Dag 1 - Zaterdag 1 februari - En Route

Onze route voert ditmaal via Luik in een poging het slechte asfalt vanaf Brussel richting Luxemburg te ontlopen. En dat blijkt vooralsnog een goede zet. Ik heb een nieuwe TomTom aangeschaft en in deze uitvoering voor campers kun je behalve de voertuigafmetingen ook je maximale snelheid ingeven. Bij het plannen van de route komt er al direct een alternatief uit de bus, omdat het voordeel van de snelweg nu minder zwaar meeweegt. Vanaf Bastogne rijden we via de N4 richting Martelange en vandaar naar Arlon. In Martelange is de hele rij tankstations aan de Luxemburgse kant van de straat, omdat de brandstof in Luxemburg aanzienlijk voordeliger is dan in België aan de rechterkant. Ook voor het laatste stuk naar Pont-a-Mousson heeft de TomTom een andere route. Niet over de snelweg via Luxemburg, maar binnendoor via Longwy. Deze route werd vroeger vaak door het vrachtverkeer gebruikt, omdat men daarmee een extra grensovergang in Luxemburg ontliep. Nu hebben wij er voordeel van, omdat we daarmee de wegwerkzaamheden op het traject tussen Luxemburg en Metz ontlopen. Kortom: TomTom, goed bezig! Even na half drie bereiken we de camperplaats bij de jachthaven van Pont-a-Mousson (N48.902057, E6.062738) waar er ditmaal nog ruim voldoende plaats is. Met uitzicht op de bootjes en met stroom, een douche en gratis WIFI komen wij de nacht wel door.

De Maas bij Luik is spiegelglad

Dag 2 – Zondag 2 februari – Verder tot voorbij Lyon.

Ook dag twee van onze vakantie is weer een reisdag. En ook vandaag rijden we een kleine vijfhonderd kilometers tot de camperplaats van het dorpje Reventin-Vaugris, even voorbij Vienne. Gisteravond ben ik voor een paar pizza's te voet naar het centrum van Pont-a-Mousson gegaan. Tijdens de wandeling was de lucht helder en merkte ik al dat er vrieskou in de lucht hing en vannacht heeft het ook flink gevroren. Het elektrische kacheltje was daarom onvoldoende om de camper vanmorgen warm te krijgen, maar met de gaskachel van de camper erbij was deze klus snel geklaard. Na het vertrek rond half tien rijden we eerst naar Nancy en vanaf daar via de peage verder naar het zuiden. Een saaie rit over zo’n tolweg en bovendien met bewolkt weer, maar het alternatief via al die rotondes en door vele dorpjes lokt nog minder. Met een tweetal koffiepauzes en een tankstop naderden we tegen vier uur Lyon. De kortste weg gaat dwars door het centrum, maar volgens de klassenbewuste Fransen is onze camper uit een minder milieu en haalt men de neus op voor onze diesel. Dus kiezen we voor de omleidingsweg over de A46 die bij Villefrance-sur-Saone begint en met een boog om de stad heen gaat. Rond vijf uur wurmen we ons door het kleine dorpje Reventin-Vaugris en bereiken we de camperplaats (N45.468182, E4.842436) waar nog voldoende plekken beschikbaar zijn.

Dag 3 – Maandag 3 februari – Tot over de Spaanse grens.

Vandaag de laatste reisdag door Frankrijk tot aan de camping van Capmany, even over de Spaanse grens. Afgelopen nacht heeft het niet gevroren en vanmorgen was het bewolkt. Ook vandaag zoeken we snel de tolweg op. Hoewel er vandaag werkverkeer op de weg is, blijkt het gelukkig niet al te druk. En al gauw komt het zonnetje erbij, waardoor de wereld er een stuk leuker uitziet. Na een verder voorspoedige rit komen rond drie uur de Pyreneeën in zicht en weer een uur later melden we ons bij de receptie van camping Albera (N42.372912, E2.913113). Het blijkt een stuk minder druk dan de vorige keer dat we hier waren, zodat we een prachtige plek kunnen uitzoeken met (althans voorlopig) volop privacy. Heerlijk weertje hier bij aankomst in Spanje, en niet lang daarna koesteren we ons in het zonnetje en kunnen zelfs buiten eten.

Dag 4 en 5 – Dinsdag 4 en woensdag 5 februari – Genieten in het zonnetje.

Zowel dinsdag als woensdag verloopt voor wat betreft het weer identiek. ‘s Morgens vroeg al het zonnetje aan de hemel en bijna geen wind. Dat maakt dat het op deze natuurcamping extra aangenaam is om buiten te zitten. Hoewel daar beetje afbreuk aan wordt gedaan door onze buren die, ook op doorreis, op ‘ons’ veldje aanschuiven. Gelukkig niet pal op onze lip, maar toch…

Onze proviandvoorraad in ogenschouw genomen concludeert Aukje dat we toch nog een paar dingen missen. Een goede aanleiding voor mij om die op de fiets bij de supermarkt in La Jonquera te gaan halen. Natuurlijk is er een route langs de doorgaande weg, maar Google biedt ook een alternatief door het achterland. De eerste meters van het pad zien er redelijk begaanbaar uit, maar daarna is het afgelopen met de pret. Een met de fiets nauwelijks begaanbaar track zorgt er voor de zelfs Mathieu van der Poel er moeite mee zou hebben. Meer lopen dan fietsen derhalve. 

Dag 6 en 7 – Donderdag 6 en vrijdag 7 februari – Nog wat blijven plakken.

Het bevalt ons goed op de camping. Volop ruimte en ook de overige voorzieningen zijn dik in orde. Over het weer hebben we ook niet te klagen. Daarom willen we nog een paar dagen aan ons verblijf hier vastplakken en heb ik nog drie nachten extra geboekt. De donderdag vul ik met een fietstocht in de omgeving, terwijl Aukje een wandeling van ongeveer anderhalve kilometer over het campingterrein maakt. En natuurlijk genieten we ook van het zonnetje. Vrijdag wordt het tijd om boodschappen te doen bij de Esclat super in Figueres. We rijden er rond half twaalf heen en nadat onze voorraad weer is aangevuld houden we koffiepauze op de parkeerplaats van de supermarkt. Voordat we naar de camping terugrijden ga ik te voet naar de Vodafone winkel in het centrum voor een prepaid simkaart. 240GB voor 15 euro vindt ik niet gek al komt er nog eenmalig 5 euro bij voor de SIM kaart. Aukje snuffelt wat spulletjes bij elkaar in de Gran Bazar zodat we beiden tevreden terugkeren op de camping. Voor vannacht en morgen wordt er regen verwacht, maar dat zien we dan wel weer.

Ook voor een wandelingetje in de natuur hoef je niet van deze camping af

Dag 8 – Zaterdag 8 februari – Regen, onweer en wind.

Voor Frankrijk en Spanje werd voor afgelopen avond en nacht regen verwacht. Omdat wij vlak bij de Franse grens bivakkeren, zouden wij ook een flinke portie ervan meekrijgen. En dat is ook wel gebleken. Vanaf gisteravond elf uur tot vanmorgen elf uur is er een flinke plens gevallen en ook met onweer erbij. Toen het overdag droog werd bleef er nog een stevige wind doorstaan. De schotelantenne kon dus maar beter horizontaal blijven. In de loop van de middag kwam de zon tevoorschijn zodat we, weliswaar met de jas aan, toch nog een uurtje buiten in het zonnetje konden zitten. Morgen vertrekken we naar een Pineda de Mar op ongeveer honderd kilometers rijden van hier.

Dag 9 – Zondag 9 februari – Op zoek naar gas.

Afgelopen nacht was het buiten afgekoeld tot een schamele 1 graad boven nul, maar in de loop van de ochtend met de zon erbij en vooral vrijwel zonder wind, is het buiten goed uit te houden. Op het programma van vandaag staat het verkassen naar een volgende camping. Vanmorgen hield onze verwarming op gas er sputterend mee op. Dat betekent: ook nog een Spaanse gasfles omruilen. Nu weten wij een gasdepot vlakbij Figueres, maar dat is op zondag gesloten. Dan maar even terugrijden in de richting van La Jonquera, want daar heb je meerdere Respol tankstations. Een klein ommetje dus, maar wel voor nop. Beide tankstations geven te kennen dat ze geen flessen met propaan gas op voorraad hebben, terwijl je buiten in het rek wel een verzameling kennelijk lege kunt zien staan. Dan maar kijken of we op weg naar onze camping in Pineda de Mar een gasfles op de kop kunnen tikken. Maar dat valt nog niet mee. Onze route gaat over de nieuw aangelegde doorgaande weg en daar heeft men (nog) geen tankstations langs gebouwd. Even voorbij onze eindbestemming in Pineda is een Repsol tankstation, maar ook daar vertelt men dat men geen gas verkoopt en wijst men ons op een tankstation tien kilometers verderop. Dan maar eerst naar de camping en de komende dagen onze reservefles gebruiken. Bij camping Bellsol (N41.618248, E2.679046) kennen ze ons (in de computer) van een vorig bezoek, dus de inschrijving verloopt vlot en even later hebben we een geschikte plek gevonden. Heeft men op de camping soms gas op voorraad? Jazeker, maar alleen butaan. Dan maar butaan en even later wordt er een volle fles propaan gas bij de camper afgeleverd. Ach, op het kantoor weet men ook niet welke voor soorten gas men zoal in voorraad heeft. Eind goed al goed.

Dinsdagmorgen worden we wakker met regen op het camper dak, maar tegen elf uur is dat gelukkig over. ‘s Middags doe ik wat klusjes in en rond de camper en na het eten maken we nog gezamenlijk een therapeutische wandeling voor Aukjes knie langs het strand.

Dag 12 – Woensdag 12 februari – Een streep door onze rekening.

Vandaag verkassen we een flink stuk naar het zuiden. We willen naar camping Ribamar in het Parc Natural de la Sierra d’Irta nabij het plaatsje Alcossebre. Vanaf deze camping loop je zowel direct naar het strand als het natuurpark in. Voordat we daar zijn moeten we natuurlijk eerst ons boeltje inpakken op de huidige camping, daarna diesel tanken en boodschappen doen en tenslotte ruim driehonderd kilometers rijden. Een vol programma dus. 

Alles gaat volgens plan en ook de laatste twee kilometers over een onverharde weg vol met kuilen, waarbij je stapvoets moet rijden, weten we te overwinnen. Als ik me bij de receptie meldt volgt een koude douche… volledig bezet dus geen plek beschikbaar. Nu zijn we hier een paar jaar geleden geweest en toen waren wij zowat de enige gasten. En ook de hobbelweg ernaartoe leek me de meeste camperaars wel te doen huiveren. Maar, toegegeven: ik heb vooraf niet gebeld of gereserveerd.

Gelukkig is er nog een andere camping in de buurt en telefoontje leert mij dat daar wel voldoende plek is. Een half uur later staan we bij camping Playa Tropicana (N40.220595, E0.268557). Wel even wennen, een camping met een fraaie cerzameling struiken en beelden.

Dag 13 – Donderdag 13 februari – Het slechtste restaurant van Spanje

Na de toch wel lange reisdag gisteren, waarbij we pas rond half zeven op de camping stonden geïnstalleerd, had Aukje niet veel zin meer om eten te koken. Gelukkig heeft deze camping ook een restaurant en rond half negen zaten we aan een tafeltje in een ongezellig verlichte grote ruimte. Onze keuze viel op de ossenhaas, maar die bleek (net als verschillende andere menuopties) niet leverbaar. Ons werd de entrecote van kalfsvlees aangeraden. Ook omdat er niet veel anders te kiezen viel, kwam die even later op ons bord te liggen. Details zullen we hier achterwege laten, maar het vlees zal eerder van een oude vetgemeste koe zijn geweest dan van een kalf. En ook de bijbehorende garnering en frites waren zwaar onder de maat. Gelukkig viel het dessert niet tegen. Voor ons een goede aanleiding om vandaag zelf maar weer in onze campingkeuken aan de slag te gaan. Over vandaag valt dus niet te klagen, ook al omdat het heerlijk overdag toeven was in het zonnetje,

Dag 14 t/m 16 – Vrijdag 14 t/m zondag 16 februari – Het weekend overblijven.

Uit ervaring weten wij dat het in het weekend extra druk is op de campings in dit gebied. De Spanjaarden trekken er massaal op uit en dan valt het niet mee om nog een plekje te bemachtigen. Vandaar dat we besluiten om nog een paar dagen aan ons verblijf hier vast te plakken. En omdat we met het mooie weer momenteel hier ook van de zon willen genieten natuurlijk. Omdat het langs de kust vrij vlak is kan Aukje goed uit de voeten voor haar dagelijkse oefenrondje. Nog lang niet de oude, slaagt ze toch al er in op zaterdag 2,5 km en op zondag zelfs drie km in een rustig tempo af te leggen. Zelf ga ik er te voet op uit om Alcossebre te verkennen. Het dorp kent langs de kust een aantal kilometers met lintbebouwing, allemaal appartementen en hotels gericht op zee en in deze tijd niet bewoond. In het centrum van het dorp is wel reuring. Zo zijn de restaurantjes op zondag vrijwel allemaal geopend en is er ook veel volk op de been wat de aanblik een stuk gezelliger maakt. Weer terug op de camping bel ik om een plek op de volgende camping zeker te stellen, tweemaal tevergeefs maar bij de derde lukt het wel zodat we weten waar we morgen terecht kunnen.