Dag 34 – Donderdag 15 februari – De watermolens van Santa Lucia.

Even ten noorden van Vejer ligt het dorpje Santa Lucia. Eeuwenoud, zoals alle plaatsjes hier, maar met een bijzonderheid dat hier twee riviertjes omlaag komen. En dat heeft er al in de oudheid toe geleid dat er van waterkracht gebruik kon worden gemaakt, om onder meer het graan tot meel te malen. De watermolens zijn niet meer in werking maar wij gaan op zoek om te kijken wat er nog van over is. Ook nu doen we het eerste (en laatste) stukje met de fiets en we parkeren deze op het punt waar we gisteren de landweggetjes op gingen. Er volgt een wandeling van ongeveer zes kilometer die eerst omhoog gaat en ons met een boog aan de andere kant van Santa Lucia brengt. Vanaf hier weer omlaag en door het langgerekte dorpje, waarbij de route ons zowel langs de voormalige watermolens als oude Romeinse aquaducten brengt.

Dag 35 – Vrijdag 16 februari – De laatste dag op deze camping.

Afgelopen zaterdag hadden wij bij aankomst geen idee hoe het ons hier zou bevallen. Na het weekend, toen de Spaanse families waren vertrokken, viel er een weldadige rust op de camping. Ook de ingetreden weersverbetering hielp mee, zodat we besloten om nog een aantal dagen bij te boeken. Maar aan alles komt een eind en morgen willen we toch echt naar een volgende stek vertrekken. Vandaag doen we het rustig aan. Aukje maakt nog een wandelingetje terwijl ik het blog bijwerk. En voor de rest doen we net alsof we vakantie hebben.

Dag 36 – Zaterdag 17 februari – Terug naar de kust.

Vandaag staat er een ritje van nog geen 25 kilometer op het programma. Daar kunnen we de dag niet mee zoet brengen, maar dat hoeft ook niet. Na een week zijn we door onze proviand heen, dus op naar de supermarkt in Barbate. Daarna hebben we nog tijd voor een kliffenwandeling van ongeveer acht kilometer vanuit Barbate naar de Torre del Tajo. We parkeren de camper bij de haven van Barbate en volgen het pad dat door de duinen gaat. Even voorbij de toren is er een uitkijkpunt waar vandaan een prachtig uitzicht is naar de kalkformaties die loodrecht in zee verdwijnen. Tijdens de weg terug naar de camper hebben we steeds zicht op de mooie kustlijn met in de verte aan de overkant weer de kust van Marokko. Het laatste stuk gaat langs het strand en daarna moeten we natuurlijk nog even door naar de camping Pinar de San José in het plaatsje Zahora zo’n elf kilometer verderop. Het blijkt een grote langgerekte camping dus heel anders dan waar we vandaan kwamen. En met flink wat campinggasten. Korte tijd later staat niet alleen de camper geparkeerd maar is er ook al een wasje onderweg in de wasmachine, want de voorzieningen zijn hier uitstekend.

Dag 37 – Zondag 18 februari – De vuurtoren van Cabo de Trafalgar.

Op deze zondag gaan we op pad voor een wandelingetje langs het strand. Ons doel is de vuurtoren van Cabo de Trafalgar. Vanaf de camping is het ongeveer één kilometer naar het strand langs een wat armzalig aandoende weg. Beslist geen entourage die je bij een badplaats zou verwachten. Bij zee aangekomen blijkt het strand beslist niet armzalig. Een mooi breed en schoon zandstrand waar de rollers vanaf zee steeds weer schoonmaak houden. In de verte is de vuurtoren al te zien en op deze zonnige zondagmiddag kun je je niet voorstellen dat voor deze kust in 1805 een van de bekendste zeeslagen uit de geschiedenis heeft plaatsgevonden. Steeds de aanrollende golven ontwijkend, lopen we langs de waterlijn naar de vuurtoren die op een zandduin een stukje de zee in steekt. Hoewel de vuurtoren voor het publiek gesloten is, blijkt de plek eromheen een geliefde picknickplaats en wij doen daar dus ook maar aan mee. Na de pauze volgen we dezelfde route in omgekeerde richting en zijn ruim op tijd voor het eten terug op de camping.

Dag 38 – Maandag 19 februari – Wandelingetje naar San Ambrosio.

Voor vanmiddag wordt een periode met wat regen verwacht. Er is nog een korte wandeling in onze verzameling en het komt goed uit om die vandaag te doen, want dan kunnen we vóór de bui weer binnen zijn. Ten noordoosten van de camping ligt het dorpje San Ambrosio en de wandeling erheen van in totaal 8 kilometer voert ons op de heenweg over een rul zandpad, terwijl de weg terug langs een landweg gaat. Een makkie, wat er toe leidt dat we om twee uur al weer bij de camper zijn. En de regen? Die laat vandaag verstek gaan, dus op dat punt hebben we ook geen reden tot klagen.

Dag 39 – Dinsdag 20 februari – Torre de Meca en Punta Paloma.

Ten noordoosten van de camping ligt het natuurpark La Breňa met daarin een oude uitkijktoren: Torre de Meca. De wandeling van vandaag voert door het park en langs de toren naar Punta Paloma aan de kust. De gedownloade wandeling gaat niet langs onze camping, dus het ontbrekende stukje heen en terug moeten we zelf verzinnen en er nog aan vast plakken. Op de kaart heb ik gezien dat er vanaf de camping een weggetje naar het gehucht La Caňada del Alamo voert en daarna precies op onze route uitkomt. In werkelijkheid blijkt het een track dat het boerenland in gaat en aan de ingang is afgesloten met een hek. Wij schrikken voor een hekje niet terug en een halve kilometer later komen we in de buurt van het dorp. Alleen wordt de doorgang verspert door een paar boerenerven. Zodra de boer ons gezien heeft kunnen we niet om hem heen en weer even later weten we dat we op zijn privé terrein zijn en niet verder kunnen of mogen. Hij duidt ons een weg terug en geeft vaag aan waar we wel langs mogen. Zijn raad opvolgend blijkt dat we gelijk het spannendste deel van de wandeling achter de rug hebben. De wandeling verloopt verder volgens plan met als hoogtepunten de mirador bij de Torre de Meca en de mooie rotsformaties bij Punta Paloma. Na een wandeling van ongeveer 16 kilometers in perfect wandelweer komen we voldaan terug op de camping.

Dag 41 – Donderdag 22 februari – Het strand bij El Palmar.

Onze camping ligt even buiten het stadje Conil de la Frontera en op ongeveer 2 kilometer vanaf het strand. Vandaag maken we een strandwandeling richting El Palmar, een stuk strand dat bekend staat om zijn mooie zonsondergangen. Het is de bedoeling om vandaag in Conil een restaurantje op de zoeken en de wandeling zó in te delen dat we tegen zonsondergang op weg naar huis het laatste stukje strand meepikken. Het eerste deel van de wandeling verloopt volgens plan, maar in Conil blijken de restaurantjes in deze tijd van het jaar halverwege de middag gesloten. Daarom schakelen we over op plan B, zodat we op tijd thuis zijn om te eten en de zonsondergang morgen gaan bekijken.

Dag 42 – Vrijdag 23 februari – Een dag met van alles wat.

Vrijdag is hier de dag van de weekmarkt en dus gaan we er uit tijd op uit. Daarnaast willen we het centrum van Conil bekijken en niet te vergeten, vanavond de zonsondergang aan het strand. De markt blijkt ditmaal beperkt tot vooral kleding, schoeisel en snuisterijen. Met een hoeveelheid en mode waarover we, al langs wandelend, ons allen maar over verbazen. Vlak bij de markt is een fietsenwinkel en jawel, het lukt om een vervangend exemplaar voor onze ‘geleende’ fietspomp te vinden. Daarna door naar het centrum. We zwalken op aanwijzingen van onze kaart langs de plekken die als interessant zijn aangegeven en komen tot de conclusie dit het een gezellig stadje is zonder al te veel hoogtepunten. Tegen de avond natuurlijk nog de zonsondergang. We wandelen tijdig naar het strand en posteren ons op een rotspunt die prima uitzicht biedt. En inderdaad, we zien de zon in de zee zakken, wel romantisch maar qua zonsondergang hebben we wel eens mooiere gezien.

Dag 43 – Zaterdag 24 februari – Op de fiets naar Sancti Petri.

Ter afwisseling vandaag weer een rit op de fiets. En een flinke rit want ons doel is de haven van het plaatsje Sancti Petri dat richting Cádiz ligt. De route die we hebben gedownload moest wel worden aangepast want een flink stuk ging langs de grote weg en daar houden we niet zo van. Bovendien kunnen we zo het traject wat inkorten. Na een vertraagde start (onze GPS liet het even afweten) vertrekken we rond het middaguur en het eerste deel voert door de duinen naar Cabo Roche, met het daarbij gelegen Cala de Aceite. De koffiestop volgt verderop bij Torre del Puerco. Tussen dit punt en Cabo Roch vindt jaarlijks een groot deel van de lepelaar trek naar Afrika plaats. Van juli tot november wagen twee grote populaties vanaf hier de sprong naar Afrika, een fenomeen dat pas enkele jaren terug is ontdekt. Na de koffie volgen we de kust en belanden uiteindelijk bij ons doel van vandaag. De haven van Sancti Petri ligt aan de monding van een grote inham en vlakbij een ‘wetland’. Zo’n haven met dobberende bootjes vinden we altijd leuk om te zien. Het natuurgebied is vanaf hier niet goed toegankelijk en daarvan valt vanaf een grote afstand ook niets van waar te nemen. Weer op de fiets peddelen we een stukje landinwaarts richting Chiclana de la Frontera en vandaar langs landweggetjes en achteraf steegjes met een boog terug naar de kust en door naar onze camping.

Dag 44 – Zondag 25 februari – De boel op orde maken.

Zo nu en dat moet alles weer eens overhoop om een beetje orde in de chaos te scheppen. Morgen willen we vertrekken en het weerbericht heeft voor vandaag een zonnige dag belooft. Alleen houdt het weer zich weer eens niet aan de voorspelling, want vannacht en vanmorgen tikt de regen er op los. Erger nog, het weerbericht geeft plotseling voor de komende week ook een weersverslechtering aan met regenhoeveelheden waar je in Nederland een maand mee vooruit kan. Nu maar hopen dat ze er opnieuw naast zitten. Niettemin gaat Aukje zodra het opklaart flink aan de slag. En ik? Ik werk het weblog bij dat de afgelopen dagen ook een flinke achterstand heeft opgelopen.

Dag 46 – Dinsdag 27 februari – Op onderzoek naar het stadje Medina Sidonia.

De camper was gistermiddag nog maar juist geïnstalleerd of de regen brak los. De hele avond het ook gedurende de nacht tikte het gezellig op ons camperdak. Vlak na het ontbijt blijkt de regen op en daarom maken wij ons klaar voor een rondwandeling door het stadje. Na een kwartiertje pittig omhoog bereiken we het oudste gedeelte, de Villa Vieja met de restanten van het kasteel en een archeologische vindplaats. Medina Sidonia is een samenstel van vier kernen op een heuvel waar een muur om heen was gebouwd. De oorsprong gaat terug tot de moslim periode en ver daarvoor tot in de Romeinse tijd, maar wat er nu zichtbaar is dateert van na de ‘bevrijding’ in 1264. De mooie oude kerk blijkt helaas gesloten, maar vanaf het balkon ernaast heb je een prachtig overzicht over de lager gelegen andere delen van het stadje. We lopen door naar het centrum en komen daarbij op het gezellige Plaza de Espaňa met het gemeentehuis en de markthal. Vandaar naar de andere kant van het stadje en komen daarbij langs de Plaza de la Pastora waar men een deel van de oude muur met de toegangspoort heeft gerestaureerd omdat deze kortgeleden was ingestort. Al met al een mooi typisch wit Andalusisch stadje met leuke straatjes. Nadat we onze dwaaltocht hebben voltooid lopen we terug naar de camping. En…. geen plu nodig gehad.

Dag 47 – Woensdag 28 februari – Een dagje ophokken.

Viel de regen gisteren overdag en ook ’s avond mee, het weerbericht heeft voor woensdag en ook donderdag een flinke hoeveelheid water in petto. En niet alleen voor ons, maar een groot deel van Spanje zal hierop worden getrakteerd. Een schrale troost, maar het is niet anders. Wij wilden eigenlijk hier nog een wandeling in de omgeving maken en dan naar een camping nabij Cadiz. Om een uur of tien zet de regen in, van wandelen komt vandaag niets. En volgens de recensies verandert de camping bij Cadiz bij regen in een modderpoel, dus laten we die voorlopig links liggen. Vandaar dat we vandaag een dagje binnen blijven en dan morgen, desnoods in de regen, naar een camping bij het stadje Alcalá de los Gazules gaan, dat nog verder het binnenland in ligt.