunnen vinden. Daarna gaan we te voet op pad en binnen een kwartier staan we in het centrum. Segovia is vooral bekend om het enorme aquaduct, dat eertijds door de Romeinen in de tweede eeuw is gebouwd om de stad van water te voorzien. En precies in het centrum op het Plaza del Azoguejo is het 28 meter hoog en domineert het de omgeving. 

Het aquaduct was oorspronkelijk 16 km lang was voorzag Segovia tot in de twintigste eeuw van water uit de rivier de Frio. Met de aanwijzingen van het toeristenbureau lopen we verder de binnenstad door en komen uit bij het Plaza Mayor, dat in vrijwel elke Spaanse stad het hart vormt en waar een muziekinstallatie wordt opgebouwd. Vervolgens bekijken we de kathedraal van buiten en van binnen. Van buiten een gigantisch bouwwerk en van binnen vrij sober. Tenslotte gaan we naar het Alcazar. Een fort, waarvan de eerste constructie uit de elfde eeuw stamt. Inmiddels is het al meer dan twintig maal verbouwd en momenteel ziet het er zo gelikt uit dat het net gebouwd zou kunnen zijn. Weer terug bij de camper zien we dat er bij de Plaza de Torres verschillende activiteiten worden ontplooid. Als koningin uitgedoste vrouwen met paarden erbij. De mensenmenigte met politiebegeleiding, doen ons vermoeden dat we geen rustige avond tegemoet zullen gaan. Daarom kiezen we eieren voor ons geld en rijden naar de stadscamping een paar kilometer verderop, waar we een rustig plekje vinden. Nou ja rustig? Van grote afstand horen we in de avond de keiharde muziek, die in Spanje de festiviteiten moet ondersteunen. Maar ja, het is weekend.. dus wat wil je?

Segovia gezien vanaf het kasteel

Het nadeel van zo'n enorme hypermarkt is dat je een flink tijdje bezig bent voordat je alles gevonden hebt. Nadat de camper weer voor een weekje met boodschappen is volgestouwd, zoeken we de (enige) camping van Soria op waar we een paar jaar terug al eens hebben overnacht. Daarna snel een plekje zoeken zodat Aukje nog een paar wasbeurten aan de wasmachine kan toevertrouwen. Ja, met vakantie in de camper op stap lijkt soms net op werken.

Dag 58 - Zondag 26 juni - Bardenas Reales komt in zicht

Vlakbij Bardenas Reales, het gebied dat we op de thuisreis willen bezoeken, ligt het plaatsje Aguedas. De camperplaats aldaar is ons doel voor vandaag, zodat we morgen het natuurpark in kunnen trekken. Vanaf de camping in Soria, vanwaar we vanmorgen vertrekken, is het honderdtwintig kilometers rijden. De rit verloopt vlot zodat we rond half twee Arguedas bereiken. Onze Tom Tom kiest voor de snelste route en  Arguedas is een plaatsje met smalle straatjes en we worden dwars door het centrum gestuurd. Totdat we vastlopen natuurlijk, want door een straatje van twee meter breed kan de camper niet. Een lokale bewoonster wijst ons de weg en na nog wat oponthoud vanwege een plaatselijke wielerwedstrijd, bereiken we de camperplaats en schuiven we aan bij de andere campers. de camperplaats ligt aan de voet van een rij grotwoningen die op hoogte in de zachte steenwand zijn uitgehouwen.

Tot in de jaren zestig van de vorige eeuw waren ze bewoond. Piepklein en met weinig comfort maar we koel in de zomer en warm in de winter. Na de koffie gaan we op onderzoek uit en gaan we eerst de grotwoningen bekijken die vlakbij de camperplaats zijn gebouwd. 

In het centrum van Arguedas valt het op dat alle zijstraten met grote houten hekken kunnen worden afgesloten. Net als in Pamplona worden in Arguedas de stieren, voorafgegaan door een mensenmenigte, door de straten gestuurd en daarbij hebben die beesten natuurlijk geen tijd om de straatnamen te lezen. Na nog een rondwandeling door het dorp zoeken we de camper weer op en vinden het welletjes voor vandaag.

Ik heb een rondwandeling van ca 8 km vanaf Wikiloc gedownload en dat blijkt een schot in de roos. Te voet worden we van het gravel pad afgeleid en lopen we dicht langs de verschillende sculpturen, beklimmen we langs een steile trap de Cañada en struinen we door de diepe voren die in de loop van de jaren zijn uitgesleten. Al met al misschien wel onze mooiste wandeling van deze vakantie.

Weer terug bij de camper drinken we koffie, waarna we de rit naar de Pyreneen aanvangen. Deze voert ons eerst naar Huesca en vandaar door verschillende tunnels naar Saniñanigo. Daar slaan we rechtsaf de N260 in, die we tot vlakbij ons doel van vandaag, camping Peña Moñtanesa in Labuerda volgen. De N260 gaat oost-west door de Pyreneeën en is van de pareltjes als je in Spanje door de bergen wilt rijden. Steeds wenden en keren en dat schiet niet snel op. Naarmate het einddoel dichterbij komt begint het te regenen en later zelfs te onweren zodat ons op de camping haastig installeren en verder binnen blijven.

Dag 60 - Dinsdag 28 juni - Even een dagje op verhaal komen

Na alle inspanningen van de afgelopen dagen doen we het vandaag rustig aan voordat we morgen naar Frankrijk gaan. Natuurlijk wel allerlei huishoudelijke klusjes en dus draait ook vandaag de dag weer snel. En weer met stralend weer erbij, waarbij het zelfs weer aan de warme kant is. Aukje maakt nog een kuiertje in de omgeving en dat levert natuurlijk nog wat foto's op

Dag 61 - Woensdag 29 juni - De grens met Frankrijk over

Vandaag steken we de Pyreneeën over en rijden een stukje Frankrijk in op weg naar huis. Een afstand van 176 km en een rit van iets meer dan drie uur, maakt dat we het vanmorgen rustig aan kunnen doen. Rond de klok van twaalf rijden we de camping af en gaan op weg naar de Bielsa tunnel die op de grens tussen Spanje en Frankrijk ligt. Een mooie route en dat is ook de reden dat we voor deze oversteek van de Pyreneeën hebben gekozen. Na het droge en daardoor geel gekleurde Spanje is het frisse groen langs de route een verademing. De rit gaat door een smal dal totdat de klim naar de Bielsa tunnel begint. Nu volgen de haardspeldbochten zich op, maar toch weer eerder dan gedacht komen we bij de tunnel uit. De Bielsa tunnel is maar smal met in totaal twee rijstroken. Daarom is na de renovatie gekozen om het verkeer steeds maar in één richting toe te laten. We hebben geluk want het stoplicht staat op groen. Bovendien is het erg rustig met verkeer, zodat we als enige in de tunnel rijden.

Aan de Franse kant gaat het veel steiler omlaag en schakel ik terug naar de tweede versnelling om al te veel bij-remmen te voorkomen. De steile afdaling gaat door tot voorbij het dorp Arragnouet, waarna de route geleidelijk wat afvlakt. Ook daarna dalen we ontspannen verder en met nog een koffiestop in Lannemezan bereiken we rond kwart voor vijf de camperplaats van Preignan even ten noorden van de stad Auch.

's Avonds maakt Aukje nog een kuiertje in de omgeving

Dag 63 - Vrijdag 1 juli - Alweer een stukje verder op de thuisweg

Het wordt wellicht een beetje eentonig, maar ook vandaag gaat de route verder naar het noorden. Maar anders dan gisteren hebben we vandaag niet over het weer te klagen, misschien met uitzondering van vanmorgen want toen was het voor ons doen toch wel fris in de camper. Maar ja, daar wist ons kacheltje wel raad op. De route van vandaag viel in twee stukken uiteen. Het eerste stuk ging net als gisteren over de Route National, in dit geval weer de N21. Dat betekent: door kleine dorpjes, rotondes en verkeersdrempels en weinig opschieten. Maar anderzijds is er ook meer te zien. Eenmaal in Limoges zochten we de A29 snelweg op. En ook al rijden we maar krap honderd, het schiet toch wel een stuk sneller op. In Chateroux aangekomen tanken we eerst diesel (2,04 euro/liter) om daarna door te rijden naar camping Le Rochat/Bell Isle, waar we op de heenweg ook al een stop hebben gemaakt. 

Dag 64 - Zaterdag 2 juli - Tot even voorbij Parijs.

De laatste etappes huiswaarts willen we gewoontegetrouw in het weekend afleggen. De hoofdreden is het drukke (vracht) verkeer op de route van grofweg Parijs tot aan huis. En het gedeelte rondom Parijs vormt hierbij op zichzelf al een uitdaging vanwege de vele opstoppingen met bijkomende vertraging. Afgelopen nacht bivakkeerden we in Charteroux op zo'n 250 kilometers ten zuiden van Parijs. En voordat je dan bij Parijs aankomt is het op de rondweg om Parijs een drukte van belang. Daarom willen we pas in de vooravond bij de rondweg zijn, in de veronderstelling dat de meeste drukte dan voorbij zal zijn. Vanmorgen hebben we geen haast en drinken nog uitgebreid koffie voordat we van de camping vertrekken. En onderweg nogmaals een koffiestop en later gevolgd door de warme hap die Aukje op een parkeerplaats langs de snelweg maakt. Nadat ook de afwas is gedaan maken we de balans op. Volgens Google zijn bij Parijs de meeste files opgelost. De laatste honderd kilometers tot aan onze overnachtingplek in Pont-Sainte-Maxense levert bij Parijs een half uur vertraging op, waardoor het toch al weer half negen in de avond is wanneer wij onze camper aan de oever van de rivier de Oise parkeren. Al met al een voorspoedige reis met de hele dag stralend weer en een goede uitgangspositie voor morgen.

Dag 65 - Zondag 3 juli - De laatste loodjes.

Nu we gisteren tot een stukje ten noorden van Parijs zijn geraakt, kunnen we het vandaag rustig aan doen. Ongeveer 430 kilometers resten ons nog en die gaan vrijwel allemaal over de snelweg. Met de camperplaats van Pont-Sainte-Maxence hadden we tot nu toe goede ervaringen. Maar daar is sinds afgelopen nacht verandering in gekomen. Vanaf een uur of elf ontwikkelde zich in de nabijgelegen evenementenhal een feest dat tot in de wijde omgeving luid te horen was. En dat ging door tot ongeveer vijf uur in de morgen. Daarnaast bemerkte we in de nacht een penetrante rookgeur, waarschijnlijk afkomstig van een fikkie, gestookt door jongelui een stukje verderop. Het gevolg was dat we beiden slecht tot helemaal niet hebben kunnen slapen. De andere kant van het verhaal is dat we vóór half zeven al vertrek gereed waren en dus lekker vroeg op een bijna verlaten snelweg reden. Rond één uur konden we de camper naast ons huis parkeren waarna, het uitpakken kon beginnen. De tuin heeft zich de afgelopen maanden niet onbetuigd gelaten en planten en onkruid hebben welig getierd. Nog meer werk aan de winkel dus. Anderzijds kunnen we terugkijken op een prachtige vakantie en dat vergoedt veel.