De koelkast gaat dus op gas en voor de overige koppelen we alleen even aan als ’s morgens de Spanjaarden het koud hebben en hun elektrische verwarming inschakelen. Daardoor zakt de spanning weer tot een acceptabele waarde.

Dag 80 – Maandag 3 april – Granada bekijken

Vandaag ons eerste bezoek aan Granada. Vanaf de camping naar het centrum van Granada is met de bus een ritje van een half uur. Het eindpunt is vlakbij de oude Moorse wijk het Albaicín of Albayzin en die gaan we vandaag vooral bekijken. Het Albaicín ligt tegenover het Alhambra en wordt daarvan gescheiden door de riviertje de Rio Darro. Het was indertijd het woongedeelte van de ‘gewone man’ en bestaat uit een wirwar van smalle straatje en steegjes met daaromheen een muur als bescherming. De enige toegangspoort was de Porta Elvira en ook vandaag gaan we via deze poort de wijk binnen. De wandelroute brengt ons bij het Dar Al-Horra. Dit is het paleis waar Fatima (ook wel Aixa genoemd), de moeder van Boabdil (de laatste Moorse koning uit de Nasriden dynastie), ruim 20 jaar heeft gewoond, nadat zij door haar echtgenoot voor een nieuwe vrouw aan de kant was geschoven. Vervolgens lopen we kriskras door de wijk waar het wemelt van toeristen en daarmee ook van winkeltjes en terrasjes. Onze omzwervingen brengen ons langs verschillende uitkijkpunten en in een typische Arabische woning en dito badhuis uit die periode. 

Na het verlaten van het Albaicín bekijken we het centrum van Granada en vervolgens de kathedraal. De kathedraal van Granada is een van de grootste van Europa en zoals je zou verwachten ook weer pompeus en uitbundig voorzien van decoraties. Een bezoek aan de kathedraal vind ik er bij horen, maar eenmaal binnen krijg ik weer kriebels bij de gedachte aan zoveel verspilling en hoever men van het geloof was afgedwaald. Na afloop wandelen we weer terug richting de bus waarvoor we veel te vroeg bij de halte arriveren. In deze omgeving helaas geen terrasjes dus wordt de wachttijd koesterend in het zonnetje doorgebracht.

Dag 81 – Dinsdag 4 april – Te voet naar Granada

Aan het einde van deze vakantie willen we nog eenmaal een flinke wandeling maken. De wandeling die van internet is geplukt vertrekt vanaf het centrum van Beas de Granada. Wij knopen daar dus nog een stukje aan vast. Ook vandaag laat het weer ons niet in de steek, lekker zonnetje maar ook weer niet te warm. Nadat Beas de Granada achter ons ligt gaat de route langs de Vereda del Barranco del Abogado. Google Translate geeft voor het woord ‘vereda’ als vertaling: trottoir. Nu gaat dat hier wat ver, maar moeilijk is de route beslist niet. Met regelmatig een stuk stijgen en weer dalen, steeds aan beide kanten een prachtig uitzicht, met op de achtergrond de witte toppen van de Sierra Nevada. Tegen het einde komt het Alhambra in zicht en weer wat later lopen we er vlaklangs. We krijgen gelijk een goed inzicht hoe we hier morgen moeten geraken als een bezoek aan het Alhambra op het programma staat. Via het centrum lopen we het laatste stuk naar de ons inmiddels bekende vertrekplaats van de bus, waar we mooi op tijd voor de terugreis arriveren.

Dag 82 – Woensdag 5 april –  Het Alhambra van Granada

Vandaag gaan we nogmaals met de bus naar Granada, ditmaal voor een bezoek aan het Alhambra. Het Alhambra (Arabisch voor: Rood paleis) is het complex van waaruit in de middeleeuwen het koninkrijk Granada werd geregeerd. Het omvat globaal een viertal componenten: De vroegere Medina, het Alcazaba, de Generalife en het Paleis van de Nazriden. Vooral dit laatste onderdeel is zeer de moeite van het bekijken waard, maar niet erg groot. Daarom wordt voor een bezoek een tijdslot aangegeven waarbinnen je dit gedeelte mag bezoeken. De belangstelling voor het Alhambra is tegenwoordig enorm te noemen. Daarom hebben wij eergisteren via de camping kaartjes gereserveerd en kunnen we vanaf twee uur terecht. Alle niet gereserveerde kaarten voor vandaag zijn uitverkocht, hetgeen inhoudt dat er geen wachtrij meer is en wij direct aan de beurt zijn. Eenmaal binnen wordt een volgorde van bezoek aangegeven zodat de stroom mensen een beetje gereguleerd wordt. Veertien jaar terug, toen ik hier voor het eerst was, was dit wel anders. Je kon kriskras overal rondlopen en er waren slechts een handjevol mensen om je heen. Als eerste komen we bij de vroegere Medina, het gedeelte waar vroeger de woningen voor het personeel waren gebouwd. Hiervan zijn tegenwoordig alleen nog wat fundamenten over. Het overgrote deel van het gebied is later bebouwd met een kerk en een klooster. De rest is omgetoverd in een tuin. Verder lopend komen we bij het grootste gebouw van het complex: het paleis van ‘onze’ koning Karel V (voor de Spanjaarden Karel I). Nadat Ferdinand en Isabella de laatste Nazrid-heerser Boabdil hadden verdreven, werd Granada met het mooie Nasrid paleis als een belangrijke buit gezien Hun kleinzoon Karel gaf in 1526 opdracht om ernaast een nieuw groot vierkant paleis te bouwen. Middenin bevindt zich een grote ronde binnenplaats, vanwaar je twee ringen ziet waarachter de verschillende verblijfsruimten schuil gaan. Wel groot, maar niet erg verfijnd allemaal. 

Na een kleine lunchpauze zijn we aan de beurt om het Nasrid paleis te bezoeken. Dit bestaat uit een verzameling kleinere gebouwen die via gangen en doorsteekjes aan elkaar gekoppeld zijn. Bij binnenkomst valt natuurlijk direct de Arabische bouwstijl op. Niet alleen de indeling met centrale waterpartijen is smaakvol gedaan, maar ook de constructie en vooral de versieringen zijn schitterend om te zien. Enorm verfijnd en gedetailleerd. In vergelijking hiermee is het (later gebouwde) paleis van Karel maar een lompe steenklomp. De ene ruimte is nog verfijnder gedecoreerd dan de andere. Nadat we ook nog de naastliggende tuin hebben bekeken gaan we door naar het Alcazaba, het fort. 

Hoewel binnen het Alhambra complex, is het Alcazaba voorzien van extra muren en toegangspoorten. Met robuuste torens op de verschillende hoekpunten, doet het geheel toch niet veel anders aan dan wat we bij een verschillende andere forten hebben gezien. Als laatste gaan we de Generalife bezoeken. Dit was het recreatieoord van de sultan en omvat een paar fraai aangelegde tuinen en een paleis waar vooral ook gasten werden ondergebracht. Opvallend is hoe de planten momenteel in bloei staan, wat een totaal andere indruk oplevert dan toen ik hier eertijds in het najaar was. Onderweg haken we even aan bij de gids van een Belgische schoolklas zodat we nog wat extra informatie opdoen. Nadat ook de Generalife uitgebreid is bekeken haasten we ons richting het centrum waar we nog juist op tijd arriveren voor de bus naar de camping. 

Dag 85 – Zaterdag 8 april – Naar het land van Don Quichot

Vandaag de eerste etappe richting huis. Eerst onderweg nog even boodschappen doen: een volle gasfles, boodschappen bij Lidl en… even sneupen in een tuincentrum om een paar Spaanse plantjes te scoren. Daarna kan de in totaal ongeveer 300 kilometer lange rit van vandaag beginnen. Doordat het hele stuk over de autoweg kan worden gereden, verloopt de reis vlot en rond half vijf rijden we de camperplaats van Puerto Lápice op. Bij aankomst staan er al aardig wat campers en naar later zal blijken is de belangstelling zó groot dat er nog een zevental campers buiten de camperplaats overnachten. Wij hebben een prima plek met uitzicht op een drietal typisch witte Spaanse windmolens. We zijn in het gebied La Mancha beland en dat was het werkterrein van Don Quichot. Tijdens ons ommetje door het dorp worden we herhaaldelijk geattendeerd op het fenomeen dat hier vierhonderd jaar terug moet hebben huisgehouden.

Dag 86 – Zondag 9 april – Een risicovolle bestemming

Na een rustige nacht op deze prima camperplaats vertrekken de meeste camperaars al weer op tijd. Wij zijn in de regel niet zo vlot, dus op het moment dat wij de motor starten is het al tien uur geweest. Toch zijn we rond vier uur al weer op onze plaats van bestemming voor vandaag. De rit van 355 kilometers ging ook nu geheel over de snelweg en rond Madrid bleek het op zondagmorgen nog erg rustig. Camping Fuente de la Teja in Soria heeft, ondanks de paasvakantie, nog volop ruimte en wij vinden een prima plekje met gras voor de deur. Op steenworp afstand staan meerdere ooievaarsnesten en er wordt af en toe al flink geklepperd. Het blijkt hier dus niet risicovrij en daarom hebben we voor de zekerheid de luiers goed opgeborgen. 

Dag 87 – Maandag 10 april – Over de Spaans/Franse grens

Vanmorgen werden we wakker met ijskristallen op de dakluiken. Op ruim duizend meter hoogte en midden in Spanje, daar wil het tot laat in het voorjaar ’s nachts vriezen. Vanmorgen hebben we weer eens geen haast. Uitgebreid praten met onze Brabantse buren en naar de ooievaars kijken natuurlijk. Aukje ontdekt opeens een bruinachtig plukje in een van de nesten en even later komt er een kopje omhoog. Ja hoor, er is gezinsuitbreiding. Om twaalf uur lukt het toch om van de camping te vertrekken en gaan we op weg naar Frankrijk. Onderweg nog een stop in Pamplona om wat spulletjes in te slaan die in Spanje lekkerder en/of goedkoper zijn, maar daarna gaat de tocht naar de Pyreneeën. De N121 die wordt gevolgd gaat gelukkig door een paar flinke tunnels, maar tegen het einde van de rit moet er toch nog stevig worden geklommen en later natuurlijk (nog meer) worden gedaald. In Frans Baskenland (al snel te zien aan de rare plaatsnamen) melden we ons bij camping Biper Gorri even buiten Espelette. Biper Gorri betekent: Rode peper, een product waar Espelette bekend om staat. Een goed plekje op gras en vrij zicht voor de schotel is snel gevonden en daarna genieten wij buiten nog even van de geurende avondlucht.

Dag 89 & 90 – Woensdag 12 & donderdag 13 april – Noordwaarts door Frankrijk

Reisdagen zijn wat ons betreft (gelukkig) meestal niet spannend. We kiezen telkens een afstand die gemakkelijk te behappen is zodat de overnachtingsplek in de loop van de middag al in zicht komt. Onderweg koekeloert Aukje naar buiten en maakt af en toe een foto, terwijl ik probeer om nergens tegenaan te rijden. Zo zijn de afgelopen twee dagen ook weer omgevlogen en genieten we telkens weer van het stralende weer dat ons vergezelt. Inmiddels zijn we over de helft van de in totaal 2300 af te leggen kilometers en staan we nu op camping ‘du Futur’ in Avanton nabij Poitiers.

Dag 91, 92 en 93  – Vrijdag 14, zaterdag 15 en zondag 16 april – De laatste loodjes.

De laatste drie dagen van onze vakantie hebben we de laatste, naar schatting 900 kilometers, naar huis afgelegd. De eerste dag ging vooral over binnenwegen naar Chartres waar we ’s avonds nog een stadswandeling hebben gemaakt. Daarna volgde een rit met een boog om Parijs tot in het Noord Franse stadje Albert, halverwege tussen Amiens en Arras. Tenslotte zijn we zondagmorgen om zeven uur al op pad gegaan richting huis. Het was de bedoeling om drukte en daarmee oponthoud onderweg te vermijden, maar dat is helaas niet gelukt. Met ruim anderhalf uur vertraging, wegens wegwerkzaamheden in België en Nederland, zijn we tenslotte veilig en voldaan tuis gearriveerd.