Oost-Frankrijk  2020  Week 4 t/m 6

Dag 22 – Zaterdag 19 september – Op weg naar het zuiden.

Het weerbericht ziet er voor de komende dagen niet goed uit. Er is regen op komst, en dat gaat niet samen met mooie vergezichten. Mede daarom besluiten we het in Chamonix voor gezien te houden en op weg te gaan naar ons volgende reisdoel: het Parc Natural Regional du Verdon. Hierbij willen we de Route Napoleon volgen, die we in Grenoble oppikken. Ons reisdoel vandaag is een camping in het plaatsje Vizille, even ten zuiden van Grenoble. De rit van vandaag is maar 164 kilometer, maar onze TomTom denkt daar toch bijna vier uur voor nodig te hebben. En dat blijkt goed ingeschat, want vooral het eerste stuk tot aan Albertville schiet niet erg op vanwege het bergachtige terrein. En daar komt nog een kwartiertje extra reistijd bij doordat we bij een wegomleiding een weinig gebruikte bergroute worden opgestuurd. Maar zodra we ons op camping Le Bois de Cornage in Vizille hebben geïnstalleerd overvalt de rust ons en na het gebruikelijke pilsje zijn we helemaal weer up to date.

Dag 23 – Zondag 20 september – Langs de N85.

Vandaag vangen we aan met de Route Napoleon, die in beginsel als N85 is genummerd. Ons reisdoel is een camping even voorbij Sisteron, en deze ligt, evenals de camping vanwaar we vandaag vertrekken, ook vlakbij de N85. Het ligt voor de hand dat onze TomTom dit in de gaten heeft en daarom de route langs de N85 laat lopen. Dat blijkt een misrekening want we worden een heel andere kant opgestuurd. Wellicht is die route korter of sneller maar dat strookt niet met onze bedoelingen. Het duurt even voordat we de TomTom tot de orde hebben geroepen, weer omgedraaid zijn en de goede weg te pakken hebben. Even later blijkt dat we een steile berg op moeten waarbij de camper het liefst in de derde versnelling rijdt. Weer verder ruiken we een penetrante lucht van verbrand rubber en/of olie. In eerste instantie maak ik me zorgen over onze camper, maar later blijkt de werkelijke oorzaak. Langs de kant van de weg zijn op verschillende plekken auto’s gestrand, waarschijnlijk met een motor die over zijn theewater is geraakt. Een prachtige route, maar wel eentje die over nogal wat bergen gaat. Na de koffiepauze halverwege, wordt de weg vlakker en zodoende bereiken we tegen half vier ons doel van vandaag: Camping Le Jas de Moine in Salignac. Eenvoudig maar ook erg rustig. Hier houden we het wel een paar dagen uit.

De Route Napoleon

Na de voor Napoleon catastrofaal verlopen tocht naar Rusland in 1812 werd hij bij de slag van Leipzig in 1813 definitief verslagen, zo was de algemeen heersende gedachte. In januari 1814 trokken de geallieerde troepen Frankrijk binnen en wisten Napoleon op 6 april tot een troonsafstand te dwingen. De Russische Tsaar kwam op het idee om hem naar het voor de Italiaanse kust gelegen Elba te verbannen . Hij mocht hierbij de titel van Keizer behouden. Niet als die van Frankrijk, maar als soeverein vorst van Elba. Hij mocht zelf een lijfwacht van 1000 man uitkiezen en zou jaarlijks 2 miljoen frank uit de Franse staatskas ontvangen. De monarchie werd hersteld. Napoleon, al geruime tijd depressief, deed een zelfmoordpoging en werd op weg naar Elba bij Avignon bijna gelyncht door royalisten. Op Elba kon hij zich aanvankelijk een luxe levensstijl permitteren, maar gerust was hij niet. Hij was bang voor aanslagen en vernam dat men hem mogelijk naar een veel verder weg gelegen oord wilde verbannen. Daarnaast hunkerde hij weer om absolute macht te bezitten in West Europa. Na tien maanden verbanning op Elba wist hij van Elba te ontsnappen en landde op 1 maart 1815 met 1000 soldaten en vier kanonnen bij Jean-les-Pins in de buurt van Cannes. De geallieerden, die in Wenen al feestend bezig waren Europa opnieuw in te delen, schrokken van dit bericht. Koning Lodewijk XVIII van Frankrijk stuurde zijn leger op hem af om hem te overmeesteren. De lokale bevolking was inmiddels niet tevreden met hun zwakke koning, die vooral door de Britten en de Oostenrijkers in het zadel geholpen was en had genoeg van de ‘witte terreur’. Ook het leger was niet content. Het gevolg was dat de bevolking zich bij Napoleon aansloot. Een ware zegetocht richting Parijs begon. Het leger dat op weg gestuurd was om Napoleon te arresteren liep naar hem over. Napoleon had bewust een slingerende route door de bergen van de Provence uitgekozen en ontliep daarmee de koningsgezinde dorpen in de Rhône vallei. De route waarlangs de karavaan trok wordt tot op de dag van vandaag de Route Napoleon genoemd en eindigt bij Grenoble. Hoe het Napoleon verder verging? Die deed op 18 juni 1815 nog een ultieme poging om de geallieerden te verslaan, maar vond daarbij zijn welbekende Waterloo. Hij werd naar Sint Helena verbannen en stierf op 5 mei 1821 op 51 jarige leeftijd in ballingschap.

Dag 24 t/m 26 – Maandag 21 t/m Woensdag 23 september – Een paar dagen onthaasten.

Meteo France, het Franse KNMI, voorspelde vorige week een week lang met onstuimig weer. De eerste paar dagen viel het weer eigenlijk wel mee, behoudens een buitje zo nu en dan. Maar vanaf zondagavond was het wel raak. Onweer en langdurige regen, gevolgd door opklaringen met tussendoor fikse buien. Dit alles heeft ons doen besluiten om op beter weer te wachten. De camping hier is een oase van rust en wij waren ook wel weer aan wat ontspanning toe. Maandagmiddag zijn we nog even naar Sisteron gereden om diesel en boodschappen in te slaan en tevens de was te doen. De wasserette bij de Super-U heeft een wasmachine/droger waar wel 18 kg wasgoed in past. Een uitkomst met dit onbestendige weer. Woensdagmiddag hebben we het dorpje Salignac verkend dat op ongeveer één kilometer wandelafstand van de camping ligt en een paar leuke foto’s oplevert.

De ergste regen is voorbij (uitzicht vanuit de camper)

Dag 27 – Donderdag 24 september – Sisteron bekijken.

Onze stopplaats op deze camping is deels ingegeven vanwege een bezoek aan Sisteron dat op ons programma staat. Onder meer vanwege het weer van de afgelopen dagen is dat er nog niet van gekomen, maar dat gaat vandaag veranderen. Niet dat er geen regen wordt voorspeld, maar we hebben de afgelopen dagen gemerkt dat het weerbericht ook wel eens te somber over het weer is. Het vertrekpunt in Sisteron is een camperplek vlakbij het kerkhof. Om er te komen moet de camper wel een helling van 17% op, maar dat doet hij zonder morren. De gratis camperplek waar we terecht komen geeft een prachtig uitzicht op de omgeving en ook op de citadel die we als eerste willen bezoeken. Sisteron was al vroeg een plek van strategisch belang en daarom was er al door de Romeinen een versterking gebouwd. Hiervan, en van de verschillende opvolgers is niets meer over. Wat wij onder ogen krijgen dateert uit de middeleeuwen en is daarna ook nog vaak aangepast. De laatste restauratie dateert van 1970 en we krijgen daarmee een prachtig militair bolwerk onder ogen, waar we wel anderhalf uur mee bezig zijn voordat we alles hebben gezien. Vanaf de citadel had men controle over een groot gebied, maar ook over de smalle doorgang tussen de citadel en de hoge rots aan de overkant. Daar tussendoor stroomt de rivier de Durance, maar loopt ook het tracé van de Route Napoleon. Napoleon was dan ook bevreesd dat men hem tijdens zijn opmars met zijn inmiddels tot 1200 man aangegroeide legertje wilde tegenhouden, maar tot zijn opluchting mocht hij passeren.

Na het citadelbezoek maken we een rondwandeling door het oude centrum van Sisteron en proeven daarbij de sfeer van de middeleeuwen. Alleen jammer dat men er niet in is geslaagd om het drukke verkeer buiten het stadje te houden. Weer terug op de camping constateren we dat we het overdag droog hebben gehouden, maar in de loop van de avond volgt alsnog een onweer.

Middeleeuwse sfeer in smalle straatjes

Dag 28 – Vrijdag 25 september – Op weg naar de Verdon.

Vandaag laten we de camping van Salignac met enige weemoed achter ons. Was er dan helemaal niets verkeerd aan de camping? Toch wel, want met regen in aantocht hadden we wel last van muggen. En er was nog een ander fenomeen. We stonden onder een drietal eikenbomen en die hadden er een lolletje in om op gezette tijden eikeltjes op het camper dak af te vuren. 

Onze eerste stop is de supermarkt om weer even ‘op te toppen’. Daarna volgt een wandeling die Aukje voor onderweg op het programma heeft gezet. Bij het dorpje Les Mees is door de natuur een aantal puntvormige rotsen op een rijtje neergezet, de Pénitents, en daar kunnen we omheen en overheen wandelen. De rotsen zijn niet van graniet maar van een mengsel van kiezels en cementachtige kalk gemaakt en zo’n 2 tot 12 miljoen jaar geleden ontstaan. Ondanks dat ze de tand des tijds goed hebben doorstaan gaat er toch wel eens iets mis. Zo vielen in december 2019 grote stukken rots op het dorpje Les Mées, dat pal tegen de rotsen is gebouwd. Hierbij vielen meerdere gewonden. We drinken koffie op de parkeerplaats waarna een mooie en afwisselende wandeling volgt. We kijken telkens naar een ander schouwspel van geërodeerde rotsen. De dreigende bewolking zorgt hierbij voor een bijzondere lichtval op de omgeving.

Steeds veranderend licht

Weer terug bij de camper worden we nog even opgehouden door de gendarmerie. Gelukkig niet voor ons, maar voor de controle van een Litouwse vrachtwagen waarbij de uitrit van de parkeerplaats wordt versperd. Na ook deze hobbel te hebben genomen rijden we via de Route Napoleon naar Digne les Bains en vandaar over een kronkelige bergweg naar Castellane. Even voor zeven uur melden we ons bij camping Notre Dame, een camping met eenvoudig sanitair en vlak langs een doorgaande weg. Maar ja, op dit uur zijn we al blij dat we een plekje gevonden hebben.

Bewust van het gevaar dat voor de religieuze orde op de loer lag, vermaande de als een kluizenaar levende Saint Donat hen. Hij bezwoer hen niet vanonder hun kappen te kijken op straffe van eeuwige verdoemenis. De Pénitents (Boetelingen) herinneren aan dit voorval, zo gaat de legende.

Dag 29 en 30 – Zaterdag 26 en zondag 27 september – Plannen uitwerken.

In het weekend is het altijd druk. Met camperaars en wandelaars, maar meer nog met motorrijders die de kronkelige route om de Verdon als toergebied gebruiken. Daarom maken wij even pas op de plaats en besteden de tijd met het uitwerken van de plannen voor de komende week. Het weer ziet er goed uit, op de temperatuur ’s nachts na. Want afgelopen nacht liep het water uit onze voorraadtank weg omdat ik was vergeten de vorstbeveiliging te blokkeren.

Dag 31 – Maandag 28 september – Gorges du Verdon.

De hoofdreden voor ons om dit gebied te bezoeken is de vermaarde Gorges du Verdon, het Franse equivalent van de Grand Canyon in de USA. Acht jaar geleden waren wij ook, maar toen waren de wandelpaden in de kloof afgesloten vanwege beschadigingen door hevige regenval. Bovendien vond een plotselinge weersomslag plaats waardoor we, om de sneeuw te ontlopen, naar de kust van de Middellandse zee zijn gevlucht. Maar nu is alles anders en vandaag vangen we aan met een tocht langs de zuidkant van de kloof en een wandeling. De route van vandaag gaat vanuit Castellane 11 kilometer langs de D952 in westelijke richting tot aan de splitsing met de D955, waar we de rivier Verdon oversteken en de rit met zicht op de kloof pas echt aanvangt. De weg is in deze tijd van het jaar zeer rustig en slingert kilometers lang langs de kloof met op verschillende punten een prachtig uitzicht. Halverwege de rit parkeren we de camper bij Auberge des Caveliers, aan het begin van de route van het Imbut pad.

Dit pad vangt aan met een steile afdaling naar de 250 meter lager stromende rivier waarbij de stenen soms glad zijn. Daarna volgen we de Verdon stroomafwaarts waarbij het beurtelings wandelen en klauteren is met hier en daar staalkabels en trappen. Maar ook met mooi zicht op de afwisselende steile wanden van de kloof. Aan het einde van het pad verdwijnt het water van de Verdon voor een honderdtal meters onder de rotsen door. Het is mogelijk om van de wandeling een rondwandeling te maken, maar dan moet je via de moeilijke en niet ongevaarlijke Vidal helling omhoog. Wij kiezen ervoor om dezelfde weg terug te gaan, wat inhoudt dat aan het eind een steile klim op ons wacht. Een klim die voor mij eigenlijk een beetje teveel van het goede is, maar met de nodige rustpauzes bereiken we moe maar voldaan de camper. Vanaf hier wacht nog het restant van de rit langs de kloof naar camping Saint Jean in het dorpje Moustiers Sainte-Marie, met onderweg een prachtig uitzicht over het stuwmeer Lac de Sainte-Croix.

Dag 32 – Dinsdag 29 september – Route des Crêtes.

In de Vogezen hebben we over een andere Route des Crêtes gereden, maar vandaag doen we het hier nog eens dunnetjes over. Een bergkam route langs de Gorges du Verdon, waarbij we deze keer langs de noordzijde van de kloof gaan. Vanaf de camping in Moustiers rijden we eerst ongeveer twintig kilometer over een kronkelende weg langs de kloof, waarbij we een mooi uitzicht hebben op het Lac de Sainte-Croix en zo nu en dan al een voorproefje krijgen voor wat betreft de uitzichten op de kloof. Na het dorpje La Palud sur Verdon, waar het zo smal is dat je geen tegenliggers kunt passeren, slaan we rechtsaf en begint de Route des Crêtes die als D23 is gemarkeerd. We volgen de aanbevolen rijrichting want halverwege de route mag het verkeer maar in één richting rijden omdat het te smal, bochtig en steil is. Langs de route zijn er talrijke uitzichtpunten en we parkeren de camper dus geregeld om weer van een blik op de indrukwekkende kloof en de enorme rotspartijen eromheen te genieten. Aan het einde van de route komen we terug in la Palud en vandaar volgende we de weg naar onze camping in Moustiers in omgekeerde richting. Een prachtige tocht van ongeveer 60 kilometer, waar we, inclusief alle pauzes, ruim vier uur over hebben gedaan.

Boven het dorpje torent de kapel van Notre Dame de Beauvoir, een ander juweeltje waarvan de oorsprong teruggaat tot de vroege middeleeuwen. Het pad ernaar toe is vrij steil en belegd met het zelfde soort gesteente dat we gisteren in de Gorges du Verdon hebben gezien. Op de weg terug naar de camping proberen we nog wat levensmiddelen in te slaan. Er zijn twee supermarktjes die beiden gesloten blijken. Weer terug bij de camper kunnen we terugkijken op een leuke middagbesteding.

Dag 34 – Donderdag 1 oktober – Rustig noordwaarts.

Wat we wilden doen in dit gebied hebben we er op zitten, maar er valt natuurlijk altijd nog wat extra’s te bedenken. Dat zouden we ook doen als er voor de komende periode geen weersverslechtering zou zijn aangekondigd. Deze geldt voor vrijwel heel Frankrijk en er valt dus niet aan te ontkomen. Maar als we niet buiten kunnen zitten, dan kunnen we net zo goed alvast wat verkassen. En dat is precies wat we vandaag en de komende dagen van plan zijn. We hebben geen haast, dus de reisafstand voor vandaag bedraagt slechts 150 kilometer. Maar wel met een stop onderweg waarbij niet alleen koffie wordt gedronken en een stokbroodje wordt gegeten, maar ook de was wordt gedaan en voor een week boodschappen wordt ingeslagen. Vanaf onze camping in Moustiers reizen we naar een camping in het plaatsje Lalley, met ongeveer halverwege in Sisteron de genoemde onderbreking. Ook vandaag rijden we door de prachtige Provence en arriveren rond vier uur op de camping.

Dag 35 – Vrijdag 2 oktober – Il pleut.

Dat was de tekst die ik me van de TV herinner als er op Roland Garros weer eens een dag niet kon worden getennist vanwege de regen. En deze tekst had vandaag zomaar ook op de voorruit van onze camper kunnen staan. ’s Morgens regen, ’s middags stortregen en ’s avonds regen. Zodanig hard, dat het verkeer langzamer moest rijden. Niet ontspannen sturen dus. Maar aan de andere kant hadden we er juist voor gekozen om, als het toch een regendag wordt, met de camper verder noordwaarts te rijden. En dat is gelukt, want aan het einde van de dag zijn we weer tweehonderd kilometer verder op de camping van het plaatsje Poncin aanbeland. Morgen maar verder zien, en hopelijk dan even geen regen, want er moet vers water worden aangevuld en de tanks voor het toilet & afvalwater moeten worden geleegd.

Dag 36 – Zaterdag 3 oktober – Wat een verschil.

Afgelopen nacht heeft het nog zodanig hard geregend dat we met oordopjes in hebben geslapen. Bijkomend voordeel was dat we ook het geluid van de disco, die zich honderd meter verderop tot diep in de nacht liet horen, aan ons voorbij kon laten gaan. Bij het wakker worden is het droog en naar later blijkt zal dat ook de hele dag zo blijven. Wat een verschil met gisteren. Wellicht was het landschap toen ook mooi maar hebben wij er nauwelijks iets van kunnen zien. Dat is vandaag wel anders. Heerlijk ontspannen door de prachtige France Comté, waarbij we wel zien dat de verschillende rivieren waar we langs rijden hun beste beentje moeten voorzetten om al dat regenwater weer af te voeren. Op weg naar de Elzas is ons doel voor vandaag een camping bij Besançon waar we al rond drie uur arriveren.

Dag 37 – Zondag 4 oktober – Het laatste stukje naar de Elzas.

Vandaag nog 174 kilometer tot aan ons uitgangspunt voor de komende dagen, camping de Riquewihr nabij het gelijknamige dorpje in de Elzas. Van daaruit willen we nog een paar wandelingen maken tussen de schilderachtige dorpjes in deze wijnstreek. Vannacht heeft het volgens de waarnemingen van Aukje (ikzelf sliep de slaap der onschuldigen) weer flink hard geregend en gewaaid, maar vanmorgen is het droog. Wel zo lekker voor het maken van een ontbijt en het gereedmaken voor vertrek. Tijdens de rit stoppen we even bij de Intermarché voor een stokbroodje en iets over de helft van de route volgt de gebruikelijke koffiestop. Vanaf dat moment begint het een beetje te regenen, maar tegen de tijd dat we in Riquewihr zijn is het al weer droog. Een mooi plekje op een harde ondergrond en goede voorzieningen maakt dat we het hier wel een paar dagen kunnen uithouden.

Dag 38 – Maandag 5 oktober – Wandelen tussen de wijngaarden.

De Elzas staat bekend als een streek van wijngaarden met pittoreske dorpjes. Vandaag gaan we beiden bezoeken. Op ons programma staat een rondwandeling vanuit het dorpje Ribeauvillé naar het dorpje Bergheim. Omdat het startpunt op ruim vijf kilometer van onze camping ligt, gaan we er met de camper naar toe. Bovendien op een tijdstip dat we normaal nog maar net onze ogen geopend hebben. Er wordt voor vandaag regen verwacht en dat willen we met een vroege start voor zijn. Ribeauvillé is een toeristentrekker van de eerste orde, gezien ook het aantal parkeerplaatsen, maar vandaag zijn wij bijna de enige toeristen. Wel zo leuk voor fotografe Aukje, want anders komt er van de foto’s veel minder terecht. Door de Grand Rue lopend kijken we onze ogen uit naar de huizen die zo uit de middeleeuwen lijken te komen. 

Uiteindelijk klimmen we net buiten het dorp omhoog naar de eerste wijngaard, waarbij we bijna omver worden gelopen door een horde mensen die met emmertjes in de hand ons tegemoet komen. Het blijken druivenplukkers, die als een koppel sprinkhanen van de ene wijngaard naar de andere oversteken. In eerste instantie vermoeden wij dus dat we achter het net zullen vissen, maar dat blijkt mee te vallen. We krijgen voldoende kansen om de kwaliteit van dit jaar te toetsen en we hebben er alle vertrouwen in dat het dik voor elkaar komt. We vervolgen de mooie en afwisselende wandeling en komen daarbij ook door het dorpje Bergheim, waarna we teruglopen naar ons uitgangspunt.

Dag 39 & 40 – Dinsdag 6 & woensdag 7 oktober – Een dagje rust en dan naar Riquewihr.

Na de reisdagen en de wandeling van gisteren zijn we toe aan een dagje rust. Voor de dag erna, woensdag, staat een bezoek aan het dorpje Riquewihr gepland. Afgelopen nacht heeft het flink geregend en ook in de ochtend regent het met korte tussenpozen, zodat het al na het middaguur is wanneer we er op uit trekken. Geen probleem, want het dorp ligt maar op anderhalve kilometer van de camping en we kunnen er via een binnenweg naar toe lopen. De dorpjes in de Elzas stammen uit dezelfde periode en lijken dus ook erg op elkaar. Wel heeft men niet overal het authentieke karakter even goed weten te bewaren. Zo zijn in Riquewihr ook de verdedigingsmuren, de remparts,  gespaard gebleven al heeft men daar later wel huizen op gebouwd. We slenteren door de hoofdstraat en de zijstraatjes terwijl Aukje intussen foto’s maakt. Het valt voor haar niet mee om daarbij zo weinig mogelijk toeristen op de korrel te nemen.

Dag 41 – Donderdag 8 oktober – Kaysersberg.

Vandaag trekken we er weer op uit en wel naar het stadje Kayserberg, ook een van de pareltjes in deze wijnstreek. Nadat het stadje is bekeken volgt een rondwandeling naar het plaatsje Riquewihr dat we gisteren ook al hebben bezocht. Met de camper ligt Kaysersberg op ongeveer acht kilometer rijden en daar dirigeert men ons net buiten het centrum naar een betaalde camperplaats. In het oude gedeelte van het stadje is weer een overvloed aan vakwerkhuizen in vaak bonte kleuren. Toch zijn er een paar verschillen met de vorige plaatsjes die we hebben bezocht. Zo stroomt het riviertje de Weiss dwars door het centrum en ligt het stadje ingeklemd tussen de bergen van de Vogezen. 

Op weg naar het stadje Kaysersberg

Dat laatste maakt dat de rondwandeling aanvangt met een pittige klim naar de top van een berg, waarnaast een kasteel uit de dertiende eeuw is gebouwd met de toepasselijke naam: de Schlossberg. Vervolgens lopen we langs de kam van de berg over mooie bospaden, tot aan Riquewihr. Omdat we hier gisteren al zijn geweest, laten we het centrum ervan ditmaal links liggen. Vanaf het dorp gaat de route door de wijngaarden terug naar onze camper in Kayserberg, waarbij we het niet kunnen nalaten om onderweg nog even van de druiven te snoepen. Op de weg terug naar de camping volgt nog een ommetje langs de supermarkt zodat we thuis ook nog van de bekende Pinot en Cremant uit deze streek kunnen genieten.

Dag 42 – Vrijdag 9 oktober – Laatste dag in de Elzas.

Vandaag alweer de laatste dag voordat we huiswaarts keren. Een dag om allerlei klusjes te doen. Zo gaat de thuiskapster en de thuispedicure aan de slag. ‘s Middags maken we nog een ommetje en lopen door het nabij de camping gelegen dorp Beblenheim. Hier ook weer vakwerkhuizen, maar ditmaal weinig toerisme. Wel het ene na het andere wijnhuis waarbij men met borden langs de weg ons steevast uitnodigt om te komen proeven en vervolgens met korting te kopen. Wij hebben onze slag op dit gebied gisteren al geslagen en laten al deze aanbiedingen aan onze neus en keel voorbijgaan.

Beblenheim met minder toerisme en met wat robuustere huizen

Dag 43 – Zaterdag 10 oktober – De eerste etappe op weg naar huis.

Vanmorgen vertrekken we uit de Elzas op weg naar huis. De etappe van vandaag is maar 175 kilometer, maar gaat dwars door de Vogezen en daarbij over kronkelige binnenwegen. Onderweg maken we twee tussenstops om nog wat laatste inkopen te doen en voor de koffie natuurlijk. Het weer is vandaag erg wisselend. Het eerste stuk met regen en zelfs nog een enkele hagelbui. Vanaf Lunéville klaart de lucht op zodat we met zon op onze inmiddels vertrouwde camperplaats bij de jachthaven in Pont-a-Mousson aankomen. Nog even lekker buiten genieten dus, voordat morgen het kille en winderige Nederland in zicht komt.

Dag 44 – Zondag 11 oktober – De laatste loodjes.

Vandaag het laaste stuk naar huis. Ruim vijfhonderd kilometer voor de boeg maakt dat de wekker op vanmorgen zes uur was gezet. Om kwart voor acht volgt het vertrek van de camperplaats in Pont-a-Mousson, terwijl het nog maar juist licht wordt en de buren nog slapen. Onderweg weinig verkeer, maar wel zo nu en dan een fikse bui. Nog even een volle tank scoren in Luxemburg (93,5 eurocent voor een liter diesel) en weer een stuk verder een koffiestop zodra we Nederland binnen rijden. Rond drie uur zijn we weer thuis en na een drankje starten we met het uitruimen van de camper. Een heerlijke vakantie zit er op en wie weet duurt het niet zo lang voordat de volgende aanvangt.