Dag 1 - Zaterdag 5 februari - Vanaf huis naar Orvillers-Sorel

Onze eerste reisdag richting Spanje voert ons meestal naar een overnachtingsplaats ten noorden van Parijs. Dan kunnen we op zondagmorgen in alle rust rond Parijs rijden. Aanvankelijk was de camperplaats van Pont-Sainte-Maxense, aan de rivier de Oise, ons doel. Maar omdat het vannacht vrij koud wordt en er voor morgen een dag met regen wordt voorspeld... hebben we eieren voor ons geld gekozen en een camping in de buurt opgezocht. Dat betekent dat we vandaag maar ruim vierhonderd kilometers hebben getuft (camping De Sorel igt op 80km van Parijs), maar ook dat de rit van morgen (in de regen) honderd kilometer langer wordt dan die van vandaag. Maar ja, je kunt niet alles hebben en voorlopig genieten we nog van het zonnetje dat ons al de hele dag gezelschap heeft gehouden. Aukje heeft alvast haar eerste foto's geschoten van het gelijknamige kasteel hier vlakbij.

Dag 2 - Zondag 6 februari - Rond Parijs en door naar het zuiden tot voorbij Limoges.

Evenals gisteren gaat vandaag om zeven uur de wekker. Na de nodige voorbereidingen, met vooral een shot cafeïne, verlaten we om acht uur als eersten de camping. Het begint net licht te worden en even later rijden we door het dorpje Cuvilly op weg naar de A1. Het is natuurlijk winter en bewolkt tot regen, maar het valt op hoe armetierig de huizen in het dorp erbij staan. Deels leeg maar allemaal ook slecht onderhouden hetgeen geen uitzondering is in deze streek. Een likje verf en wat nieuw pleisterwerk zou wonderen doen. Na drie kwartier bereiken we luchthaven Charles de Gaulle, waar zo ongeveer de rondweg om Parijs begint en weer drie kwartier later ligt Parijs achter ons. Vla de A10 volgt even vóór Orleans de koffiestop. Ons ontbijt is intussen, zonder bestek, tijdens het rijden genuttigd. Wat het weer betreft speelt alleen sterke wind ons parten. Af en toe wat miezerregen is veel beter dan vooraf werd voorspeld. Bij Chateauroux volgt de tankbeurt en een tweede pauze. Daarna in één ruk door langs de A20, totdat camping De Monreal in Saint-Germain-les-Belles rond half vier in zicht komt. Ook ditmaal blijkt de Nederlandse campingbaas Hans gevlogen, maar we zijn hier inmiddels bekend en vinden dus zelf ons plekje wel.

Dag 3 - Maandag 7 februari - Verder op weg tot nabij Narbonne.

Na twee dagen door de wekker, worden we vandaag eens op een natuurlijke manier wakker. Dat betekent wel direct een uurtje later. Na nog een klassiek ontbijtje wijst de klok al weer bijna tien uur aan bij vertrek van camping De Montreal. Afgelopen nacht heeft Pluvius zijn schade ingehaald en heeft het vrijwel continue geregend. Vanmorgen is het nagenoeg droog, maar nog vóórdat we goed en wel weer op de A20 richting Toulouse rijden, volgen de buien elkaar al weer op. En dat gaat zo door totdat camping La Figurotta nabij Narbonne in zicht komt. Nog een bezoekje aan McDonalds (alle restaurantjes in de buurt zijn op maandag overdag gesloten) zorgt dat de afwas die nog van vanmorgen op ons wacht, niet nóg groter wordt.  Even na vier uur mogen we van de campingbaas een plekje uitzoeken waar onze schotel niet door de talrijke bomen het zicht op de satelliet wordt ontnomen. Een prima camping op doorreis zo blijkt, met goed sanitair en goede (gratis) WiFi.

Dag 4 - Dinsdag 8 februari - Spanje in.

Vannacht en ook vanmorgen voor de verandering geen regen. Zelfs het zonnetje is er vandaag bij, al zorgen de bomen op de camping er voor dat daar nog weinig van te genieten valt. Rond negen uur laten we camping La Figurotta achter ons en gaan we op zoek naar de A61 en daarna de A9 voor ons eerste reisdoel, La Jonquera, net over de grens met Spanje. Onderweg, met stralend weer op enige afstand van de Middellandse zee rijdend, zien we plotseling de besneeuwde toppen van de Pyreneeën.

Langs de Middellandse zee rijdend over de A9 komen de de besneeuwde Pyreneeën in zicht

Hier al volop struiken bloesem

In La Jonquera wordt de camper van goedkope (1,52 euro) diesel voorzien en houden wij onze koffiepauze. Daarna verder langs de sinds enige tijd tolvrije A7 autopista richting Barcelona. Even vóór Barcelona volgt nog een pauze, waarna we in één ruk door rijden tot aan Cambrils. Hier nog eerst naar Mercadona supermarkt voordat we ons bij camping Joan melden. Zo, niet alleen de de 370 kilometers van vandaag, maar de hele reis van bijna 1800 kilometers zit er op. Bij de receptie treffen we een Nederlands sprekende dame die ons zelf een plekje laat uitzoeken. Dat wordt een stek vlakbij de zee en met de hele dag zon, maar door de vele bomen wel erg moeilijk met inparkeren. Gelukkig helpt een toegesnelde buurman ons hierbij zodat we even later de stoeltjes buiten kunnen zetten en van het zonnetje gaan genieten.

Dag 5 - Woensdag 9 februari - Even onthaasten.

Gisteravond klotsten de golven hoorbaar tegen de kust en vanmorgen worden we wakker met vanuit bed zicht op de Middellandse zee. Tel daar bij op dat de zon zich al vroeg aandient en dat verklaart ons gevoel dat we het hier goed getroffen hebben. Vandaag willen we een dagje rustig aan doen. Willen wel, maar het komt er niet helemaal van. Zo zijn er toch nog wat huishoudelijke werkzaamheden te doen en wordt eerst te voet en later met de fiets de omgeving verkend. Een ritje heen en terug over het fietspad langs de boulevard naar de haven van Cambrils levert ook nog een paar foto's op. Het weer blijft de hele dag prima. Volop zon met een temperatuur van rond de zestien graden en een licht briesje.

Dag 6 - Donderdag 10 februari - Cambrils verkennen.

Het weer is vandaag een kopie van gisteren. 's Morgens al vroeg het zonnetje op de camper, daarna wat bewolking door het verdampen van vocht in de lucht en de rest van de dag stralend weer. Overdag zo'n 15 graden met een licht briesje erbij. Tegen de avond valt de wind weg waarna het buiten nog zacht aanvoelt. 's Nachts zakt de temperatuur tot ongeveer vier graden. Vandaag willen we te voet naar Cambrils voor een wandeling langs de boulevard en om het centrum van de plaats te bekijken. Cambrils heeft een relatief grote haven waarvan het merendeel door plezierjachten wordt ingenomen. Van oudsher is het een vissersplaatsje en in een deel van de haven ligt nog een aantal niet al te grote boten afgemeerd. Net als veel andere plaatsen langs de kust blijkt Cambrils in de tweede helft van de vorige eeuw door het toerisme ontdekt. Geen mooie gebouwen en momenteel goeddeels in winterslaap, maar in de zomer voorzien van volop reuring. Vooral langs de mooie boulevard zijn wel wat restaurantjes open, maar in de straten achter de boulevard bepalen de rolluiken het straatbeeld.

De kustlijn van Salou

Dag 10 - Maandag 14 februari - Honderd kilometer zuidwaarts.

Camping Joan in Cambrils is een prima camping, maar wij hebben het hier wel zo'n beetje gezien. Aanstaand weekend verwachten we onze familie en in de aanloop daar naartoe willen we alvast een stukje naar het zuiden afzakken. Even ten noorden van Peniscola, waar ons bivak de komende weken wordt opgeslagen, ligt het stadje Benicarló. Camping Alegria even buiten Benicarló lijkt ons een geschikte plek om de komende drie dagen door te brengen. Op weg ernaartoe worden weer de boodschappen gedaan en zo rond half drie melden we ons aan de poort van de camping. Nee, er is niet gereserveerd en helaas maar wij zijn helemaal vol, is het antwoord bij de receptie. Vandaag dus geen plek voor ons, maar gelukkig kunnen we morgen en overmorgen wel terecht. Dan maar een nachtje elders doorbrengen is onze reactie en even daarna heb ik op de telefoon een camping een stukje verderop gevonden. Nog maar net van de camping vertrokken ziet Aukje plots een rij campers langs de Middellandse zee geparkeerd. Zo'n plek lijkt ons ook wel wat voor vannacht en even later staan we opgelijnd tussen een kleine twintig collega camperaars. 

Mooi weer en een prachtig uitzicht op zee, wat wil je nog meer. Even later zien we op zee een aantal kleine stipjes langzaam groter worden, een verzameling vissersboten die koers zetten naar de haven van Benicarló. Wij kuieren dus naar de vissershaven, waar op het moment dat wij arriveren, de vissersboten één voor één binnenlopen. Tevreden keren we na afloop terug naar onze villa aan zee en maken ons op voor de avond en nacht.

Dag 11 - Dinsdag 15 februari - Maar 1 km verkassen.

Vanmorgen een prachtige zonsopkomst en te zien vanuit ons bed. De lucht kleurde felrood, dus Aukje direct het bed uit en met de camera naar buiten. Maar in die paar minuten die dit in beslag namen was het effect al grotendeels verdwenen en op de foto bleef er weinig van over. Gisteravond stak de wind op met daarbij plots sterke windvlagen, een fenomeen dat we vaker in Spanje hebben meegemaakt en door een lokale bewoonster 'viento loco' (gekke wind) werd genoemd. De hele nacht ging het geflapper van de fietshoes door en bovendien kwam al vanmorgen vroeg het verkeer op gang. Een prachtige, maar geen rustige plek hier aan zee derhalve. Omdat we gisteren al voor de camping even verderop hebben gereserveerd, verkassen we na de middag een stukje. Voordat het zover is maken we vóór de koffie nog een wandeling door Benicarló, waarvan hieronder een paar foto's.

De kustlijn van Benicarló naar Peñiscola, met op de achtergrond links het kasteel van Peniscola

Dag 12 t/m 14 - Woensdag 16 t/m Vrijdag 18 februari - Gereedmaken voor bezoek van familie.

Voor vandaag hebben we een fietstochtje naar Peñiscola gepland met als doel om uit te zoeken hoe en waar het beste een auto voor de komende weken kan worden gehuurd. Het gemakkelijkst is natuurlijk als de camping waar we de komende tijd verblijven hierin kan bemiddelen. Dus wordt het een rit langs de kust van in totaal een kleine twintig kilometers. En ook ditmaal over een fietspad dat de Spanjaarden langs de boulevard hebben aangelegd. Camping Eden in Peñiscola blijkt inderdaad ook de huurauto voor ons te willen regelen, dus daar hoeven we ons niet verder druk om te maken zo is onze gedachte. Donderdag zit ons verblijf in Benicarló er op en verkassen we naar Peñiscola met onderweg een stop bij een wasserette, waar wasmachines met een capaciteit van 16 kilo korte metten met ons wasgoed maakt. Om dat soort machines hoef je op een camping niet aan te komen. Bij camping Eden zijn we benieuwd welke plek ons wordt toegewezen en dat blijkt niet verkeerd uit te pakken. Voldoende ruimte voor zowel camper als de huurauto en bovendien krijgen we een WIFI router in bruikleen voor gratis internet met flinke snelheid. Vrijdag is voor ons een dag om te acclimatiseren voordat we morgen in Valencia onze gasten gaan ophalen. Om te beginnen wordt de camper met z'n neus de andere kant op gezet, zodat we meer privacy en ook meer in de luwte komen te zitten. In de middag gaan we op stap om alvast Peñiscola te verkennen en tenslotte moet de gereserveerde huurauto worden afgenomen. Hierbij moet ik wel nog even aan de bak, want campingreceptie heeft wat dat betreft de zaken op zijn beloop gelaten, maar aan het einde van de dag blijkt alles op zijn pootjes terecht gekomen. Nu maar op tijd naar bed, want morgen moeten we vroeg op pad.

Het achterland van Peñiscola gezien vanaf het kasteel

Het valt niet tegen, twee slaapkamers, douche, wc en een keuken/woonkamer klinkt alsof het een heel chalet is maar eigenlijk is vooral het woongedeelte maar klein. Het is wel modern en vooral ook schoon. Vandaag is het de gehele dag bewolkt en dan valt de temperatuur van rond de dertien graden niet mee.

Zondag is het een ander verhaal. Vanaf zonsopgang schijnt het zonnetje en dat zal de hele dag zo blijven. Ook de temperatuur doet weldadig aan. Onze gasten gaan op eigen gelegenheid een wandeling naar het oude gedeelte van Peñiscola met het kasteel op het schiereiland maken, zodat wij het een dagje rustig aan kunnen doen en op de camping van het zonnetje genieten.

Dag 17 en 18 - Maandag 21 en dinsdag 22 februari - De bergen in.

Voor vandaag staat een fikse wandeling op het programma. Een flink eind rijden (55 km heen en ook weer terug) naar het Parc Natural de la Tinenca de Benifassa dat in het achterland en op hoogte ligt. Een en ander houdt in dat het al twaalf uur is wanneer we met de wandeling rond het stuwmeer van Ulldecona aanvangen. In totaal 550 meter klimmen en dalen over een afstand van ongeveer tien kilometer. Een prachtige en afwisselende wandeling die soms ook langs een wat lastig te belopen pad gaat. Tel daar nog bij op de onstuimige wind die zo nu en dan plotseling opstak, zodat we na afloop kunnen terugkijken op een mooie maar ook pittige wandeling.

Onderweg ook tijd voor pauzes

Dinsdag trekken onze gasten er zelf met de auto op uit. Het reisdoel van vandaag is de grot van Sant Josep, in La Vall d'Uixó, tussen Valencia en Castellon. Aukje en ikzelf genieten van een rustig dagje op de camping waarbij we onze spreekwoordelijke wandelwonden likken.

Dag 19  - Woensdag 23 februari - Naar de markt van Benicarló

Hier in Peñiscola is er alleen op maandag een straatmarkt. Maar geen nood, in het nabijgelegen Benicarló is er op woensdag een herkansing.  Geen bijzondere markt met natuurlijk groenten, fruit en vis. Na de markt nog naar de Marcat, een kleine overdekte markthal. Tenslotte volgt een bezoek aan een leegstaande kerk waarin een expositie over in deze streek opgegraven voorwerpen uit een ver verleden.

Dag 20  - Donderdag 24 februari - De papagaaientuin

Eveneens in Benicarló is de Jardin del Papagayo, een dierentuin met meer dan 50 verschillende soorten papagaaien. Daarnaast zijn er ook nog ander dieren zoals vlinders en kangeroes. Geen grote zoo, maar toch leuk voor een dagje uit in de omgeving

Dag 21  - Vrijdag 25 februari - Een dagje op onszelf.

Vandaag gaan onze gasten met de auto naar Morella, een stadje een stuk het binnenland in. Wij doen het rustig aan en blijven overdag op de camping. 's Avonds gaan we te voet naar het centrum van Peñiscola voor een gezamenlijk afscheidsetentje, want morgen zit voor hen het weekje Spanje er weer op.

Dag 23 - Zondag 27 februari - Met de fiets er op uit.

Op de camping kun je ook fietsen huren en dat hebben dochter en kleindochter vanmorgen geregeld. Ze gaan vandaag met de fiets de omgeving verkennen. Hier langs de kust is het terrein vlak en hier en daar zijn er zelfs fietspaden aangelegd. Na een tocht van zo'n twee en half uur hebben ze niet alleen een indruk van Peñiscola, maar ook van het nabijgelegen Benicarló gekregen. 

Wij hebben de dag nuttig besteedt door de was te doen. Twee machines van 16 kilo en één van 12 kilo zorgen ook dat er heel wat moet worden opgevouwen voordat het weer de kast in kan.

Dag 24 - Maandag 28 februari - Van alles wat.

Vandaag is het weer, overigens net als gisteren, niet optimaal. Maar het is gelukkig droog al is het toch nog fris zolang de zon niet weet door te breken. Onze gasten gaan met de fiets naar de papagaaientuin in Benicarló. Wij gaan te voet naar het centrum van Peñiscola om wat inkopen te doen en voor een bezoek aan de vlooienmarkt. Het blijkt een standaard Spaanse markt, zonder vlooien, maar met een overdaad aan spotgoedkope kleding die ik hoogstens als poetslappen zou willen gebruiken .

Dag 25 - Dinsdag 1 maart - Naar Morella.

Stralend weer vandaag en dat kunnen we gebruiken, want vandaag pakken we de auto voor een bezoek aan het stadje Morella. Op de weg er naar toe kiezen voor een omweg door de bergen zodat de reis een uur en drie kwartier in beslag neemt. Onderweg komen we langs het dorp Ares del Maestrat dat, evenals Morella, op een rots in de hoogte torent. 

Even voordat we bij Morella arriveren krijgen we bij een volgende mirador een prachtig uitzicht op het stadje. Morella is een echte publiekstrekker en mede daarom mag je zonder vergunning niet met de auto het stadje met zijn smalle straatjes in. Gelukkig is er voldoende parkeerruimte en op deze doordeweekse dag in het laagseizoen is parkeren al helemaal geen probleem. Zodra we door de hoge toegangspoort met de torens van Sant Miguel gaan is ons eerste doel het VVV. Daar tekent de mevrouw een geadviseerde looproute uit die ons door de belangrijkste staatjes (met ook de meeste winketjes) voert. Ons eerste aandachtspunt is het gemeentehuis dat in de vijftiende eeuw is gebouwd. Morella is nog veel ouder. Vanaf het begin van de 17e eeuw tot de Spaanse Burgeroorlog werd er vaak om de stad gevochten, vanwege de strategische ligging tussen de Ebro en de kustvlakte van Valencia. Er zijn sporen van bewoning door de Iberiërs, gevolgd door de Grieken en Romeinen, Visigoten en de Moren. En allemaal zijn ze druk in de weer geweest om vooral het kasteel aan te passen aan de (militaire) eisen des tijds.

Aan het einde van de hoofdstaat komen we bij het Plaza de Colon vanwaar je een prachtig uitzicht over de omgeving hebt. Daarna is de kerk van Santa Maria la Major ons doelwit. Deze is vooral van binnen interessant vanwege de wenteltrap die naar het koor leidt en het hoofdaltaar met zijn vele versieringen.

Een letterlijke hoogtepunt is het kasteel, dat de belangrijkste bestaansreden voor het stadje was en ook het doelwit van de verschillende veroveraars. Met muren van gemiddeld 15 meter hoog en twee meter dik is het keer op keer aangepast aan de steeds krachtigere strijdmiddelen die in de loop der tijd werden ontwikkeld. De laatste grote verandering vond plaats tijdens de Carlisten oorlog maar sindsdien is het kasteel in verval geraakt. Momenteel worden restauratiewerkzaamheden uitgevoerd, maar gezien het tempo ervan is het niet duidelijk of het ooit gereed zal komen.

Geen Spaanse stad zonder stierenvechtersarena. Op de achtergrond de muur rond de stad met daarin opgenomen de 'Bordeeltoren'.

Uitzicht vanaf het kasteel met de Santa Maria la Major en bloeiende amandelbomen

Dag 26 - Woensdag 2 maart - Op en om de camping.

Na de flinke rit van gisteren doen we het vandaag rustig aan. Vanmorgen wat uitslapen en daarna gezellig gezamenlijk koffiedrinken op de camping. Vanmiddag gaan onze gasten er weer met de fiets op uit en maken daarna nog een wandeling lang het mooie zandstrand van Peñiscola. Voor vandaag was er regen voorspeld, maar dat valt gelukkig erg mee. Alleen laat in de avond valt er wat en daar hebben wij geen probleem mee.

Dag 27 - Donderdag 3 maart - Naar de grotten van Sant Josep.

Op ruim honderd kilometer afstand vanaf Peñiscola in de richting van Valencia bevindt zich het stadje La Vall de Uixó dat bekent is vanwege zijn grotten. Nadat onze gasten van vorige week er zelf naar toe zijn geweest, gaan wij vandaag met Amanda en Brittney er na toe. Om even na elven melden we ons bij de ingang en even later kunnen we de grotten in op weg naar een bootje. Door de grotten stoomt kristalhelder water en op onze tocht kunnen we gemakkelijk zittend in een soort roeiboot zonder riemen de boel bekijken. Halverwege worden we aan de wal gezet, zodat we nog een stuk te voet afleggen voordat de boot ons op de route terug meeneemt. Vlak voor het einde volgt in een grote koepel nog een geluid en licht show waarna we na goed drie kwartier weer bij de ingang, of in dit geval de uitgang, worden afgezet. Wat hebben we onderweg gezien? De bij grotten gebruikelijke stalagmieten en stalactieten en holtes die door middel van zorgvuldig opgestelde verlichting mooi worden uitgelicht. Zeer de moeite waard, maar anderzijds hebben we in het verleden nog wel mooiere of meer bijzondere grotten gezien. Na afloop wandelen we naar het centrum van La Vall de Uixó op zoek naar een restaurantje. Na weer ruim een uurtje terug rijden, kunnen we terugkijken op een geslaagde dag met de gehele dag stalend weer. 

Dag 28 - Vrijdag 4 maart - De dames gaan de stad in.

Vandaag heb ik dagje rust. Nou ja, nadat ik eerst het huishoudelijke werk heb gedaan. Aukje gaat met onze gasten naar het centrum van Peñiscola. Niet alleen om met zijn drietjes het oude stadje met zijn nauwe staatjes en het kasteel van Papa Luna te bekijken, maar vooral ook om in de verschillende winkeltjes te neuzen. Om half elf zet ik ze met de auto bij de toegangspoort af en ga ik boodschappen doen. In de loop van de middag krijg ik via een appie de uitnodiging om ze weer op te halen, maar ook om aldaar op een leuk plekje in de zon aan te schuiven voor het afscheidsetentje. Met gevulde buiken keren we terug op de camping. Kleindochter Brittney heeft er nog geen genoeg van en gaat samen met Aukje opnieuw op pad voor een wandeling langs de boulevard, terwijl ik de van de gelegenheid gebruik maak om dit verslag te schrijven.

Een van die pausen was Pedro Martínez de Luna y Pérez de Gotor, een in Spanje geboren kardinaal uit Avignon, die zich na zijn verkiezing Benedictus XIII liet noemen. Omdat niet iedereen het hiermee eens was (onder meer de toenmalige Franse koning en ook groeperingen in Italië), werden er meerdere pausen tegelijkertijd gekozen. Benedictus XIII, op zijn beurt, was het hiermee niet eens, vond zichzelf de enige echte paus en weigerde afstand te doen. Na gevangenneming wist hij te ontsnappen, werd afgezet maar weigerde dat te erkennen en vestigde zich tot zijn dood op 94 jarige leeftijd in 1429 in het kasteel van Peñiscola, waar hij zichzelf als de enige echte paus bleef beschouwen. Door de inwoners van Peñiscola werd hij Papa Luna werd genoemd. Alleen erkend door de koninkrijken van Castilië, Aragon, Sicilië en Schotland en door de rest van de kerk als een ketter beschouwd. Je zult begrijpen dat Peñiscola maar wat trots is op zo'n belangrijke oud inwoner en dat de naam Papa Luna overal in het straatbeeld terugkomt.

Dag 29 - Zaterdag 5 maart - Nogmaals naar het vliegveld van Valencia.

Onze tweede groep van de familie reist vandaag terug naar huis. Dat betekent voor ons voor de derde maal een ritje van 300 kilometer heen en terug naar het vliegveld van Valencia. En ook de derde maal dat onze wekker erg vroeg afloopt. Om half zeven verlaten we de camping en rijden het eerste stuk in donker. Anders dan vorige week zaterdag is het vandaag bewolkt maar wel droog. Dat rijdt toch een stuk prettiger dan de hele tijd met de ruitenwissers voor je neus. Om kwart over acht lopen we de vertrekhal in en even later volgt het afscheid. De rit terug verloopt zonder oponthoud en even naar tienen zijn we weer thuis en kijken terug ook een drukke, maar ook zeer geslaagde periode. Nu nog even de huurauto inleveren. Dat blijkt geen sinecure want het autoverhuurbedrijf komt op het afgesproken tijdstip niet opdagen. De telefoon wordt niet opgenomen en naar blijkt is het bedrijf op zaterdagmiddag en op zondag gesloten. Maandagmorgen maar opnieuw proberen.

Dag 30 - Zondag 6 maart - Het weer laat ons in de steek.

Aukje heeft voor vandaag een rit met de fiets naar de restanten van een prehistorische nederzetting uitgezocht. Een leuke dagbesteding voor de zondag. Pluvius gooit roet (of eigenlijk water) in het eten, er komt de komende dagen een periode met flink wat regen. En ditmaal hebben de weersvoorspellers het goed geraden, want even na het middaguur begint het op het camper dak te tikken en dat gaat de hele middag zo door. Geen nood, want wij hebben genoeg omhanden om ons binnen in de camper te vermaken.