Dag 29 – Zaterdag 1 maart – Beter weer afwachten.

Als we de weer apps mogen geloven wordt het bar en boos voor wat betreft de regen. Gisteravond viel het alleszins mee en bleef het onheil beperkt tot een dreigende lucht met wat wind erbij. Vandaag is de regen toch gekomen. Niet hard, maar gestadig zodat het een ‘all days rain’ lijkt te worden. Wij vermaken ons wel in de camper.

Dag 30 – Zondag 2 maart - Een ommetje door het centrum van Crevillent.

Vandaag is het bewolkt maar op een paar spetters na blijft het verder droog. Tijd dus om vanmiddag een frisse neus te gaan halen en daarvoor kiezen we voor een ommetje door het centrum van Crevillent. Nu zijn we daar al eens eerder geweest en toen was het op zaterdagavond een gezellige boel. Vandaag, op zondagmiddag, is het door het weer een stuk minder druk. Met een temperatuur van ongeveer vijftien graden is het niet echt koud, maar zonder de zon erbij blijven de terrassen leeg. Crevillent staat in Spanje bekend om zijn tapijtindustrie en telt ongeveer dertigduizend inwoners. Er zijn opvallend veel restaurantjes en die blijken vrijwel allemaal geopend en gevuld met klandizie. Weer thuis bedenken we dat het vanwege de wind niet meevalt om buiten te koken en dus ga ik even later weer op pad voor een paar heerlijke pizza's.

Wij hebben vandaag een rondwandeling van vijf kilometers in de omgeving gemaakt. Op Topo GPS vonden we een route die ons tot buiten Crevillent bracht. Zodra je maar even buiten het centrum komt valt het op hoe slordig de Spanjaarden met hun leefomgeving omgaan. Zo kwamen we langs een sinaasappelplantage, landbouwgrond, een stinkende varkenshouderij maar vooral ook paden met een enorme hoeveelheid zwerfafval langs de kant. Nu hadden wij ook geen natuurwandeling verwacht, het ons te doen om Aukjes knieën te oefenen. Met 5,09 km bij een snelheid van 3,9 km/uur kan zij een nieuw PR voor deze vakantie bijschrijven.

Midden in de wildernis.... kom je langs een villa met deze entree

Dag 31 en 32 – Dinsdag 4 en woensdag 5 maart - Het weer en het weerbericht.

Toen wij afgelopen vrijdag op deze camping aankwamen, was het de bedoeling om de verwachte regen voor zaterdag hier af te wachten en vervolgens maandag weer verder te trekken. Het weerbericht maakte ons al snel duidelijk dat we beter nog wat langer kunnen blijven en daarom heb ik tot donderdag bijgeboekt. Terwijl er voor elke dag een flinke hoeveelheid regen was beloofd, bleef de regen bij ons hier beperkt tot enkele druppels. Tot vandaag, want vandaag regent het vrijwel de gehele dag, al is de hoeveelheid regen beperkt. Heel anders dan elders in Spanje. Vooral de regio’s Castellon en Valencia kregen de volle laag en ook zuidelijker in de buurt van Aguillas was het flink raak. Maar wat te doen? De voorspellingen tot voorbij het weekend liegen er niet om en geven voor elke dag opnieuw een flink portie nattigheid aan. De grote vraag is of het weer zich ditmaal wel aan de voorspelling zal houden. Wij weten het niet. Maar we willen hier op deze overigens prima camping, niet veel langer blijven. Dus alle kans dat het verslag van morgen toch weer vanaf een ander locatie komt.

Dag 34 – Donderdag 6 maart - Toch maar weer de bergen in.

Vooraf hebben we een globaal programma gemaakt. En volgens dit plan gaan we via het Spaanse binnenland richting Granada. Maar ja, in het binnenland zit je automatisch op hoogte en is het dus kouder dan aan de kust. Vooral nu het weer ons een beetje in de steek laat, vinden we dat niet zo prettig. Maar ons programma omgooien trekt ons ook niet zo. We hebben de knoop doorgehakt en rijden vandaag naar camping La Rafa in Bullas. Een locatie hemelsbreed zo’n 60 kilometers van de kust en op 645 meter hoogte. Onderweg maken we een stop in Orihuela voor de boodschappen. Daar kan ik ook onze prepaid kaart van Vodafone laten opwaarderen, althans zo is de gedachte. Dat blijkt verkeerd uit te pakken omdat de Vodafone winkel, anders dan aangegeven, pas om vijf uur in de middag weer open gaat. Dus volgt er nog een extra tussenstop in Murcia waar men gelukkig wel bij de les is. Tegen vier uur melden we ons bij de camping en even daarna staan we op een royale plek met een mooie stevige ondergrond. Geen overbodige luxe met dit wisselvallige weer.

Wat voor gisteren nog een publiektrekker was..... is vandaag veranderd in een ravage. De rivier Mula blokkeert onze weg

Dag 36 – Zaterdag 8 maart - Bullas bekijken.

Het centrum van het Bullas ligt op ongeveer twee kilometers van onze camping. Een goede mogelijkheid voor een rondwandeling door het stadje en tevens een oefening voor Aukjes knieën. Afgelopen nacht heeft het niet geregend en ook vanmorgen is het droog. Het is wel nog steeds bewolkt en vanmorgen staat er ook nog een fris windje bij. Goed ingepakt, net als alle Spanjaarden die we tegenkomen, gaan we op stap. Het rechthoekige stratenplan van Bullas maakt een kaart overbodig. Met Google telde ik meer dan veertig restaurants, bars en cafés, en dat op een bevolking van minder dan twaalfduizend inwoners. Omgerekend minder dan 300 inwoners per horecagelegenheid, hetgeen wellicht verklaart dat men niet veel tijd over heeft om zich over het uiterlijk van de stad druk te maken. Het Plaza de Espana, met daarop het gemeentehuis, de kerk en een beeldje van de druivenstamper, vormt het centrum met daarom heen de winkelstraten. Op de terugweg komen we langs een groot terrein dat bouwrijp is gemaakt met hier en daar een half afgemaakt gebouw er op. Toen wij hier negen jaar terug waren was dat te verklaren vanwege de bouwcrisis, maar kennelijk heerst die hier nog steeds.

Dag 37 – Zondag 9 maart - Nog hoger de bergen in.

Vanmorgen zien we voor het eerst sinds acht dagen de zon weer, waar we direct gebruik van maken door buiten koffie te drinken. Wij zijn niet de enigen, want even verderop zijn een drrietal Spanjaarden met luide muziek erbij een feestje aan het bouwen. Zodra ze ons zien maken ze kontact en even daarna krijgen we een paar pilsjes aangereikt. Als tegenprestatie geven wij hen een pak speculaas. Maar er staat vandaag ook een reisdag op het programma. Een rit van 115 km naar camping Sierra Maria (N37.708902, W2.236233) waar we, net als in Bullas, negen jaar terug ook hebben overnacht. Deze camping ligt op een hoogte van 1150 meters, waardoor het er zeker met de huidige weersomstandigheden nog wat kouder zal zijn dan in Bullas. Maar dit nadeel nemen we maar voor lief. Vanaf Bullas rijden we over de RM15 snelweg naar Caravaca de la Cruz en vanaf daar over de RM730/A330 naar Puebla de Don Fadrique. De route gaat hierbij over een prachtige hoogvlakte waarbij we, zonder dat het opvalt, ongeveer 500 meter stijgen. Daarna buigen we af naar het zuiden en rijden over de smalle A317 bergweg naar het Sierra Maria gebergte. Gelukkig niet onder winterse omstandigheden want het kan hier, gezien de stokken langs de weg flink sneeuwen. Rond twee uur melden we ons bij de camping, waarna we ons niet veel later voor de komende dagen hebben geïnstalleerd.

Dag 38 en 39 – Maandag 10 en dinsdag 11 maart - Een paar dagen het rijk alleen.

Een van de kenmerken van een Spaanse camping in het binnenland is dat ze in de wintermaanden vrijwel uitgestorven zijn. Nou ja, met uitzondering van het weekend, want dan komen de Spaanse families naar hun caravan met seizoensplek en brengen vaak ook nog een boel kinderen mee. Hier was afgelopen zondag vooral het restaurant goed bezet. Maar gisteren was iedereen weer vertrokken en ook vandaag hebben we het rijk alleen. Vooraf hadden we zo onze bedenkingen over het verblijf hier in verband met het onstabiele weer van de afgelopen dagen. Maar dat is alleszins meegevallen. Vlak na aankomst een flinke bui met zelfs hagel en sneeuw erbij, maar de rest van de tijd vrijwel droog. En ook nog flinke perioden met zon, zodat we op beide dagen in de luwte van de camper buiten van het zonnetje konden genieten. Op maandag bovendien met een kleine rondwandeling erbij. Met niemand anders op de camping heb je ook geen concurrentie voor de wasmachine, zodat Aukje vandaag haar ‘hobby’ heeft kunnen botvieren. Kortom, een welbesteed verblijf hier en morgen trekken we weer verder.

Uitgestorven camping na de bui van zondag

Het gehucht La Alfahuera vervalt tot ruines

Dag 40 – Woensdag 12 maart - Sprong naar het westen.

Het weer in vrijwel geheel Spanje is nog steeds instabiel en zal naar verwachting de komende dagen ook zo blijven. Volgens ons programma zouden we met twee tussenstops naar Cordoba reizen. Maar beide tussenstops, in Beas de Granada en Acala la Real, liggen op ongeveer 750 meter hoogte. Ons echte reisdoel: Villafranca de Cordoba ligt op 142 meter hoogte en daar is het, ook met instabiel weer, toch wat aangenamer van temperatuur. Vandaar dat we in één keer de afstand van ruim driehonderd kilometers willen overbruggen. Vanmorgen is het weer bij het reisgereed maken goed en ook voor vandaag lijkt het weer niet tegen te vallen. Eerst rijden we een stukje de verkeerde kant op voor een tankbeurt en een nieuwe gasfles en daarna kiezen we de route binnendoor naar Baza voor de koffiestop en het doen van inkopen. De GR-9104 is een weinig gebruikte smalle hobbelige bergweg waarvoor onze TomTom een snelheid van 30 kilometers per uur in gedachten heeft. Dat gaat ons wat al te langzaam, maar het is wel even oppassen als er een tegenligger opdoemt en wanneer we door het plaatsje Orce rijden. Na de stop in Baza zoeken we de snelweg weer op en dan volgt een prachtige rit langs de noordkant van de Sierra Nevada. Zestig kilometers vóór Granada nemen we een binnenweg naar de E902 waarna we via Jaen naar camping La Albolafia in Villafranca de Cordoba rijden, waar we om half zes arriveren.

Dag 41 en 42 – Donderdag 13 en vrijdag 14 maart - Regen en nog eens regen

Toen we twee dagen terug hier arriveerden, mochten we zelf een plekje uitzoeken. En dan kiezen we natuurlijk een leuk plekje met privacy en groen gras rondom de camper. Maar even later moesten we daarvan terugkomen, omdat het gras doorweekt bleek van de regen en de camper wielen er in wegzakten. Met moeite konden we loskomen, en een breed modderspoor achterlatend, zijn we snel op zoek gegaan naar een plek met een harde ondergrond. En die vonden we vlakbij het sanitair gebouw. Een gouden greep zo bleek later, want kort daarna begon het te regenen en sindsdien is het maar korte tijd even droog geweest. En dan blijkt zo’n plek vanwaar je met een paar stappen de douche kunt bereiken best handig. Nu maar beter weer afwachten zodat we Cordoba kunnen bezoeken.

Dag 43 – Zaterdag 15 maart - Toch niet met de bus naar Cordoba.

Het aantal campings in deze omgeving is dun gezaaid. Camping Albolafia in Villafranca de Cordoba is de camping die, op 30 km afstand, het dichts bij Cordoba ligt. Maar er gaat een bus naar Cordoba zo lezen we in de reviews en een busritje lijkt ons ook wel aardig. Nu blijkt dat op zaterdag de bus maar éénmaal per dag rijdt, om 09.00 uur heen en om 13.30 uur weer terug. Dus moeten we vandaag vroeg uit de veren en heb ik de wekker om kwart voor zeven gesteld. Nog maar juist wakker laat Aukje weten dat ze zich zorgen maakt omdat ze wellicht iets verkeerds gegeten heeft en daarom tegen de busreis opziet. Bij nader inzien lijkt een busreis toch al niet zo’n goed idee, omdat het lopend naar de bushalte en in Cordoba vanaf het busstation naar het centrum een flink stuk is voordat onze rondwandeling kan aanvangen. We kiezen er voor om met de camper naar Cordoba te rijden, want dan hebben we alle gemakken immers aan boord. Vanmorgen is het mistig maar even later komt de zon door en kijken we tegen een strakblauwe lucht. Rond wart voor tien parkeren we onze camper op een camperplaats vlakbij het centrum en aansluitend ga ik te voet naar het toeristenbureau in het centrum. Ondertussen heeft Aukje naast de camperplaats een monumentale begraafplaats gespot. 

De camperplaats van Cordoba ligt naast een kerkhof

Weer terug in de camper bespreken we ons plan bij een bakkie koffie en besluiten om vandaag alleen de ‘buitenboel’ van Cordoba te bekijken en later nog een keer terug te komen voor de Mezquita (moskee en kathedraal) en het Alcazar de los Reyes (paleis van de koningen). Deze bezienswaardigheden kun je vanwege de drukte beter op een doordeweekse dag ‘s morgens vroeg bezoeken. Vanaf de camperplaats gaan we door de Puerta de Sevilla het centrum in door de wijk Patios Cordobeses (leuke straatjes met witte huizen), langs de Caballarizas Reales (rijschool voor paarden) naar het Alcazar. Daar zien we een lange rij wachtenden waar we vandaag aan voorbij lopen richting de oude Romeinse brug (Puente Romano). Vandaar gaan we door de Puerta del Puente naar de Mezquita. Deze bekijken we alleen van buiten en voor het deel dat openbaar toegankelijk is, waarna we via de oude joodse wijk weer teruglopen richting de camper. Inmiddels is het al tegen drie uur en heeft Aukje ook al meer dan voldoende kilometers op haar teller voor vandaag. Een half uurtje later zijn we weer terug bij de camping in Villafranca, waar we ons oude plekje weer innemen.

Vanaf het zuiden nader je via de Romeinse brug het centrum van Cordoba

Versiering buitengevel Mezquita

Binnenplaats voor de Mezquita